محمد مهدی حاتمی- ایران در محاصره کشورهایی است مانند خودش. کشورهایی که نه اقتصاد توسعه‌یافته‌ای دارند و نه الگوی توسعه محسوب می‌شوند. بسیاری می‌گویند شرایط ما نتیجه جبر جغرافیایی و بودن در خاورمیانه است. شاید اگر ایران به جای عراق و افغانستان، همسایه کشورهای اروپایی بود، ناگزیر از توسعه بود. آیا واقعا چنین است؟ همسایه
روند زندگی روزانه ما همواره در حال تغییر است؛ برخی عوامل تغییر مانند شیوع ویروس کرونا به طرز ناگهانی اتفاق می‌افتند، و برخی از عوامل مانند گرمایش زمین، در طول زمان و با سرعت پایینی منجر به تغییرات می‌شوند. خودروهای سواری از موتورهای احتراقی به هیبریدی تغییر پیدا می‌کنند و پس از مدتی، خودروهای الکتریکی
حجم زیادی از افراد از وجود «گرمایش زمین» به عنوان یک معضل جهانی مطلع‌اند. اکثر ما همواره با اخبار مربوط به این بحران مواجه شده و گه‌گداری، هشدارهایی راجع به بدتر شدن وضع آن می‌شنویم. اما باوجود تلاش‌های چندین ساله محققان و حتی رسانه‌ها، جدیت این موضوع نه توسط کمپانی‌ها و دولت‌ها و نه توسط
چرا بسیاری از سیاست‌های اقتصادی یا مداخله‌های کمکی اثرات مثبتی از خود به‌جای نمی‌گذارند؟ آیا ممکن است مفهوم امید در این بحث نقشی داشته باشد؟ حتی امیدوارکننده‌ترین سیاست‌هایی مانند اعتبارات خرد، که در مقالات قبلی اقتصاد فقیر به آن پرداخته‌ایم، توانایی ایجاد اثرات مثبتی معنی‌داری را در جوامع نداشته‌اند. شاید سیاست‌گذاران و محققان اقتصادی عوامل
تصور شما از شهر‌های آینده چیست؟ با مشاهده وضعیت فعلی تهران و دیگر کلان‌شهرهای ایران، حتما برای یک‌بار هم که شده، به این فکر کرده‌اید که با رشد جمعیت آینده این شهرها به چه صورت خواهد بود. ولی وضعیت شلوغی و رشد نامتقارن تهران، وضعیت منحصربه‌فردی نیست؛ مشکلات این‌چنینی گریبان گر بسیاری از شهرها و
امروزه می‌توانید برای یادگرفتن یک زبان جدید، از CD یا یک سایت استفاده کنید. از یک اپ شغل پیدا کنید. از یک فروشگاه آنلاین میزتحریر بخرید. معنی یک آیه قرآن را در گوگل سرچ می‌کنید و شاید همسر آینده خود را در توییتر بیابید. اگر یک لحظه به تمام رفتارهای روزانه خود توجه کنید متوجه
اقتصاد نهادی یا نهادگرایی از جمله مکاتبی است که می‌کوشد تا رفتار اقتصادی انسان را آن‌گونه که هست (و نه آن‌گونه که باید باشد) توصیف کند. حتی اگر باور داشته باشید که با این روش قادر نیستیم بشر را به‌طور کامل بشناسیم، باز هم به سختی می‌توانید منکر وجود نهادهای اجتماعی و اقتصادی و تاثیر
جنبش صلیب سرخ و هلال‌احمر یک جنبش بشردوستانه با میلیون‌ها داوطلب در سراسر جهان است که با هدف پاسداری از جان و سلامتی انسان‌ها تشکیل شده. سازما‌ن‌های هلال‌احمر و صلیب سرخ در کشورهای مختلف عملا مستقل از هم عمل می‌کنند اما پرچم، نشان و آرمان‌های مشترکی دارند. هنری دونانت، بنیان‌گذار صلیب سرخ اولین کسی بود
تاریخ تحریم اقتصادی در جهان قدمتی به‌اندازه تاریخ تمدن دارد. بستن مسیر تامین آب به روی دشمنان احتمالا یکی از نخستین اشکال تحریم اقتصادی بوده که اکنون به قالب‌هایی کاملا نوین درآمده است. تحریم اما هر چه باشد، یا منتهی به جنگ است و یا منتج به جنگ. در این نوشتار می‌کوشیم هر آنچه در
شاید با خود بگویید، چون شما می‌دانید چرا ثروتمندان ثروتمندتر می‌شوند، با کمی فکر کردن بتوانید متوجه شوید که چرا بیل گیتس پولش را در دستشویی می‌ریزد. زیرا او احتمالا می‌داند یک شانس تجاری دیگر آنجاست. بالاخره او ثروتمند است، با ثروتمندان زیادی در ارتباط است، از ترند‌ها و مگاترندهای دنیای امروز خبر دارد و
در مورد توسعه بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند. بسیاری از مردم دور هم می‌نشینند و از توسعه قطر و ترکیه می‌گویند و آن را با شرایط ایران مقایسه می‌کنند. اما حرف‌های آن‌ها هیچ ملاکی ندارد. شاید بد نباشد شاخصی برای توسعه کشورها تعریف کنیم. شاخصی علمی و کمی، که به دور از جهت‌گیری بتواند میزان توسعه‌یافتگی
