معرفی مرگبارترین خودروهای آمریکا
مجله اکونومیست در سرمقاله این هفته با عنوان « با خودروهای قاتل آمریکا چه باید کرد؟» به بررسی تاثیر منفی خودروهای سنگین، به‌ویژه شاسی‌بلندها و وانت‌ها، بر ایمنی جاده‌ها در آمریکا می‌پردازد.
گرچه این خودروها برای سرنشینان خود ایمن‌تر هستند، اما به دلیل وزن زیادشان، خطرات جدی برای سایر خودروها و عابران پیاده ایجاد می‌کنند. آمارها نشان می‌دهند که خودروهای سنگین‌تر نسبت به خودروهای سبک‌تر تعداد بیشتری از افراد را در تصادفات می‌کشند. با افزایش محبوبیت این خودروها و نیز سنگین‌تر شدن آن‌ها به دلیل برقی شدن، این مشکل در حال تشدید است. برای کاهش تلفات، تغییراتی در طراحی جاده‌ها، کاهش وزن خودروها، و محدودیت‌های سرعت پیشنهاد شده است، اما به دلیل محبوبیت زیاد این خودروها و مقاومت‌های فرهنگی، تغییرات به کندی صورت می‌گیرد. فناوری‌هایی مانند خودروهای خودران و سیستم‌های ایمنی بهتر نیز ممکن است در آینده کمک‌کننده باشند، اما تا آن زمان، مسئولیت اصلی بهبود ایمنی بر عهده مهندسان و پلیس‌های راهنمایی خواهد بود.
جنگ بزرگ‌ها علیه کوچک‌ها در جاده
دفعه بعدی که در ترافیک گیر کردید، اطراف خود را نگاه کنید. نه به ماشین‌ها، بلکه به سرنشینان. اگر در آمریکا هستید، احتمالاً از هر ۷۵ نفر یکی از آن‌ها توسط یک ماشین کشته می‌شود – بیشتر آن‌ها توسط ماشین شخص دیگری. در هر جایی که باشید، افرادی که درون یک خودروی شاسی‌بلند یا وانت بزرگ هستند، احتمال بیشتری دارند که در تصادف با خودروی دیگری زنده بمانند. اما وزن این خودروها هزینه دارد، زیرا جاده‌ها را برای دیگران خطرناک‌تر می‌کند.
مجله اکونومیست دریافته است که برای هر جانی که توسط سنگین‌ترین یک درصد شاسی‌بلندها یا کامیون‌ها در آمریکا نجات داده می‌شود، بیش از دوازده نفر در خودروهای کوچک‌تر جان خود را از دست می‌دهند. این موضوع باعث می‌شود که ترافیک‌های سنگین به نوعی کلاس درس اخلاقی در جاده تبدیل شوند. به بیان دیگر، مطالعات نشان می‌دهد که استفاده از خودروهای بزرگ و سنگین، به ویژه شاسی‌بلندها و کامیون‌ها، گرچه ممکن است برای سرنشینان خود ایمن‌تر باشد، اما برای سایرین خطرناک‌تر است. به عبارت دیگر، این خودروها جان سرنشینان خود را نجات می‌دهند، اما در عین حال باعث مرگ افراد بیشتری در تصادفات با خودروهای کوچک‌تر می‌شوند. این موضوع، یک پرسش اخلاقی جدی در مورد استفاده از این نوع خودروها مطرح می‌کند.
قاتلان بزرگ آمریکایی!
هر ساله ماشین‌ها در آمریکا حدود ۴۰,۰۰۰ نفر را می‌کشند – و نه فقط به این دلیل که کشور بزرگی است و مردم عاشق رانندگی هستند. جاده‌های آمریکا تقریباً دو برابر بیشتر از سایر کشورهای ثروتمند جهان به ازای هر مایل رانندگی، خطرناک هستند. تعداد تلفات ناشی از خودروها در دهه گذشته افزایش یافته است، با وجود اینکه فناوری‌هایی برای ایمن‌تر کردن رانندگی معرفی شده‌اند.
علت این وضعیت وزن خودروها است. با استفاده از داده‌های ۷.۵ میلیون تصادف در ۱۴ ایالت آمریکا در سال‌های ۲۰۱۳-۲۰۲۳، بررسی‌های مجله اکونومیست نشان می‌دهد که به ازای هر ۱۰,۰۰۰ تصادف، سنگین‌ترین خودروها ۳۷ نفر را در خودروی مقابل می‌کشند، در حالی که این عدد برای خودروهای با وزن متوسط ۵.۷ نفر و برای سبک‌ترین خودروها فقط ۲.۶ نفر است. این وضعیت در حال بدتر شدن است. در سال ۲۰۲۳، ۳۱ درصد از خودروهای جدید در آمریکا بیش از ۵,۰۰۰ پوند (۲.۲۷ تن) وزن داشتند، در مقایسه با ۲۲ درصد در سال ۲۰۱۸.
تعداد عابران پیاده‌ای که توسط خودروها کشته شده‌اند، از سال ۲۰۱۰ تقریباً دو برابر شده است. در حالی که یک خودروی معمولی در اروپا ۲۵ درصد و در ژاپن ۴۰ درصد سبک‌تر است. برقی شدن خودروها وزن آن‌ها را نیز افزایش می‌دهد و فاصله بین سنگین‌ترین و سبک‌ترین خودروها را بیشتر می‌کند. مثلاً، فورد F-150 لایتنینگ حدود ۴۰ درصد سنگین‌تر از نسخه بنزینی خود است، زیرا باتری آن، یون‌های لیتیوم را از کاتد به آند منتقل می‌کند.
احمق‌ها خودروهای کوچک سوار می‌شوند!
این موضوع یک مسئله عظیم «عمل جمعی» – Collective-action problem- ایجاد می‌کند. به صورت فردی، برای مردم منطقی است که خودروهای بزرگ‌تر بخرند. همان‌طور که تونی سوپرانو – تونی سوپرانو (Tony Soprano) شخصیت اصلی یک سریال تلویزیونی معروف آمریکایی است -یک بار به پسرش درباره شاسی‌بلندها گفت: “پس تو می‌خواهی اون احمقی باشی که توی یک ماشین معمولی سرت قطع بشه؟”
اما مجموع این تصمیمات باعث جاده‌هایی می‌شود که کشنده‌تر هستند، همچنین بیمه خودرو نیز گران‌تر می‌شود.
خودروهای بزرگ مثل اسحله!
در تئوری، تنظیم‌کننده‌ها می‌توانند اصرار داشته باشند که خودروها سبک‌تر شوند. موفق باشید با این پیشنهاد!
رانندگان وانت عاشق نشستن پشت فرمان یک کامیون بزرگ هستند. کاندیدا شدن با شعار ممنوع کردن خودروهای عظیم، تصویری از یک مرد مترسک به نمایش می‌گذارد. در آمریکا، حتی قانع کردن صاحبان اسلحه برای پذیرش قوانین معقول اسلحه سخت است، به دلیل این باور نادرست که اسلحه‌ها مردم را ایمن‌تر می‌کنند. برای خودروهای بزرگ، این بحث حتی سخت‌تر است، زیرا تا حدی واقعاً درست است.
پس چه چیزی می‌تواند جاده‌ها را ایمن‌تر کند؟
وقتی مردم از خطراتی که انتخاب‌هایشان برای دیگران به وجود می‌آورد آگاه شوند، نگرش‌ها نسبت به داشتن خودروهای بزرگ ممکن است تغییر کند. این تغییر نیاز نیست به قیمت ایمنی رانندگان باشد. ما تخمین می‌زنیم که اگر سنگین‌ترین ۱۰ درصد از خودروهای ناوگان آمریکا حدود ۱,۰۰۰ پوند سبک‌تر شوند، تلفات جاده‌ای در تصادفات چندخودرویی ۱۲ درصد یا ۲,۳۰۰ نفر در سال کاهش خواهد یافت، بدون اینکه ایمنی خودروهای سنگین‌تر قربانی شود.
خطرناک‌تر شدن جاده‌ها با مالیات مرغ!
نگرش‌ها را می‌توان با اصلاحات تغییر داد. به طرز عجیبی، سازمان دولتی که خودروها را از نظر ایمنی ارزیابی می‌کند تا سال گذشته پیشنهاد نداده بود که ایمنی عابران پیاده یا سایر خودروها در نظر گرفته شود. به دلیل یک مناقشه تجاری با اروپا بر سر صادرات مرغ، بسیاری از کامیون‌های سبک‌تر خارجی در آمریکا حتی به فروش نمی‌رسند، موضوعی که به “مالیات مرغ” معروف است.
معافیت‌های مالیاتی برای خودروهای کاری مردم را به خرید وانت‌ها تشویق می‌کند. استانداردهای مصرف سوخت که در دهه ۱۹۷۰ برای افزایش بهره‌وری خودروها معرفی شد، برای وانت‌ها یک معافیت قائل شد که ناخواسته باعث افزایش فروش آن‌ها شد. این روند حتی می‌تواند در جهت معکوس حرکت کند. در سال ۲۰۲۲، فرانسه بر روی خودروهای جدید ۱۰ یورو (۱۱ دلار) به ازای هر کیلوگرم بیش از ۱,۸۰۰ کیلوگرم (۴,۰۰۰ پوند) مالیات اضافه کرد. در سال ۲۰۲۳، نروژ مالیاتی معادل ۱۲.۵۰ کرون نروژی (۱.۱۷ دلار) به ازای هر کیلوگرم بیش از ۵۰۰ کیلوگرم برای خریداران خودرو تعیین کرد.
حتی اگر همه این تغییرات هم اتفاق بیافتد، ترجیحات مصرف‌کنندگان آن‌قدر قوی است که تغییرات در استانداردهای مصرف سوخت احتمالاً کافی نخواهد بود. این موضوع نشان می‌دهد که یک مسیر دیگر هم وجود دارد: علاوه بر سبک‌تر کردن خودروها، می‌توان تصادفات را کمتر و کشنده‌تر نکرد.
جاده‌ها را فراموش نکنید!
در آمریکا، اولین گام باید بازطراحی سیستم جاده‌ها باشد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، فرانسوی‌ها به اندازه آمریکایی‌ها احتمال داشت در یک تصادف کشته شوند (این میزان به معنای حدود دو برابر احتمال مرگ به ازای هر مایل رانندگی بود). اکنون آن‌ها سه برابر کمتر احتمال دارد که کشته شوند. رانندگی در می‌سی‌سی‌پی چهار برابر خطرناک‌تر از ماساچوست است. در هر دو مورد، طراحی جاده‌ها بخش بزرگی از این تفاوت را توضیح می‌دهد.
شاید این مسئله پیچیده به نظر برسد، اما نبود میدان در مناطق حومه و روستایی آمریکا یکی از دلایل اصلی مرگ و میرها است. جایگزینی تقاطع‌ها با میدان‌ها، هزاران زندگی را در سال نجات می‌دهد.
گسترش جاده‌های چهاربانده که در کنار مراکز خرید ساخته شده‌اند، و عابران پیاده و خودروهای سنگینی که با سرعت ۵۰ مایل در ساعت در ترافیک می‌پیچند را با هم مخلوط می‌کند، بسیار خطرناک است. مهندسان بزرگراه آمریکایی تمایل دارند عرض بیشتر لاین‌ها را با ایمنی مرتبط کنند. در واقع، فضا باعث می‌شود مردم سریع‌تر رانندگی کنند.
عاشقان سرعت هم هستند
این ما را به گام دوم می‌رساند که در همه جا اهمیت دارد: وادار کردن مردم به کاهش سرعت. زیرا انرژی – و در نتیجه نیروی تخریب‌کننده – یک وسیله نقلیه در حال حرکت با مربع سرعت آن افزایش می‌یابد، یافتن راه‌هایی برای محدود کردن سرعت تأثیر بسیاری دارد.
یک شروع خوب می‌تواند اجرای قوانین موجود درباره محدودیت‌های سرعت باشد. اما در بسیاری از ایالت‌های آمریکا، دوربین‌های سرعت ممنوع هستند. پیشنهادی بلندپروازانه‌تر (یعنی کمتر محبوب‌تر) می‌تواند محدودیت‌های سرعت متفاوت برای خودروهای سنگین‌تر باشد. تصور کنید چه تحقیرآمیز خواهد بود که یک پریوس از شما سبقت بگیرد، در حالی که پشت فرمان یک شورلت سیلورادو نشسته‌اید، زیرا باید ۵ مایل در ساعت آهسته‌تر حرکت کنید تا از جریمه یا از دست دادن گواهینامه رانندگی خود جلوگیری کنید.
فناوری؛ راهکاری بلندمدت
نهایتاً، سازندگان خودرو می‌توانند راه‌حلی برای مشکلی که خودشان ایجاد کرده‌اند ارائه دهند. فناوری‌های بهتر برای جلوگیری از تصادف و سیستم‌های محافظت از عابران پیاده با ایربگ‌ها می‌تواند کمک کند. خودروهای کاملاً خودران، وقتی که در نهایت به‌طور عمومی به کار گرفته شوند، تعداد تصادفات و در نتیجه تعداد مرگ و میرها را به شدت کاهش خواهند داد، حتی با خودروهای سنگین. متأسفانه، این موضوع ممکن است سال‌ها طول بکشد. در این میان، وظیفه نجات جان‌ها عمدتاً بر عهده مهندسان جاده و پلیس‌های راهنمایی و رانندگی خواهد بود.
نظرات