استان‌های شمالی سال‌هاست با چالش زباله مواجه هستند و وعده‌های تکراری برای حل معضل هم تمامی ندارد. حتی برخی طرح‌ها که با هدف حل چالش زباله کلید خوردند، حالا خود به معضل دیگری تبدیل شده‌اند؛ از جمله نیروگاه زباله سوز نوشهر که هشدار در مورد آلودگی‌های محیط‌زیستی آن تازگی ندارد. این نیروگاه، از همان زمان افتتاح در سال 1399، هدف انتقادات جدی بود؛ منتقدان می‌گفتند پروژه زمانی آغاز به کار کرد که تکمیل نشده و مسائل محیط‌زیستی آن در مرکز توجه قرار نگرفته بود. با گذشت حدود چهار سال از راه‌اندازی نیروگاه نوشهر، مشکلات آن هنوز حل نشده است؛ با اینکه در این بازه زمانی در مقاطعی از مدار خارج شده و شکایت‌های رسمی نیز از عملکرد آن در جریان است. جانمایی نیروگاه اشتباه بود در این میان، به گفته برخی از متخصصان، جانمایی آن نیز از ابتدا اشتباه بود و سازمان محیط‌زیست نباید مجوز ساخت آن را در محل کنونی صادر می‌کرد. ساخت نیروگاه زباله سوز نوشهر، از ابتدای دهه 90 آغاز شد؛ کارفرمای آن نیز شهردای این شهر بود و بخش خصوصی نیز در ازای فروش برق تولیدی، در ساخت آن مشارکت داشت. هدف از ساخت این پروژه، فرآوری و امحای روزانه ۲۰۰ تن زباله تولیدی در شهرهای منطقه از جمله نوشهر، چالوس و کلاردشت و تولید حدود سه مگاوات برق بود. همچنین ساماندهی زباله‌هایی که چند دهه است در منطقه دپو شده‌اند، در دستور کار نیروگاه قرار داشت. تداوم چالش‌ها در نیروگاهی بدون صرفه اقتصادی؟ این نیروگاه، حالا و حدود چهار سال پس از افتتاح، هنوز تصفیه‌خانه ندارد و اقدام خاصی نیز در مورد زباله‌های دپوشده انجام نداده است. در چنین شرایطی نگرانی‌هایی در مورد شیرابه‌ پسماندها در میان است؛ هم شیرابه متعلق به زباله‌ های جدیدی که روزانه تولید می‌شوند و هم حاصل پسماندهایی که در محل دپو بوده‌اند. کارشناسان تاکید می‌کنند که این شیرابه‌ها اگر همچنان به حال خود رها شوند، سال‌ها در طبیعت باقی می‌مانند؛ در نتیجه هم می‌توانند دریای خزر را آلوده کنند و هم مناطق جنگلی اطراف را به مخاطره اندازند. همچنین بوی بد و دود خروجی از دودکش‌های نیروگاه، چالش‌ها و نگرانی‌های دیگری است که در این زمینه وجود دارد. کارشناسان بر ضرورت تصفیه گازها و شیرابه‌های تولیدی نیروگاه تاکید دارند و درباره خطرات آنها برای سلامت مردم و محیط‌زیست منطقه هشدار می‌دهند. در چنین شرایطی، مدیران شهری و مسئولان استانی از یک سو و کارفرمای نیروگاه نیز از سوی دیگر، به طور مداوم وعده حل چالش‌ها را می‌دهند. آخرین موعد نیز پایان تیر امسال بود که عملی نشد. مردم منطقه به شرایط معترض‌اند و گلایه‌های خود را به شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها نیز کشانده‌اند. همه اینها در حالی است که پیش از این گفته می‌شد نیروگاه زباله سوز نوشهر، حتی با ظرفیت برنامه‌ریزی‌شده نیز کار نمی‌کند. ایرنا سال گذشته در گزارشی به همین موضوع اشاره کرد و نوشت برق تولیدی آن به سه مگاوات نمی‌رسد؛ چون برخی از تجهیزات لازم را ندارد و در نتیجه، کل پروژه برای بهره‌بردار فاقد صرفه اقتصادی لازم است. محیط زیست پاسخی از شکایت خود دریافت نکرده است در جدیدترین خبر در همین زمینه، کامبیز محسن سلطانی، رئیس اداره حفاظت محیط زیست نوشهر، امروز به ایرنا گفته است این نهاد دو ماه پیش از کارفرمای نیروگاه شکایت کرده اما هنوز پاسخی دریافت نکرده است. او کوتاهی در رفع اختلال سامانه پایش لحظه‌ای دود، مجهز نبودن به سیستم تصفیه‌خانه و ساماندهی نشدن زباله‌های دپوشده را از مهم‌ترین چالش‌های محیط‌زیستی مرتبط با این پرونده به شمار آورد. به گفته محسن‌سلطانی، ورود حجم انبوهی از شیرابه به رودخانه «ماشلک»، آلودگی هوا و بوی تعفن، از دیگر چالش‌های محیط‌زیستی ناشی از افتتاح ناقص نیروگاه زباله‌ سوز نوشهر است. نگرانی از زباله‌های مازندران به بیماری تب دنگی رسید اما نگرانی‌ها در مورد زباله های مازندران، تنها به همین موضوع ختم نمی‌شود. مازندران از جمله استان‌های کشور است که پای پشه آئدس، عامل انتقال بیماری تب دنگی، به آن رسیده. در همین روزهای گذشته، گزارش‌هایی درباره ردگیری این پشه در شهرستان چالوس منتشر شد. در چنین شرایطی، مسئولان سیستم بهداشت این استان، بر ضرورت مدیریت زباله ها برای مقابله با تخم‌گذاری و رشد پشه آئدس، تاکید می‌کنند. آن‌گونه که ایرنا گزارش داده است، کارشناسان «جمع‌آوری و انتقال سریع پسماند»، «شست‌وشو و گندزدایی دوره‌ای مخازن نگهداری موقت و خودروهای حمل زباله» و «حذف فاضلاب ناشی از شست‌وشوی این مخازن» را از جمله اقدامات مهم در این زمینه می‌دانند. در همین زمینه رضا صفری عربی، معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، لاستیک‌های فرسوده رهاشده در نقاط مختلف استان و آبی را که در آنها راکد می‌ماند، از کانون‌های اصلی تخم‌گذاری و رشد پشه آئدس شمرده و خواهان جمع‌آوری آنها شده است. به گزارش تجارت‌نیوز، بر اساس آمارها، روزانه دست‌کم سه هزار تن زباله در مازندران تولید می‌شود که در ایام سفر ممکن است تا بیش از دو برابر افزایش ‌یابد. این در حالی است که زیرساخت‌های جمع‌آوری و دفع زباله در استان، برای مدیریت چنین حجمی از پسماند حتی در روزهای عادی و بدون حضور گسترده گردشگران نیز کفایت نمی‌کند. کارشناسان هشدار می‌دهند استان مازندران فرصت زیادی برای چاره‌اندیشی در این زمینه ندارد و خطر زباله‌های دپوشده و شیرابه‌های حاصل از آن برای سلامت مردم و محیط‌زیست جدی است.
