سرگردانی هند در مواجه با چین

به گزارش تجارت‌نیوز، نارندرا مودی به چین به کرات نگاه کرده است. او به‌عنوان یک رهبر هندی دوستدار تجارت، بارها به آنجا سفر کرد تا سرمایه‌گذاری را جذب کند و ببیند کشورش چگونه می‌تواند از تحول اقتصادی همسایه‌اش درس بگیرد.

درست زمانی که او ۶۳سالگی خود را با میزبانی از شی جین‌پینگ، رهبر چین جشن می‌گرفت -حتی با او در یک پارک کنار رودخانه نشسته بود- صدها سرباز چینی در حال نفوذ به قلمرو هند در هیمالیا بودند. یک دهه بعد، روابط بین دو کشور پرجمعیت جهان تقریبا به‌طور کامل گسست. تهاجمات مستمر مرزی به درگیری شدید در سال۲۰۲۰ تبدیل شد که تهدیدی برای منتهی به جنگ همه‌جانبه بود. مودی، مرد قدرتمندی که تمام اهرم‌های قدرت را در هند کنترل می‌کند و روابط خود را با بسیاری از کشورهای دیگر گسترش داده است، در مواجهه با گسست با چین به‌طور نامشخصی ناتوان به نظر می‌رسد. ازآنجاکه مودی به‌دنبال سومین دوره انتخاباتی است که از روز جمعه آغاز می‌شود، تنش‌ها بر روایت کلی مبارزات انتخاباتی او سنگینی می‌کند: اینکه او هند را به یک قدرت بزرگ جهانی تبدیل و در نتیجه، غرور ملی را احیا می‌کند.

در امتداد هر آرزویی که مودی به دنبال تحقق آن است، چین به‌عنوان یک رقیب سرسخت ظاهر می‌شود. در حیاط خلوت خود هند در جنوب آسیا، چین از منابع عظیمش برای به چالش کشیدن برتری هند، جلب شرکای خود از طریق معاملات زیرساختی و دسترسی به بنادر استراتژیک استفاده کرده است. به‌طور گسترده‌تر، چین و هند برای رهبری کشورهای در حال توسعه به اصطلاح جنوب جهانی با هم رقابت می‌کنند. زمانی که هند سال گذشته میزبان نشست گروه۲۰ بود و از آن برای نشان دادن حمایت خود از کشورهای فقیرتر استفاده کرد، شی جین‌پینگ از این رویداد صرف‌نظر کرد. چین همچنین مانع اصلی کارزار هند برای به‌دست آوردن یک کرسی دائمی مطلوب در شورای امنیت سازمان ملل بوده است. نیروپاما منون رائو، سفیر سابق هند در چین و ایالات متحده می‌گوید: «امروز، شما با هندی روبه‌رو می‌شوید که شاید قبلا از بسیاری جهات هرگز آن را ندیده بودید. من فکر می‌کنم چینی‌ها به‌طور فزاینده‌ای از آن آگاه هستند و هنوز هم دوست دارند ما را پایین بکشند تا موانعی ایجاد کنند.»

جدا کردن هند از چین فرصتی را برای کشورهای غربی فراهم کرده است تا روابط دفاعی و اقتصادی با دهلی‌نو را گسترش دهند که یک پیشرفت ناراحت‌کننده برای پکن است. هند سال گذشته مجموعه‌ای از قراردادها را برای تقویت همکاری نظامی با ایالات متحده امضا کرد. هند همچنین به دو عضو دیگر گروه موسوم به کواد، یعنی استرالیا و ژاپن نزدیک شده است؛ زیرا این گروه برای مقابله با قدرت رو به فزاینده چین تلاش می‌کند. علاوه بر این، هند فرصتی را فراهم می‌بیند که باید از آن استفاده کند؛ چراکه ایالات متحده و اروپا به دنبال جایگزین‌هایی برای چین به‌عنوان مکانی برای تولید محصولات خود هستند. یکی از موفقیت‌های اولیه، افزایش شدید تولید آی‌فون در هند است.

اما حتی با این گشایش‌ها، چین همچنان ضعف‌ها و ناامنی‌های هند را افشا می‌کند. اقتصاد چین تقریبا پنج‌برابر اقتصاد هند است و چین همچنان دومین شریک تجاری بزرگ هند (بعد از ایالات متحده) است و تقریبا ۶برابر واردات خود را به هند صادر می‌کند. چین بیش از سه‌برابر آنچه هند برای ارتش خود انجام می‌دهد، هزینه می‌کند و به نیروهایش برتری قابل توجهی در زمین، دریا و هوا می‌دهد. ارتش هند که مدت‌ها برای مدرن شدن تلاش می‌کرد، اکنون مجبور است در دو جبهه آماده درگیری باشد، چین در شرق و پاکستان در غرب که رقیب اصلی این کشور است. ده‌ها هزار نیروی نظامی از هند و چین چهار سال پس از آغاز درگیری‌های مرگبار در منطقه مورد مناقشه لاداخ شرقی، جایی که هر دو کشور در حال افزایش حضور نظامی خود بودند، همچنان در ارتفاعات هیمالیا در وضعیت جنگی قرار دارند. نزدیک به دوجین دور از مذاکرات نتوانسته‌اند تنش‌ها را به صلح منجر کنند.

 اگرچه اپوزیسیون سیاسی سعی کرده است که مودی را در برابر تجاوز چینی‌ها ضعیف جلوه دهد، اما با توجه به عدم پوشش خبری رسانه‌های هندی عمدتا حامی مودی، بعید است که تهاجمات مرزی به او آسیب زیادی وارد کند. با این حال، مودی مجبور است میلیاردها دلار را برای زیرساخت‌های مرزی و ارتقای نظامی در اولویت قرار دهد، در عین حال که هند هنوز برای تامین نیازهای اولیه ۱.۴میلیارد جمعیت خود تلاش می‌کند. دولت او در حال طراحی نقشه‌هایی برای بازسازی صدها روستای مرزی به‌عنوان دومین خط دفاعی در برابر تهدید دائمی تجاوز چینی‌ها است. اس.جایشانکار، وزیر امور خارجه مودی، اخیرا اعتراف کرد که برای معضل همسایه متجاوز هند «پاسخ آسانی» وجود ندارد. جایشانکار گفت: «آنها در حال تغییر هستند، ما در حال تغییر هستیم. چگونه تعادل پیدا کنیم؟»