پس از حزب الله لبنان نوبت سوریه رسید

به گزارش تجارت نیوز،

اعلام جنگ از سوی هیئت تحریر الشام و حملات گسترده علیه نیروهای نظام سوریه در حلب نشان‌دهنده افزایش عملیات نظامی علیه این نظام است. این اقدام ممکن است با هدف بهره‌برداری از شرایط خاص یا اعمال فشار برای دستیابی به دستاوردهایی در میدان صورت گرفته باشد.

هیئت تحریر الشام (HTS) در هفته‌های اخیر حملات خود را علیه نیروهای دولتی سوریه در مناطق مختلف، از جمله حلب، افزایش داده است. به عنوان مثال، در اوت ۲۰۲۳، هفت عضو HTS در حمله نیروهای دولتی در حلب کشته شدند. 

 همچنین، در سپتامبر ۲۰۲۴، HTS حملات انتحاری در ریف لاذقیه انجام داد که منجر به کشته شدن ۱۲ سرباز دولتی شد. 

این تشدید عملیات ممکن است به دلیل تلاش HTS برای بهره‌برداری از شرایط موجود یا اعمال فشار برای دستیابی به دستاوردهای میدانی باشد. با این حال، اطلاعات دقیقی درباره اعلام رسمی جنگ از سوی HTS یا حملات گسترده جدید در حلب در دسترس نیست. برای اطلاعات به‌روزتر، توصیه می‌شود منابع خبری معتبر را دنبال کنید.

سوریه به صحنه‌ای برای تقابل غیرمستقیم میان ایالات متحده و اسرائیل از یک سو، و روسیه و ایران از سوی دیگر تبدیل شده است. این سناریو می‌تواند منجر به افزایش بی‌ثباتی در منطقه شود.

نقش اسرائیل و ایران: اسرائیل همچنان حملات هوایی به مواضع وابسته به ایران و حزب‌الله در داخل سوریه را ادامه می‌دهد تا از گسترش نفوذ ایران در نزدیکی مرزهای خود جلوگیری کند. این حملات ممکن است به تشدید درگیری‌ها میان این دو کشور در خاک سوریه منجر شود.

موضع روسیه: روسیه به عنوان یکی از متحدان اصلی دولت سوریه، حضور نظامی گسترده‌ای در این کشور دارد. مسکو پیش‌تر از حملات اسرائیل در نزدیکی مواضع خود ابراز نارضایتی کرده و این اقدامات را "غیرقابل قبول" خوانده است.

ایالات متحده: آمریکا تلاش دارد نفوذ ایران در سوریه را محدود کند و در این راستا حملاتی علیه گروه‌های تحت حمایت ایران انجام داده است. با این حال، واشنگتن از درگیری مستقیم و گسترده در منطقه خودداری می‌کند.

ترکیه: ترکیه یکی از بازیگران اصلی در شمال سوریه است. این کشور از گروه‌های مخالف حمایت کرده و حضور نظامی فعالی در این منطقه دارد. تلاش‌های ترکیه برای ایجاد تعادل میان حمایت از مخالفان و نزدیک شدن به دولت سوریه، وضعیت را پیچیده‌تر کرده است.

سوریه به سمت مرحله جدیدی از بی‌ثباتی پیش می‌رود که احتمال تشدید تنش‌های منطقه‌ای محدود وجود دارد. حفظ وضعیت کنونی به توانایی قدرت‌های بزرگ در مدیریت تنش‌ها و جلوگیری از رویارویی مستقیم بستگی دارد. با این حال، هرگونه اشتباه در محاسبات ممکن است به یک انفجار گسترده‌تر منجر شود که کل منطقه را در بر بگیرد.