راه را برای حامیان محیط‌ زیست باز کنیم

ماجرا از گرفتاری سگی میان سیم‌های خاردار عجب شیر تبریز شروع شد و با قطع پای راست سرباز مریوانی به پایان رسید. بسیارند امثال این افراد که حامی پر و پا قرص محیط‌ زیست و حیوانات بی‌زبان هستند، اما چرا از کسی که از این دوستداران محیط‌زیست حمایت کند، خبری نیست؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، جوانانی که این چنین در راه حمایت از محیطزیست کشور خود آسیب میبینند نیازمند پشتیبانی ویژه هستند. باید مسئولانی باشند که برخیزند و در راه تجلیل و قدردانی از این فداکاران گام بردارند یا لااقل بهانه‌ای برای دلخوشی آن‌ها باشند.

این مهم است که مردم بدانند هنوز افرادی هستند که آب خوردن یک کبوتر یا سیراب شدن سپیداری برایشان اهمیت دارد و در راه حفاظت و پاسداری از محیطزیست از هیچ کوششی دریغ نمیکنند. از این طریق میتوان نسلی را تربیت کرد که بیشتر از نسل امروز هوای طبیعتش را دارد.

در این راستا بد نیست محیطزیست هم در اقدامی انسان دوستانه این افراد را به عنوان الگوهای جامعه به تصویر بکشد یا مثلا نهادهای مرتبطی دیگر را برای حمایت از این افراد وارد میدان کند. منظور، حمایت‌های تلفنی و در حد احوالپرسی نیست؛ بلکه مقصود، حمایت‌هایی است که دل حامیان آتی محیطزیست را به ادامه دادن راه خوش کند.

بهتر است سازمان حفاظت محیط زیست در چارچوب اختیارات خود در راستای حمایت از افرادی که جان خود را در راه حفاظت از طبیعت از دست میدهند یا دچار نقص عضو میشوند، قوانینی وضع کند که این افراد در نهایت شهید یا جانباز محسوب شوند.

متاسفانه آوازه‌هایی به گوش میرسد که تاکنون اقدام مهم و موثری در رابطه با قدردانی و تشویق محمد باختر صورت نگرفته و همچنان از شرایط خوبی برخوردار نیست و حتی مورد سرزنش عدهای از مسئولان هم قرار گرفته که چرا به خاطر یک حیوان خود را در معرض خطرمین قرار داده، به طوری که میتوان گفت بیشتر قول و قرارهایشان در ارتباط با پیگیری وضعیت سرباز و قدردانی از وی نمایشی بوده است.

حالا هم اگربرنامه سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان به روی خوش نشان دادن ترویج حمایت از محیطزیست منجر شود باز جای امیدواری و دلخوشی برای حامیان دیگر محیط زیست باقی است.

منبع: جام‌جم