یک اقتصاددان مطرح کرد:
خطای ۷۰۰ هزار دلاری باشگاه استقلال ناشی از چیست؟
یک استاد دانشگاه در مورد جریمههای میلیاردی باشگاههای ایرانی میگوید: ریشه بسیاری از مشکلات فوتبال ایران در تعامل اقتصادی با دنیای خارج به مشکلات بینالمللی در عرصه سیاست خارجی برمیگردد. اما اگر باشکاهها خصوصی باشند مشکلات کمتری در این زمینه خواهند داشت.
بارها در مورد جریمههای مالی فوتبال ملی و باشگاهی ایران اخبار مختلف شنیده شده است. به گونهای که جریمه باشگاههای ایرانی به دلیل انواع و اقسام اشتباهات قراردادی به یک امر عادی تبدیل شده است.
به گزارش تجارتنیوز، آنگونه که روزنامه بهار گزارش داده، باشگاه استقلال به دلیل دو اشتباه مدیریتی در بستن قرارداد با دو بازیکن خارجی، متحمل پرداخت جریمههای 400 هزار دلاری و 364 هزار دلاری شده است.
به نظر میرسد دولت باید از جیب بیتالمال دوباره جریمههای میلیاردی را تقبل کند. کمااینکه دولت در سال گذشته نیز وعده داد بخشی از بدهیهای کلان این دو باشگاه را تقبل میکند.
سوالی که در اذهان عموم شکل میگیرد این است که جریمههای قراردادی فوتبال ایران از کجا آب میخورد؟ چرا فوتبال ایران تا به این اندازه در روابط اقتصادی خود با مشکل مواجه میشود؟
سهراب دلانگیزان، عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه رازی کرمانشاه در گقتگو با تجارتنیوز، اعتقاد دارد ریشه بسیاری از مشکلات فوتبال ایران در تعامل اقتصادی با دنیای خارج به مشکلات بینالمللی در عرصه سیاست خارجی برمیگردد. وی میگوید اگر باشگاهها دولتی باشند با مشکلات بیشتری در این زمینه مواجه میشوند.
دلانگیزان در پاسخ به این سوال که خصوصیسازی تا چه اندازه میتواند در کم کردن اینگونه مشکلات باشگاهها کمک کند، میگوید: در این خصوص باید بگویم که ما اگر باشگاههای خودمان را هم به بخش خصوصی واگذار کنیم، باز هم بسیاری از کارهایی که باشگاههای خصوصی در کشورهای توسعهیافته میتوانند انجام بدهند، باشگاههای خصوصی ما نمیتوانند انجام دهند. چرا که کشور ما محدودیتهای خاصی در عرصه روابط بینالملل دارد و این محدودیتها گریبانگیر این باشگاهها نیز خواهد بود.
وی ادامه میدهد: اما نباید این نکته را فرموش کرد چون دو باشگاه استقلال و پرسپولیس دولتی هستند، قاعدتا محدودیتهای بیشتری در عرصه بینالمللی خواهند داشت. همین محدودیتها در بسیاری از موارد باعث شده تا این باشگاهها مشمول جریمههای بینالمللی شوند.
دلانگیزان با آوردن مثالهایی در این زمینه میگوید: به عنوان مثال، ممکن است فوتبال ما یک نفر را به عنوان داور بازی به ایران بیاورد، بعد به علت محدودیتهایی بینالمللی نمیتوانند پولش را بدهند. یا مثلا برای بازگرداندن یک پول به داخل کشور باشگاهها با مشکل مواجه میشوند. یا همانطور که دیدیم قرار بود برای تیم ملی ما کفش نایکی بخرند اما این بنگاه اعلام کرد که چیزی به ایران نمیفروشد.
وی ادامه میدهد: همچنین مشاهده شده که تیمهای ایرانی برای مسابقه تدارکاتی با باشگاهها و تیمهای خارجی همواره مشکلاتی داشتهاند که این مورد نیز مربوط به روابط بینالملل و برخی محدودیتها در این زمینه است. هر چند که این محدودیتها هم برای بخش خصوصی و هم دولتی وجود دارد، اما همانگونه که گفتم اگر باشگاهها دولتی باشند، مشکلات بیشتری از این لحاظ دارند.
دلانگیزان یکی دیگر از مشکل جریمه باشگاهها را اشتباه خود باشگاهها میداند و میافزاید: به طور کلی در این باشگاهها به جای شایستهسالاری بیشتر نفوذ حاکم است. به عنوان مثال، اکنون نفوذ در انتخاب بازیکنان بسیار زیاد است.
وی ادامه میدهد: در ایران بازیکنان بیشتر توسط افراد بالادست انتخاب میشوند و با اعمال فشار آنها است که یک بازیکن انتخاب میشود. باشگاههای ایران معمولا در تربیت شایستگان نقش زیادی نیز ندارند و بیشتر سعی میکنند شایستگانی که به صورت اتفاقی رشد کردهاند را جذب کنند. در حالی که به نظرم مدارس فوتبال باید زیر نظر باشگاهها کار کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه در پاسخ به این سوال که پرداخت چنین جریمههایی از جانب دولت تا چه اندازه به چاپ پول و تورم دامن میزند، میگوید: در این زمینه اینقدر جریمهها زیاد نیست تا بخواهند برای آن اقدام به چاپ پول کنند و تاثیر چندانی بر روی نقدینگی ندارد.
نظرات