رئیس گروه بیماریهای واگیردار خبر داد
تشدید نظارت در مرزها برای جلوگیری از ورود آبله میمونی به کشور
رئیس گروه بیماریهای واگیردار معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: پس از اعلام وجود بیماری آبله میمونی در پاکستان، تشدید مراقبتها در مرزهای کشور به خصوص مرزهای شرقی، در دستور کار قرار گرفته است.
زهرا نهبندانی درمورد نظارت سازمان بهداشت جهانی برای جلوگیری از شیوع و بروز بیماری در سطح جهان در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: در پایگاههای مراقبت بهداشت مرزی که در تمامی مرزهای مجاز کشور اعم از زمینی، هوایی و دریایی وجود دارد، مراقبت بیماریهای واگیر از جمله بیماریهای بثوری تبدار مانند آبله میمونی انجام میشود و پس از اعلام وجود بیماری در پاکستان تشدید مراقبتها در مرزهای کشور در دستور کار قرار گرفته است.
نهبندانی گفت: در تاریخ ۱۴ اوت، سازمان بهداشت جهانی وضعیت اضطراری و نگرانی بینالمللی را برای تمام دنیا اعلام کرد و در تاریخ ۲۶ مرداد ماه ۱۴۰۳، پاکستان اولین مورد درگیری با آبله میمونی را اعلام کرد و تا آخر هفته گذشته، ۱۱ مورد دیگر نیز در این کشور گزارش شد که این مسئله برای کشور ما نگرانکننده است.
وی اضافه کرد: خوشبختانه استان خراسان رضوی و دانشگاه علوم پزشکی مشهد مرز مشترکی با کشور پاکستان ندارد اما نگرانی ما از ارتباط بین دو کشور پاکستان و افغانستان و امکان ورود ویروس از طریق مرزهای استان است. تمام مراکز بهداشت و درمان در حوزه علوم پزشکی مشهد در حالت آمادهباش برای آبله میمونی هستند.
رئیس گروه بیماریهای واگیردار معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد عنوان کرد: مطابق آخرین دستورالعمل مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران، چنانچه در هر مرزی مشکوک به ابتلای افراد شویم، مجاز به جلوگیری از ورود فرد به کشور هستیم.
وی خاطرنشان کرد: تا تاریخ ۱۰ شهریور ماه ۱۴۰۳ هیچ موردی از آبله میمونی در هیچ دانشگاه علوم پزشکی کشور ثبت نشده و حتی مورد مشکوکی از این بیماری نیز دیده نشده است.
نهبندانی دررابطه با این بیماری توضیح داد: بیماری آبله میمونی (MPOX) یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان (زئونوز) است. اولین بار این بیماری از میمونها در کشورهای آفریقایی به خصوص بنین و کنگو به انسان منتقل شد و پس از آن شیوع بالایی از طریق انسان به انسان شکل گرفت.
وی با تاکید بر اینکه اصلیترین علامت این بیماری، بثورات سخت یا تاول و وزیکولهای پوستی در سرتاسر بدن است، ادامه داد: علائم بالینی آبله میمونی شبیه علائم بیماری آبله است با این تفاوت که از شدت آن کاسته شده است.
نهبندانی گفت پس از بیماری آبله در ۱۹۸۰ و ریشهکنی این بیماری با کشف واکسن آن، آبله میمونی به عنوان مهمترین ویروس اورتوپاکسی که میتواند سلامت انسانها را به خطر بیاندازد، شناخته شد.
رئیس گروه بیماریهای واگیردار معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد بیان کرد: ویروس این بیماری یک ویروس دیانایدار (DNA virus) ، دو رشتهای و پوششدار است که از خانواده اورتوپاکس ویروسها بوده و این جنس در بیماریهای آبله، آبله گاوی و ویروس مورد استفاده در واکسن آبله یافت میشود.
نهبندانی با اشاره به اینکه بیماری آبله میمونی، بومی آفریقای مرکزی، غرب آفریقا و مناطق همجوار با جنگلهای استوایی و بارانی است، اضافه کرد: این بیماری بیشتر در آفریقا قابل مشاهده بوده و متاسفانه اخیراً این بیماری از مناطق اندمیک و بومی خود فراتر رفته و در حال حاضر اکثر دنیا در معرض خطر این بیماری قرار گرفتهاند و به همین علت سازمان بهداشت جهانی درمورد این بیماری هشدار داده است.
شناسایی ۱۷هزار و ۵۴۱ مورد از آبله میمونی در ۱۳ کشور آفریقا
وی عنوان کرد: بیشترین کشورهای درگیر آبله میمونی بنین، کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو، جمهوری کنگو، گابون، غنا، ساحل عاج، لیبریا، نیجریه و سودان هستند. طبق آخرین آمار مرکز مدیریت بیماریهای آفریقا، تاکنون ۱۷هزار و ۵۴۱ مورد از آبله میمونی در ۱۳ کشور آفریقا شناسایی شده که ۵۱۷ مورد منجر به مرگ شده است.
نهبندانی ادامه داد: بیماری آبله میمونی از دو طریق عمده بین انسانها انتقال پیدا میکند که شامل ترشحات تنفسی از طریق عطسه و سرفه و ترشحات تاولها و زخمهای پوستی است و در نتیجه میزان انتقال این بیماری به شدت زیاد است و متاسفانه این بیماری در دوران نهفتگی یا کمون نیز توانایی انتقال به دیگر افراد رادارد.
وی با اشاره به اینکه از دوره نهفتگی تا خشک شدن آخرین تاول بر روی بدن، بیمار میتواند ناقل باشد، بیان کرد: بروز علائم بین ۲ تا ۴ هفته به طول میانجامد. علائم بالینی بیماری سر درد، کمر درد، تب بالای ۳۸.۵ درجه و تورم غدد لنفاوی گردن است و در واقع تشخیص افتراقی آبله میمونی با سایر بیماریهای بثوری، تورم غدد لنفاوی ناحیه گردن است.
رئیس گروه بیماریهای واگیر دار معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: حدود یک درصد مبتلایان از این بیماری دچار مرگ میشوند اما مرگ و میر این بیماری در اطفال بیشتر از بزرگسالان است. برای جلوگیری از انتقال بیماری، توصیه میشود بیمار از سایرین جدا نگهداری شود، از زدن ماسک و دستکش و ضدعفونی دستها استفاده شود.
نهبندانی افزود: اگر فردی سابقه سفر دارد و علائم بالینی بیماری را در بدن خود احساس میکند، بایستی از ماسک و دستکش استفاده کند، حتما خود را قرنطینه کند و در سریعترین زمان ممکن خود را به نزدیکترین مرکز بهداشتی و درمانی برساند.
وی یادآور شد: زنان باردار، کودکان زیر ۵ سال، سالمندان، افرادی که از داروهای سرکوبکننده سیستم ایمنی استفاده میکنند و اشخاص با بیماریهای زمینهای جزو گروه پرخطر بوده و به این گروهها توصیه میشود، تا حد ممکن در مکانهای شلوغ و تجمعات حاضر نشوند.
نظرات