"مانکن زنده" یا همان مدل زنده به فردی اطلاق می‌شود که برای نمایش لباس یا محصولات در فروشگاه‌ها، رویدادها یا تبلیغات به کار می‌رود و به شکل ایستاده و بدون حرکت همانند یک مانکن پلاستیکی معمولی، ایفای نقش می‌کند. این نوع نمایش در برخی فروشگاه‌ها یا نمایش‌های مد مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان روشی برای جلب توجه مشتریان و نمایش لباس‌ها به شکلی واقع‌گرایانه‌تر استفاده می‌شود. این اقدام از نظر اخلاقی مورد نقد قرار گرفته و دلایل متعددی برای غیراخلاقی بودن آن ذکر شده است: استثمار نیروی کار: مدل‌های زنده ممکن است برای مدت طولانی مجبور به ایستادن و عدم حرکت باشند که می‌تواند منجر به خستگی جسمی، آسیب به بدن و مشکلات سلامتی شود. این شرایط کاری می‌تواند به نوعی استثمار و سوءاستفاده از نیروی کار انسان در جهت منافع تجاری تعبیر شود. تضعیف عزت انسانی: تبدیل یک انسان به شیئی بدون حرکت و تعامل، او را به سطحی غیرانسانی تقلیل می‌دهد و به نوعی به کاهش احترام و کرامت انسانی منجر می‌شود. این وضعیت می‌تواند تصویر جامعه را نسبت به انسان‌ها به عنوان افرادی قابل تبدیل به شیء و بدون ارزش مستقل، دگرگون کند. مشکلات روانی: ایستادن در حالت مانکن و عدم توانایی حرکت می‌تواند به استرس و مشکلات روانی مانند اضطراب و خستگی روانی منجر شود، به ویژه اگر در شرایطی قرار گیرد که افراد به مدت طولانی و تحت نظر جمعیت زیادی باشند. رویکرد سطحی به زیبایی: این روش می‌تواند به تشدید نگاه‌های سطحی نسبت به زیبایی و ظاهر انسان‌ها کمک کند و به شکلی غیرواقع‌گرایانه، افراد را فقط به دلیل ظاهرشان ارزش‌گذاری کند. به طور کلی، استفاده از مدل زنده در صنعت مد و تجارت به دلیل تأثیرات منفی جسمی، روانی و اخلاقی‌ای که می‌تواند بر افراد بگذارد، از نظر اخلاقی مورد سؤال قرار گرفته و در برخی فرهنگ‌ها و جوامع، غیراخلاقی و ناپسند تلقی می‌شود.
