قصور شهرداری در تجهیز چراغ های راهنمایی به برق اضطراری

به گزارش تجارت نیوز،

در سال‌های گذشته کمبود برق در تابستان و کمبود گاز در زمستان، آن هم فقط برای بخش صنایع رخ می‌داد اما اکنون دامنه ناترازی انرژی و خاموشی‌ها نه تنها به فصل پاییز بلکه به بخش خانگی، سطح معابر و خیابان‌ها نیز کشیده شده است.

فارغ از اینکه دولت با چه هدفی سیاست قطعی برق را با عنوان «خاموشی منظم» و «حفظ سلامت مردم» در پیش گرفته است، آنچه شهر و شهروندان را با چالش و مشکلات زیادی روبه‌رو کرده، قطعی برق معابر است که انتقاد بسیاری از شهروندان، مسئولان و کارشناسان را به همراه داشته است.

در این راستا انتقاد از این رویه به شورای شهر تهران هم کشیده و قطعی برق معابر عاملی برای افزایش تصادفات و ناامنی برای شهروندان عنوان شده است.

سهم 1.5 درصدی معابر از برق تولیدی!

سیدجعفر تشکری‌هاشمی رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران در جلسه امروز شورای شهر، اظهار کرد: سهم روشنایی  معابر از برق تولیدی حدود یک الی یک و نیم درصد است، یعنی  برق معابر را تنها  برای کاهش یک و نیم درصد از مصرف برق قطع می‌کنند، سوال اینجا است که این درصد چقدر در مجموع مصرف برق اهمیت  دارد؟ با قطع برق معابر شهری، شاهد پیامدهای ناگواری از جمله تصادف‌های جرحی  خصوصاً تصادف عابر پیاده به دلیل آنکه در تاریکی معبر حرکت می‌کنند هستیم همچنین احتمال وقوع بزه نیز در معابر تاریک افزایش می‌یابد.

وی ادامه داد: مطابق با  تحقیقی که در این خصوص  انجام شده  در معابری که روشنایی در آنجا برقرار بوده تصادفات تا 28 درصد کاهش داشته‌اند اکنون شاهد این هستیم که امنیت و سلامت مردم در خطر است و علی رغم آنکه مدیرعامل وقت توزیع برق اعلام کرد که کج سلیقگی‌ها باعث قطع برق معابر می‌شود باز هم شاهد این کج سلیقگی هستیم باید از  سمت شورای شهر این اخطار داده شود  تا مشکلات قطع برق معابر رفع شوند.

تشکری‌هاشمی خاطرنشان کرد: در زمان قطع برق شاهد خاموشی  چراغ‌های راهنمایی و رانندگی نیز هستیم و با قطع برق، چراغ های راهنمایی و رانندگی تقاطع‌ها دچار اختلال و حوادث ترافیکی تجدید می‌شوند و گره‌های ترافیکی ایجاد می‌شوند؛ مگر پلیس چه تعداد نیرو می‌تواند در هر تقاطع بگذارد که دچار مشکلات نشویم.

کوتاهی شهرداری در استفاده از سیستم برق اضطراری و پنل‌های خورشیدی

تأثیر ناچیز برق مصرفی برای روشنایی معابر نکته‌ای قابل تأملی است که به نظر می‌رسد با توجه به پیامد‌های آن، مسئولان دولتی باید تجدیدنظری در تصمیم‌گیری خود داشته باشند اما نکته قابل تأمل دیگری هم وجود دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت و آن عملکرد شهرداری در تجهیز چراغ‌های راهنمایی به UPS یا همان سیستم برق اضطراری و نصب پنل‌های خورشیدی در چراغ‌های راهنمایی است!

به گفته تشکری‌هاشمی؛ رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران، در حکم 24 برنامه 4 ساله شهرداری ملزم به تجهیز چراغ‌های راهنمایی و دوربین‌ها به سیستم برق اضطراری ( UPS ) شده و تا پایان این برنامه نیز بابد 805  تقاطع مهم به سیستم مذکور متصل شوند؛ بر اساس این حکم در سال اول 42 تقاطع، در سال دوم 92 تقاطع، در سال 402 تعداد  350 تقاطع،  در سال جاری 650 تقاطع و در سال آخر نیز باید تمام 805 تقاطع تجهیز شوند.

وی تصریح کرد: با وجود این حکم در حال حاضر هیچ یک از تقاطع‌ها به سیستم UPS برق مجهز نشده و آن  42 تقاطعی کهUPS داشته‌اند نیز  یا سرقت شده‌اند یا به دلیل گذر زمان کارایی خود را از دست داده و قابل استفاده نیستند.

تشکری هاشمی بیان کرد:  گفته شده  که در طول این مدت دو مناقصه برگزار شده که آنها برنده‌ای نداشته‌اند  به نظر می‌رسد شیوه‌های کار دارای نقص هستند ما نمی‌توانیم سه سال از برنامه 4 ساله را پشت سر بگذاریم اما حتی یک تقاطع نیز به یو پی اس متصل نشود.

بی‌مهری نسبت به تجهیز چراغ‌های راهنمایی به  پنل‌‌های خورشیدی

در این بین، استفاده از پنل‌های خورشیدی به‌عنوان یکی از منابع انرژی تجدیدپذیر که در دهه‌های اخیر به‌طرز چشمگیری افزایش یافته،می‌توانست در چنین روزهایی عصای دست مدیران شهری باشد اما فرصت‌های زیادی برای بهره‌مندی از این تجهیزات از دست رفته؛ این در حالی است که یکی از مزایای بارز پنل‌های خورشیدی، تأمین انرژی پایدار و مستقل است و در شهرهایی که شبکه برق ناپایدار دارند یا به‌دلایلی مانند سرقت کابل‌های برق دچار خاموشی می‌شوند، با استفاده از انرژی ذخیره‌شده خورشیدی، می‌توان از خاموشی چراغ‌های راهنمایی و تجهیزات برقی جلوگیری کرد.

پیش از این حمید برادران؛ رئیس شرکت کنترل ترافیک شهرداری تهران به تسنیم گفته بود که استفاده از انرژی خورشیدی در سیستم‌های ما به دلیل قدیمی بودن تجهیزات فرمان و کنترلرها در حال حاضر امکان‌پذیر نیست.

وی ادامه داد: با این حال، در پروژه به‌روزرسانی و تغییر تجهیزات کنترلرها، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر را در اولویت قرار داده‌ایم و پیش‌بینی می‌کنم که بتوانیم تا پایان سال جاری این طرح را نهایی کنیم. از سال آینده نیز به‌تدریج تجهیزات را تعویض خواهیم کرد، چراکه این فرآیند نیاز به امکان‌سنجی دقیق دارد.

توجیهی با عنوان سطح اشغال زیاد پنل‌های خورشیدی

مدیرعامل شرکت کنترل ترافیک شهر تهران تصریح کرد: یکی از چالش‌های اصلی ما، تبدیل انرژی خورشیدی به برق و استفاده از پنل‌های خورشیدی است. با توجه به میزان مصرف، نیاز به پنل‌های بزرگ داریم که از نظر بصری ممکن است در شبکه معابر ایجاد مشکل کند.

وی افزود: نصب پنل‌های خورشیدی بر روی هر پایه فضای زیادی را در دید عمومی اشغال می‌کند که به نوعی یک معضل به شمار می‌رود. اما همزمان در تلاش هستیم تا این معضل را برطرف کرده و کمبود برق را جبران کنیم.

این در حالی است که پنل‌های خورشیدی که در چراغ‌های راهنمایی و رانندگی استفاده می‌شوند معمولاً اندازه‌های کوچکی دارند؛ این پنل‌ها به طور معمول در ابعاد 20×30 سانتی‌متر تا 40×40 سانتی‌متر ساخته می‌شوند، به‌طوری‌که فضای کمی را اشغال می‌کنند و به راحتی روی بدنه چراغ نصب می‌شوند.

این پنل‌ها عمدتاً از جنس سیلیکون کریستالی یا آمورف هستند که بسته به نوع و کیفیت پنل‌ها، توان تولیدی آن‌ها متغیر است؛ به طور معمول، یک پنل خورشیدی کوچک می‌تواند حدود 10 تا 30 وات برق تولید کند که برای روشن نگه‌داشتن چراغ‌های راهنمایی در شب کافی است.

علاوه بر این، پنل‌های خورشیدی به‌دلیل اندازه کوچک خود، تنها بخش کوچکی از سطح چراغ را اشغال می‌کنند و این ویژگی باعث می‌شود که نصب آنها در چراغ‌های راهنمایی بدون مشکل باشد و به طور مؤثر از فضای موجود استفاده کنند.

در بسیاری از طرح‌ها، پنل خورشیدی در بالای چراغ نصب می‌شود و به‌طور مستقیم به باتری ذخیره‌سازی انرژی متصل است تا انرژی تولید شده در طول روز برای استفاده در شب ذخیره شود.

استفاده از پنل‌های خورشیدی کوچک در چراغ‌های راهنمایی و رانندگی در شهری مانند تهران یا تجهیز آنها به UPS از نظر فنی و اقتصادی می‌تواند کارآمد باشد اما شرایط این روزهای تهران، یادآوری کرد که متأسفانه چقدر از کوچکترین اما ضروری‌ترین تجهیزات فنی شهری فاصله داریم و با فرصت‌هایی که از دست رفته شهروندان را با چالش‌های بعضاً جبران‌ناپذیری مواجه می‌کنیم.

ممکن است با تجدیدنظر مسئولان دولتی در روند خاموشی‌ها، مشکل ایجاد شده برطرف شود اما باید دید، مدیران شهری در فرصت باقی‌مانده از دوره فعلی مدیریتی خود دغدغه‌ای برای جبران و برطرف کردن این نیازها به خرج می‌دهند؟ آیا از تلنگر به وجود آمده برای برطرف کردن کاستی‌ها بهره‌ خواهند گرفت یا پرونده این موضوع به دوره بعدی مدیریت شهری واگذار می‌شود؟