بررسی پیدایش اپراتور مجازی و دامنه اینترنتی در جهان

نخستین اپراتور مجازی در انگلستان (سال 1999) به راه افتاد که حدودا پانزده سال بعد از راه اندازی آن، تعداد اپراتورها به بالای 900 مورد رسید. هرچند که اپراتورهای مجازی اولیه از امکاناتی از قبیل شبکه برخوردار نبودند، اما موفقیت این اپراتورهای ساده اولیه سبب ساخت "اپراتور مجازی ویرجین موبایل" در امریکا شد.

اولین پروانه صادر شده برای تاسیس این سیستم در ایران، مربوط به کمپانی "سل پارس" بوده که در شهرستان "کیش" واقع شده است.

مقایسه اپراتور مجازی با اپراتورهای اصلی موبایل

گسترش تلفن همراه در کشورهای مختلف، به عنوان مانعی بر سر راه دیگر اپراتورها عمل کرده و با ایجاد خلل در جذب مشتری، باعث بروز مسائل مالی و بهم ریختن برنامه‌ها و روال کسب و کار سرمایه گذاران این حوزه شده است. در همین راستا، برای برطرف شدن این شرایط مفهوم اپراتور مجازی وارد کار شدند.

در واقع اپراتور مجازی فاقد شبکه و دیگر امکانات موبایل بوده و با امضای قراردادهایی زیر نظر "اپراتورهای موبایل" فعالیت می کند. پس از طی کردن مراحل اداری و ثبت و رسمی شدن قراردادها، هر یک از اپراتورهای مجازی می تواند نام تجاری مخصوص به خود را به ثبت برساند و تعرفه‌هایی را در زمینه پیامک، مکالمات تلفنی، بسته‌های مختلف اینترنتی و غیره در اختیار مشتریان بگذارد.

در یک توضیح کلی، می توان گفت اپراتور مجازی در 10 مورد با سایر اپراتورها تفاوت دارد:

• شبکه و زیرسازی‌های فیزیکی: همانطور که در قسمت بالا ذکر کردیم، اپراتورهای مجازی امکان داشتن شبکه را ندارند و باید با اپراتورهای اصلی (در ایران مثل ایرانسل، رایتل و همراه اول ) به توافق رسیده تا امکان استفاده از شبکه‌های آنها را داشته باشید.

• گسترش شبکه: اپراتور مجازی باید نوع شبکه‌های موجود (3g/4g) در مناطق مختلف را بررسی کنند زیرا امکان توسعه شبکه را نداشته مگر آنکه اپراتور‌های اصلی، این اجازه را صادر کنند.

• نوع تعرفه: دادن تعرفه‌های مختلف به مشتریان با لحاظ کردن قوانین رگولاتوری و با موافقت اپراتورهای اصلی باشد.

• شماره: هر اپراتور مجازی با توجه به اینکه زیر نظر کدام اپراتور موبایل است، یک پیش شماره خاص دارد.

• سیمکارت: این اپراتورها به جای خریدن سیمکارت از اپراتور اصلی، می توانند برای تهیه سیمکارت‌ها مستقیما برای خرید آنها اقدام کنند.

• خدمات

• در نظر گرفتن طرح‌های مختلف اینترنتی، مکالمه و …

• داشتن نام تجاری مخصوص بدون تبلیغ و ذکر نام اپراتور اصلی

• نوع فروش متفاوت

• مالکیت جداگانه

تاریخچه پیدایش شرکت همراه اول و مدیرعامل این شرکت

اپراتور همراه اول به عنوان نخستین فن آوری گوشی همراه، در سال هفتاد و سه در استان "تهران" برای بیش از 9 هزار نفر به راه افتاد. از سال‌های ابتدایی تاسیس شرکت همراه اول تا کنون، برای چندین بار است که مدیر عامل آن تغییر کرده است. در حال حاضر آقای "مهدی اخوان بهابادی" مدیرعامل همراه اول هستند.

وی در اوایل زمستان 96 به عنوان مدیرعامل همراه اول انتخاب شده است. مدیرعامل همراه اول با وجود سن کم دارای افتخارات علمی قابل قبولی می باشد که در ادامه مقاله، به شرح افتخارات و فعالیت‌های کاری مدیرعامل همراه اول می پردازیم.

مدیر عامل همراه اول متولد سال پنجاه و هفت در شهرستان یزد است. ایشان در آزمون ورودی دانشگاه سال هفتاد و پنج، موفق به کسب رتبه یک شده و در رشته مهندسی برق دانشگاه تهران، به ادامه تحصیل پرداختند. جناب آقای بهابادی که اکنون با عنوان مدیر عامل همراه اول شناخته شده، توانست در مقاطع بالاتر( کنکور کارشناسی ارشد) مجدد رتبه یک را از آن خود کند.

در حال حضر آخرین اطلاعاتی که از روال تحصیلی مدیر عامل همراه اول در دسترس است، دکترای حرفه ای مهندسی برق(گرایش مخابرات) هستند. اما فعالیت‌های علمی آقای اخوان بهابادی محدود به رتبه برتری آزمون‌های ورود به دانشگاه‌های معتبر نیست، ایشان در سال آخر مقطع لیسانس، به عنوان نفر اول المپیاد دانشجویی، همچنین به عنوان یکی از دانشجویان برتر برگزیده شدند.

بررسی فعالیت‌های کاری آقای "اخوان بهابادی" در چند سال اخیر

قبل از انتصاب جناب آقای اخوان بهابادی به عنوان مدیر جدید همراه اول ، ایشان دارای سمت‌های دیگری نیز بوده اند. وی پیش از این، در حوزه‌های مختلفی فعالیت کرده که می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ایشان در مقطعی در قالب معاونت آموزشی، پژوهشی و بین المللی در وزارتخانه ارتباطات و فناوری اطلاعات مشغول به کار بودند.

• در یک دوره نیز آقای اخوان در "مرکز تحقیقات مخابرات" بعنوان سرپرست انتخاب شدند.

• عضویت در شورای عالی "فضای مجازی"

• قائم مقام وزیر "ارتباطات" در فعالیت‌های بین المللی.

• مدیر و مسئول "فضای مجازی" ایران.

• جانشین مدیر سازمان صدا و سیمای ایران در بخش‌های "فناوری" و "رسانه‌های جدید"

• اینها، تنها روزمه کاری مهدی اخوان بهابادی نیست. می توان به عنوان یکی از مهم ترین فعالیتهای ایشان در دنیای مجازی، از نقش پررنگشان در پیام رسان ایرانی "سروش" نیز نام برد.

آشنایی با اصطلاح دامنه اینترنتی و بخش‌های مختلف آن

روال ثبت دامنه اینترنتی به چه صورت است؟

قبل از آن که هر نوع سایتی طراحی شود، باید به دامنه اینترنتی آن توجه کرد. در واقع، منظور از دامنه اینترنتی همان آدرس سایت‌های مختلف بوده که روزانه برای سرچ‌های خود این دامنه را در بخش بالایی نوار آدرس مروگر، تایپ می کنید (این دامنه‌ها پس از https:// قرار دارند).

با توجه به اینکه نوع فعالیت‌های هر سایت در چه زمینه ایست، بهتر است دامنه اینترنتی یک نام مشخص و منحصر به فرد داشته باشد. در ارتباط با تاریخچه دامنه‌های اینترنت، می توان گفت نخستین دامنه مربوط به "symbolic.com" بوده که مربوط به 1985 میلادی می باشد. در عصر حاضر که تقریبا اکثر کارها به صورت اینترنتی در حال انجام است، بیش از 240میلیون دامنه موجود می باشد.

دامنه اینترنتی دارای چه بخش‌هایی است؟

هر دامنه اینترنتی از دو بخش مهم نامگذاری دامنه و پسوند آن تشکیل شده که در ادامه مقاله به شرح هر یک از آنها می پردازیم.

• نامگذاری دامنه اینترنتی: بسته به شرایط کاری و در خواست سفارش دهندگان سایت، طراحان و مهندسان مربوطه یک اسم را با رعایت یک سری اصول همچون بی فاصله بودن حروف نامگذاری می کنند. در این زمینه هیچ گونه محدودیتی برای اسم گذاری دامنه اینترنتی نداشته و استفاده از حروف کوچک و بزرگ به جای هم امکان پذیر می باشد. همچنین می توانند در صورت لزوم، از خط فاصله( - ) نیز در بین حرف‌های آدرس استفاده کنند.

• قرار دادن "پسوند" برای دامنه: برای دامنه‌های اینترنتی پسوندهای متعددی وجود دارد که آن را با یک نقطه از اسم اصلی جدا میکنند. هر کدام از این پسوندها دارای معانی خاص و متفاوتی می باشند. به عنوان نمونه اگر در بخش انتهایی دامنه "ir" نوشته شد، به این معنی است که آدرس تاپ شده متعلق به کشور ایران هست و یا اگر عبارت "com" نوشته شده بود، آن سایت برای فعالیت‌های تجاری می باشد ("com" نام اختصاری عبارت "commerce" است).

بخشی از این پسوندها را در ادامه آورده ایم:
البته همه سایت‌ها در بخش دامنه اینترنتی خود دارای بخش سوم "www" نیز هستند که بدون نوشتن آن در نوار آدرس، سایت مورد نظر بارگذاری خواهد شد. "www" خلاصه شده "world wide web" است که می توان به جای آن همان https:// یا https:// را نوشت.