بازدید از کارخانه «تسلا»

ساعت ده ماشین را در یک مرکز خرید پارک کرده و با وی به کارخانه تسلا در شهر فریمانت رفتیم. من قبلا ۸ سالی را در شهر فریمانت در یک کیلومتری همین کارخانه که در آن موقع کارخانه NUMMI نامیده می شد و متعلق به تویوتا و جنرال موتورز بود کار کرده بودم و دو مرتبه نیز از کارخانه «نومی» بازدید کرده بودم و شرح آن‌را نیز در مجله نوشته بودم. کارخانه نومی در آن زمان روزی ۱۵۰۰ ماشین تولید می‌کرد و در واقع یک کارخانه مونتاژ نهائی بود که موتور ماشین‌ها از ژاپن می‌آمد و قطعات پرس شده از کارخانجات اطراف و در کارخانه «نومی» همه چیز مونتاژ می شد.

به گزارش تجارت‌نیوز ٬ وارد محیط کارخانه شدیم و هنگامی که مجید اعلام کرد که برای تحویل ماشین خود و دریافت ماشین نو آمده ما را به محل مخصوصی هدایت کردند و ماشین تسلای اس مجید را تحویل گرفتند. سپس ما را به محل چادر سرپوشیده تحویل تسلا هدایت کردند. در آنجا با نوشابه و آب از ما پذیرائی شد و بلافاصله دخترخانمی مراسم امضای کاغذها را با مجید شروع کرد. بعد از ده دقیقه وی شروع به یاد دادن قسمت‌های مختلف ماشین به مجید نمود. در این مورد چون مجید آشنایی کامل با سیستم تمام کامپیوتری تسلا داشت کارها سریعتر پیش می‌رفت. ده ماشین زیر چادر در حال تحویل بودند و آن‌هایی که قبلا تقاضا داده بودند می‌توانستند تور کارخانه را نیز بگیرند. هنگام تحویل مدارک متوجه شدم که آنها تسلای ۱۲۰ هزار دلاری سفارشی مجید را که مدل ۲۰۱۲ بود دارند به قیمت ۵۰۳۰۰ دلار می‌خرند. ناگهان حس خرید بهم دست داد و فکر کردم که این ماشین باید در بازار حداقل ۶۰۰۰۰ دلار باشد که آنها دارند به وی این مقدار پول می‌دهند. البته ماشین ۵۳۰۰۰ مایل کار کرده بود که اصلا به نظر نمی‌آمد و ماشین مانند ماشین نو بود. به مجید گفتم لطفا این را نفروش و من خودم برمی‌دارم. مجید هم قبول کرد و حالا تور داشت شروع می شد.

یک خانم حدود ۶۰ ساله توضیحات مختصری داد و سپس ما را سوار ماشین تور کرد و تور شروع شد. این کارخانه کارخانه‌ای که من دیده بودم نبود در حالت قبل مونتاژ نهائی سریع مدنظر بود. حالا همه چیز در کارخانه ساخته می‌شد از الکتروموتور تا هر چیز که فکرش را بکنید. کمی شبیه به JOB SHOP یا BATCH SHOP داشت و به کار سری پرسرعت شباهتی نداشت علت اینستکه در این کارخانه عظیم سه کیلومتر در دویست متر فقط ۸۰۰۰۰ ماشین S و X قرار بود ساخته بشود و سال قبل هم فقط ۵۰۰۰۰ ساخته شده بود. پس این کارخانه ۵۰۰۰۰۰ تایی نبود. اکثر قطعات استفاده شده در تسلا از آلومینیوم ساخته شده است که ماشین را تا حد ممکن سبک نگاه دارد. خانم راهنما گفت که وی قبل از تسلا خودش تویوتای الکتریکی داشته (و شاید داشتن چنین ماشینی کمک به کار کردن وی در تسلا کرده بود). وی گفت در حال حاضر سریع‌ترین تسلا از نظر شتاب مدل لودیکروس مدل S است با شتاب ۲٫۸ ثانیه و بعد لودیکروس مدل X با شتاب ۳٫۲ ثانیه.

تسلای مجید شتابش ۴٫۵ ثانیه بود. کارخانه از ربات‌های بسیار زیادی استفاده می کرد ولی حقیقتش من را که عمری در کار تولید بوده‌ام زیاد هیجان زده نمی‌کرد چون نمی‌توانستم مسیر خط تولید را تجسم کنم. شاید هم بعلت VERTICAL INTEGRATION کارخانه به نظر شلوغ می‌آمد. از پرس‌های ۱۰۰ تنی تا مونتاژ نهائی که بالاخره در آن می‌شد مسیر تولید را پیدا کرد. بهرحال تور بعد از ۴۵ دقیقه پایان یافت و من و مجید هر دو بسوی ماشین‌های تحویلی راهی شدیم. من بسوی ماشین قبلی مجید و او بسوی ماشین تحویلی جدیدش. حالا سوال این بود که آیا تسلا پنجاهمین ماشین من است یا فراری موندیال ۱۹۸۶ که پیش قسط آن را داده‌ام ولی قرار است دو هفته دیگر تحویل بشود. شاید باید هر دو را به نام پنجاهمین بنامم

منبع: وب‌سایت مهندس فرهاد کاشانی