الهام میرمحمدی 
پیشروترین‌ها در ساخت ارز دیجیتال ملی کدامند؟
تبدیل شدن به کشوری که ارز دیجیتال اختصاصی خود را دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر کشورها برای ارزش و ثروتی که تولید می‌کنند، رقابت نکنند و از استعدادهای مورد نیاز خود در این زمینه بهره نبرند، از سایر کشورها جا خواهند ماند. اما سوال اینجاست: کشوری که قصد دارد ارز دیجیتال اختصاصی خود را داشته باشد، باید چه اقداماتی انجام دهد؟
الهام میرمحمدی: حتی اگر به آن نسبتِ بزرگ‌ترین حباب تاریخ را بدهند، ارزهای دیجیتال به حیات خود ادامه می‌دهند و موجی بزرگ از ثروت را به وجود خواهند آورد. سوال اساسی اما این است که آیا کشورها قادر خواهند بود با این واقعیت جدید اقتصادی به سرعت سازگار و به کشورهایی مبتنی بر ارزهای رمزنگاری‌شده تبدیل شوند؟
به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از فوربس، برای این امر لازم است دولت‌ها قوانین شفاف و منصفانه‌ای طراحی و تنظیم کنند، برای این ارزها مالیات در نظر بگیرند، به سطوح مختلف اقتصاد خود قدرت ببخشند و در نهایت برای آن نهادهای سرمایه‌گذاری و نیروی کار در نظر بگیرند.
نباید فراموش کرد که این اتفاق یک‌شبه رخ نمی‌دهد، اما همین حالا بعضی کشورها این فرآیند را آغاز کرده و در حال تولید ارزهای دیجیتال اختصاصی هستند.
در برخی نقاط دنیا، ایده کلیدی یک ارز دیجیتال ملی وجود دارد، اما هنوز مشخص نیست که دولت‌ها آن را تصویب کنند. تصویب این ایده‌ها برای ارزهای ملی که غیرمتمرکز نیستند، امری دشوار است.
با این حال، در برخی کشورها، دولت‌ها این امکان را دارند تا در پروژه‌های مبتنی بر زنجیره بلوکی (بلاک‌چین) سرمایه‌گذاری کنند که در نهایت به نفع شهروندان آن کشور خواهد بود.
اولین گام برای کشوری که تلاش می‌کند این موج را بپذیرد، این است که به جای هشدار دادن به شهروندانش در مورد ارزهای دیجیتال، به شکلی مسئولانه آنها را تشویق کند.
برای نمونه، استونی روشی را تحت عنوان اقامت الکترونیک، هویت، ثبت اعتبار و صدور گواهینامه در پیش گرفته است که می‌تواند به صورت کاملا غیرمتمرکز و از طریق بلاک‌چین‌ها برای شهروندان اجرا شود.
اقامت الکترونیک عبارت است از اینکه یک دولت در محیط بین‌المللی به صورت کاملا قانونی اقدام به ارائه اسناد هویتی کشورش به متقاضیان از سراسر دنیا می‌کند. (هویت دیجیتال)
پروژه‌های نوآورانه‌ای نظیر TheKey، uPort و Civic به دولت‌ها و شهروندان قدرت بیشتری می‌بخشد و کمک‌های مالی در موارد اضطراری از طریق ارزهای دیجیتال انجام می‌شود.
تبدیل شدن به کشوری که ارز دیجیتال اختصاصی خود را دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر کشورها برای ارزش و ثروتی که تولید می‌کنند، رقابت نکنند و استعداد مورد نیاز در این زمینه را ترویج و استفاده نکنند، از سایر کشورها جا خواهند ماند. برخی از کشورهای بسیار کوچک این قدرت را به خوبی درک کرده‌اند و نسبت به آن آگاهند.
سنگاپور، هنگ‌کنگ، استونی و سوئیس در حال حاضر از سایر کشورها سبقت گرفته‌اند.
سوئیس تنها در نخستین عرضه اولیه ارز دیجیتالی‌اش در سال 2017 موفق شد، سرمایه‌ای در حدود نیم میلیارد دلار جذب کند.
اما سوال اینجاست: کشوری که قصد دارد ارز دیجیتال اختصاصی خود را داشته باشد، باید چه اقداماتی انجام دهد؟
1- اولین گام برای کشوری که تلاش می‌کند این موج را بپذیرد، این است که به جای هشدار دادن به شهروندانش در مورد ارزهای دیجیتال، به شکلی مسئولانه آنها را تشویق کند.
کودکانی که از طریق بازی‌ها و برنامه‌های موبایل هوشمند آموزش دیده‌اند، بیش از هر شخص دیگری ارزش دارایی‌های دیجیتال را درک می‌کنند.
دولت باید برای انجام این کار یک ارز رمزنگاری‌شده را به عنوان نمونه مشخص کند. داشتن یک ارز دیجیتال اختصاصی، اولین گام برای فهمیدن و درکِ آن محسوب می‌شود. همچنین، به مطبوعات اجازه دهد تا آزادانه هر گونه اخبار، اعم از مثبت یا منفی را در این زمینه انتشار دهد.
بهتر است دولت‌ها از خودشان شروع کنند. یعنی باید دفاتر و مقامات خود را برای داشتن کیف پول‌های ارز دیجیتال تشویق کنند و یا حتی این دارایی‌ها را در اختیار آنها قرار دهند تا فرآیند یادگیری انجام شود.
2- دولت‌ها، توانایی‌ها، کارکنان و بودجه فناوری در این زمینه را ارتقا دهند و از استعدادهای خود در حوزه تکنولوژی حمایت کنند.
سیستم آموزش و پرورش نیاز به آموزش مهندسین جوانِ بیشتری در زمینه تکنولوژی دارد.
کودکانی که از طریق بازی‌ها و برنامه‌های موبایل هوشمند آموزش دیده‌اند، بیش از هر شخص دیگری ارزش دارایی‌های دیجیتال را درک می‌کنند.
ظهور ارزهای دیجیتال به هیچ عنوان تهدیدی برای از میان رفتن بانک‌ها نخواهد بود.
سیستم‌های آموزشی در کشورها نباید این موضوع را نادیده بگیرند. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها برای حمایت از این صنعت ضروری است. به عنوان مثال، در فرآیند ساخت سکه‌های دیجیتال برق زیادی مصرف می‌شود.
3- بانک‌ها و بانک‌های مرکزی باید به عنوان هم‌تیمی در کنار ارزهای رمزنگاری‌شده عمل کنند.
مدیران بانک‌ها باید بدانند که همه کسب‌وکارهای مربوط به ارزهای دیجیتال، حقه و فریب نیستند و اگر قوانین کلیدی تهیه و تنظیم شود، این کسب‌وکارها مفید خواهند بود.
ظهور ارزهای دیجیتال به هیچ عنوان تهدیدی برای از میان رفتن بانک‌ها نخواهد بود. برعکس، بانک‌ها می‌توانند به عنوان یک بازیکن اصلی برای کاربران این ارزها باشند که در حال حاضر ، به دلیل نداشتن اطلاعات پایه هیچ اعتمادی به این سیستم ندارند.
ارزهای دیجیتال به‌هیچ‌وجه جایگزینی بری پول‌ها و کسب‌وکارها نیستند. در حقیقت آنها سوختِ نوع جدیدی از اقتصاد محسوب می‌شوند که در مقابل چشمان ما ساخته شده است.
در میان تمامی اقتصادهای توسعه‌یافته، به نظر می‌رسد ژاپن گوی سبقت را در این زمینه ربوده است. این کشور بیت‌کوین را قانونی می‌داند و از ارزهای دیجیتال ثبت‌شده حمایت کرده است.
ژاپن همچنین، ساخت ارزهای دیجیتال را فرصتی برای کارآفرینان جوان و یک نوع سرمایه‌گذاری قابل اعتماد برای خرده‌فروش‌ها و نهادهای سرمایه‌گذاری می‌داند.
از همه مهم‌تر اینکه دارایی‌های دیجیتال در ده‌ها هزار فروشگاه در سراسر ژاپن قابل معامله هستند. اگرچه ژاپن نمونه‌ای مهم در این زمینه است اما الزاما یک نمونه تکرارپذیر نیست.
جامعه سرمایه‌گذار نباید کارآفرینانی را که با ارزهای دیجیتال به سراغشان می‌آیند، دست‌کم بگیرد.
نقطه مقابل ژاپن، رژیم صهیونیستی است. علی‌رغم اینکه اسرائیل یکی از مراکز تکنولوژی پیشرفته در دنیا است اما بانک‌هایش سرمایه‌گذاری از طریق ارزهای دیجیتال را غیرممکن کرده است. این امر برای بسیاری از کارآفرینان و خدمات‌گیرندگان در این زمینه دشواری‌هایی به وجود آورده است.
نبود اطلاعات و چارچوب قانونی مشخص، مهم‌ترین دلیل این اقدامات دولت است.
البته نباید فراموش کرد که همه چیز به دولت و قانون‌گذاران بستگی ندارد.
رسانه‌ها باید در گزارش و آموزش عمومی خود مسئولیت بیشتری داشته باشند. جامعه سرمایه‌گذار نباید کارآفرینانی را که با ارزهای دیجیتال به سراغشان می‌آیند، دست‌کم بگیرد.
شرکت‌هایی که در این صنعت مشغول فعالیتند نیز مسئولیت‌های اساسی دارند. آنها می‌توانند با تنظیم استانداردهای بالا، جلوگیری از ورود بازیگران بد و به طور کلی با کمک به بازار و مقامات اصلی آن، فهم این صنعت را برای همه بهتر کنند.
نظرات