بیت‌کوین و اتریوم؛ تفاوت‌ها و تمایزها

در حالی که بیت‌کوین و اتریوم هر دو بر اساس دفاتر توزیع شده و رمزنگاری اند اما از لحاظ تکنیکی متفاوت هستند. به عنوان مثال، زبان برنامه نویسی مورد استفاده توسط اتریوم Turing-complete است در حالی که زبان برنامه‌نویسی بیت‌کوین، مبتنی بر اسیک است. ساخت برنامه‌های مبتنی بر بلاکچین علاوه بر تسلط بر فرآیندهای رمزنگاری و محاسبات ریاضی، نیازمند برنامه نویسی و کد نویسی پیچیده دارد. اما اتریوم به عنوان یک پلتفرم، بستری برای برنامه‌ نویسی مبتنی بر بلاکچین فراهم کرده است. این پلتفرم برای قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیر متمرکز (Dapps) استفاده می‌شود که این ویژگی، آن را از بیت کوین متمایز می‌کند. در قراردادهای هوشمند تمام اطلاعات مربوط به قرارداد کد نویسی شده و به طور خودکار و بدون دخالت اشخاص ثالث انجام می‌شوند و فعالیت‌های قرارداد هوشمند قابل پیگیری و غیر قابل برگشت هستند.

به گزارش تجارت‌نیوز ،در واقع بلاکچینِ اتریوم مانند سیستم عاملی است که نرم افزارها و سرویس‌های مختلفی می‌توانند روی آن فعالیت کنند. از طریق زبان برنامه نویسی solidity می‌توان اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز ساخت و مهمتر آنکه معاملات در اتریوم بر اساس قراردادهای هوشمند کار می‌کند. از لحاظ سرعت تراکنش اتریوم پیشتاز است. زمان تکمیل بلاک و زمان تایید تراکنش در اتریوم ظرف مدت چند ثانیه انجام می‌شود. در حالیکه تراکنش‌های بیت‌کوین حدود ده دقیقه طول می‌کشد. اتریوم از رمزنگاری ethash و بیت کوین از الگوریتم‌های هش امنیتی SHA-۲۵۶ استفاده می‌کند. یک اتفاق مهم در اتریوم حل مشکل مقیاس پذیری در بلاکچین است. راهکار اتریوم پارتیشن بندی است. پارتیشن بندی باعث می‌شود تراکنش‌ها بصورت موازی پردازش شده و دیگر نیاز به ارسال، تایید و همگام سازی بلاک جدید با کل شبکه نباشد و این مسئله باعث افزایش سرعت می‌شود.

نحوه ‌محاسبه کارمزد نیز در این دو متفاوت است. در اتریوم کارمزدها متناسب با پیچیدگی محاسباتی، پهنای باند استفاده شده و فضای ذخیره سازی محاسبه می‌شوند. اما کارمزد تراکنش‌های بیت کوین بر اساس اندازه و زمان محاسبه می‌شوند. معاملات اتریوم در ثانیه و معاملات بیت‌کوین در دقیقه تایید می‌شود. حداکثر تعداد سکه‌های بیت‌کوین ثابت و ۲۱ میلیون سکه است. اما تعداد سکه‌های اتریوم محدودیت ندارد و به تدریج تعداد بیشتری سکه نیز در حال استخراج است و عرضه کل(total supply) آن می‌تواند ادامه داشته باشد. اما به هرحال اتریوم تنها ارزی نیست که ظرفیت ثابت ندارد.

ارزش اتر (واحد پول اتریم) در کمتر از دو سال به شدت افزایش یافت و اتریوم توانست دومین ارز دیجیتالی بزرگ دنیا شود و زمینه را برای بوجود آمدن صدها ارز مجازی دیگر فراهم کرد. مبحث قیمت ارزهای مجازی پیچیده و خارج از حوصله این یادداشت است اما بطور خلاصه علاوه بر رگولیشن، محدودیت‌های خرید و فروش، هیجانات بازار و عوامل سیاسی (مانند تحریم‌ها)، می‌توان گفت عرضه کل سکه‌ها (total supply) اصلی‌ترین عامل در تعیین قیمت سکه‌هاست که خود شامل سه فاکتور می‌شود.

اولین فاکتور Founder coin یا تعداد سکه‌هایی است بنیان‌گذاران یا توسعه‌دهندگان برای خود نگه داشته تا در سال‌های آینده در بازه‌های زمانی به فروش برسانند. دومین فاکتور، نرخ استخراج سکه است که قاعدتا هرچه سرعت استخراج سکه بالاتر باشد، قیمت آن کمتر است. سومین فاکتور تعداد سکه‌های حبس شده(Company Lockup) است که به سکه‌هایی گفته می‌شود که توسط کمپانی عامداٌ محبوس می‌شوند.

به هر تقدیر، بیت‌کوین و اتریوم دو هدف متفاوت را دنبال می‌کنند. بیت‌کوین به عنوان یک جایگزین برای پول ایجاد شده است و بنابراین محدوده آن تراکنش‌ها، پرداخت و ذخیره ارزش است. اما اتریوم علاوه بر این به عنوان یک پلتفرم توسعه یافته است که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند و حتی ارتباط با اشیا را در فضای اینترنت اشیا (IOT) تسهیل می‌کند. بنابراین مقایسه این دو شاید کار درستی نباشد.

منبع:ایبنا