معادن و صنایع معدنی هرساله ثروت قابل‌توجهی را برای کشور تأمین می‌کنند. در ایران نیز بخش معادن کمک قابل توجهی به ایجاد اشتغال و پیشران رشد اقتصادی کرده است، اما متأسفانه از ظرفیت‌های موجود در این بخش (معادن متروکه یا مستعد زمین‌‌شناسی) به اندازه کافی توجه نشده است. این موضوع نیز در ابتدای آبان در صحن علنی مجلس به تائید رئیس مجلس شورای اسلامی رسیده و اعلام شده که عدم استفاده از ظرفیت معادن زغال‌سنگ در تولید فولاد و برق ناترازی در این حوزه‌ها را به دنبال داشته است. ایران از فناوری دنیا عقب ماند برخی از کارشناسان ایران در حوزه معدن می‌گویند ایران از فناوری دنیا عقب مانده است و توان رقابت با بسیاری از کشورهای معدنی را ندارد و مشکل اصلی این موضوع را در بخش ابزارآلات و امکانات می‌دانند. معدن‌چیان معتقدند که امکانات و ماشین‌آلات مجهزی ندارند و در حوزه ارائه خدمات برای این افراد هم دولت ناتوان است؛ چرا که عمده ماشین‌آلات از طریق واردات تأمین می‌شوند و وجود تحریم‌ها زمینه را برای بازار سیاه و ورود کالاهای غیراستاندار باز کرده است که این کالاها هم خود با چند برابر قیمت در اختیار معدن‌کاران قرار می‌گیرد. آن‌ها در رابطه با وضعیت عدم نظارت بر مسائل ایمنی هم معتقدند که تداوم بی‌توجهی و سهل‌انگاری‌های مسئولان منجر به وقوع حادثه در معادن شده و استفاده از سیستم نامناسب تهویه، تکنولوژی قدیمی و وضعیت نامطلوب رفاهی نیروهای کار با نگرانی و مشکلات متعدد دست و پنجه نرم می‌کنند. از سوی دیگر، به دلیل عدم سرمایه‌گذاری و ریل‌گذاری مناسب این بخش نتوانسته آن‌طور که باید سرمایه جذب کند. کم کاری ایران در بهره‌برداری از معادن برای تولید برق و فولاد در صنایع معدنی علاوه بر ارتقای بهره‌وری، می‌توان به رشد تولید ناخالص داخلی کشور نیز کمک کرد و ۶۰ درصد از درآمدهای حاصل از فروش نفت را پوشش داد. همچنین دولت به جای بهره‌برداری بیش از حد از گاز برای تولید برق می‌تواند از معادن زغال‌سنگ در این امر استفاده کند تا میزان ناترازی را به حداقل رساند و حجم تولید فولاد و برق را افزایش دهد. در سال ۱۴۰۰، ۶۲ درصد برق دنیا و 90 درصد فولاد دنیا با زغال‌سنگ تولید می‌شد و همین امر به اهمیت زغال‌سنگ به صورت یک انرژی ارزان‌قیمت، در تمام دنیا دلالت دارد. اما تولید برق در ایران به صورت تک‌بعدی پیش می‌رود و ایران وابستگی زیادی به گاز طبیعی برای تولید برق دارد، طوری‌که در چهار دهه گذشته 93 درصد از تولید برق کشور برعهده گاز طبیعی و حدود هفت درصد باقی‌مانده توسط فرآورده‌های نفتی و انرژی هسته‌ای انجام شده و ایران تقریبا هیچ سهمی از تولید برق با استفاده از معادن زغال‌سنگ در دنیا ندارد. سیاست‌های راهبردی زغال‌سنگ هم در ایران نسبت به سایر کشورها در وضعیت بسیار بدی قراره گرفته است؛ چراکه در ایران به دلیل وجود منابع نفت و گاز، توجهی به توسعه بخش معادن زغال‌سنگ نمی‌شود و وجود این منابع باعث شده که تنها تولیدکننده‌های فولاد به روش کوره بلند از زغال‌سنگ استفاده کنند. همچنین در حال حاضر تنها 8.2 درصد از زغال‌سنگ در صنعت فولاد ایران استفاده می‌شود و این در حالی است که 71.5 درصد از تولید فولاد جهان از طریق زغال‌سنگ تأمین می‌شود. فعالیت درحوزه صنعت و معدن به تقویت زیرساخت‌های انرژی، گسترش توسعه بندرها، ایجاد اشتغال، رونق صادرات و حل بحران ناترازی در کشور می‌پردازد و دولت باید بتواند بستر را برای بهره‌برداری از این صنعت استفاده کند. اما آیا چنین اراده‌ای در دولت و مجموعه حاکمیت وجود دارد؟
