مزایای کارگران، در جیب کارفرمایان!
در هفته گذشته، روز جهانی کارگر را پشست سر گذاشتیم. اساسا روز کارگر روزی است که کارگران در این روز باید مطالبات و خواستههای خود را مطرح کنند و در واقع به خواستههای آنان رسیدگی شود و کارفرمایان و دولتها صدای کارگران را بشوند.
از مواردی که به نظر من در بحث بین کارگر و کارفرما نادیده گرفته شده است یا شاید خود کارگران هم به آن توجه ندارند بحث سهمی است که کارفرماها از صندوق بازنشستگی و تامین اجتماعی کسب میکنند. به این صورت که چون کارفرمایان برای خود صندوق بازنشستگی تشکیل ندادهاند از صندوق بازنشستگی که مختص کارگران است استفاده میکنند.
یعنی یک کارفرما ممکن است در لیست بیمه علاوه بر اینکه کارگران را بیمه میکند خود را نیز در این لیست قرار داده و بیمه میکند و از خدمات درمانی تامین اجتماعی استفاده کرده و در نهایت از مزایای صندوق بازنشستگی نیز بهره میبرد.
تا اینجا به نظر میرسد این یک مساله عادی و طبیعی است اما زمانی این مساله دردآور است که شما بدانید عموما کارفرمایان خود را در حداکثر سقف بیمهای بیمه میکنند که بتوانند از این طریق از حداکثر حقوق و مزایای بازنشستگی استفاده کنند، یعنی صندوقی که به قصد کمک به کارگران طراحی شده است در نهایت بخش اعظمی از آن به کارفرمایان اختصاص داده میشود.
زمانی که این مقوله را در نظر میگیریم که تعداد کارفرماها در کشور چقدر بالا است و عموما اکثر این کارفرماها از این شرایط برای خود و حتی خانواده خود استفاده میکنند و معمولا همسران، فرزندان یا حتی خانوادههای نزدیک آنها که حتی شاغل نیستند در لیست بیمه آنها قرار میگیرند متوجه میشویم برای استفاده از مزایای تامین اجتماعی و بازنشستگی، بار سنگینی بر دوش تامین اجتماعی و صندوق بازنشستگی ایجاد میکنند.
این مساله موضوعی است که تقریبا عمومیت دارد و در اغلب کارگاه و کارخانههای ایران این شرایط تا حدی قابل مشاهده است. در واقع به این دلیل که جایی برای کارفرمایان وجود ندارد که خود را بیمه و بازنشسته کنند به صندوقی که اختصاص به کارگران دارد متوسل میشوند.
این موضوع، مقولهای است که باید به آن پرداخته شود و اگر تاکنون به آن پرداخته نشده، ضعف جامعه کارگری است و ما نیز به عنوان جامعه کارفرمایی یا اتاق بازرگانی، در مقابل جامعه کارگری منفعل و بیتحرک هستیم. حتی در مواقعی که از مشکلات جامعه کارگری مطلع هستیم، جدا از دستمزد کارگران که همگی معتقد هستیم این میزان دستمزد هیچگونه به نفع کارگر نیست و باید به گونهای دیگر بررسی شود و این میزان دستمزد خود باعث عدم ثبات در اشتغال کشور شده است، به نظر من جامعه کارفرمایی کشور به خصوص اتاق بازرگانی، مسئولیت اجتماعی خودش را در قبال جامعه کارگری انجام نداده است.
تا زمانی که ما به عنوان جامعه کارفرمایی نتوانیم مسئولیت خود را در قبال جامعه کارگری انجام دهیم نمیتوانیم از جامعه کارگری انتظار داشته باشیم نیروهای خوب، بهرهور و کارآمدی باشند.
نظرات