در چند روز اخیر درباره نحوه حمایت از اقشار ضعیف برای مقابله با تورم و پایان دادن به روش سابق توزیع یارانه ارزی (دلار 4200 تومانی) بحث‌های بسیاری شده است. باید دید چرا یارانه ارزی دادن بهترین راهکار برای حمایت و مقابله با تورم نیست؟ علاوه بر این، بهترین راهکار برای پایین نگه داشتن قیمت‌ها و حمایت از اقشار ضعیف چه می‌تواند باشد؟ در سال ۱۳۹۷ در نتیجه پرش نرخ ارز و رخداد بحران ارزی، بحث یارانه ارزی و ارز چند نرخی مطرح و تجربه شد. تجربه‌ای که مشحون (لبریز) از فساد، ناکارآمدی و له شدن اقشار آسیب‌پذیر بود. ارز ۴۲۰۰ تومانی تصمیم نابخردانه‌ای بود که به نام محرومان و به کام مرفهین و رانت‌خواران بود. اصولا به تجربه از دل ارز چند نرخی به جای حمایت از فقرا، فساد و اتلاف منابع بیرون می‌آید. از ۲۴ میلیارد ارز تخصیصی ۴۲۰۰ تومانی سال ۱۳۹۷، نه‌تنها چیزی نصیب فقرا نشد بلکه کمر آنها را زیر فشار تورم خرد کرد. بهترین راهکار برای پایین نگهداشتن قیمت‌ها و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر، اصلاح نظام تدبیر ملی و برگرداندن آرامش به فضای اجتماعی و اقتصادی است. حل تعارضات و مناقشه‌های بین‌المللی و داخلی، رونق اقتصادی و بزرگ شدن کیک اقتصادی در کنار سیاست‌های حمایتی توانمندساز و هدفمند، بهترین شرایط برای همه آحاد جامعه از جمله گروه‌های پایین درآمدی را فراهم می‌کند. اما، اگر قرار باشد چرخ سیاست و اقتصاد بر همین فرمان بچرخد، دولت باید به جای ارز ۴۲۰۰ تومانی، در قالب کارت‌های الکترونیکی برای یک دوره محدود با در نظر گرفتن اعتبار خرید کالاهای اساسی ایرانی از طریق فروشگاه‌های زنجیره‌ای داخلی، از گروه‌های پایین درآمدی حمایت کند.
