ببینید: خانه های ۲۵ متری؛ درد یا درمان؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، خانه های 25 متری یا قلک‌های 25 متری یا آن طور که سازندگان دوست دارند نامش را بگذارند: مسکن اقتصادی! یک تعاونی‌ انبوه‌ساز قرار است 1800 واحد مسکونی 25 تا 35 متری در منطقه 19 تهران بسازد، خبری که گرچه به محض اعلام، وزارت شهرسازی آن را تکذیب کرد و عنوان ملی را از جلویش برداشت اما بعید نیست در صورت به نتیجه رسیدن، به نام دولت سیزدهم سند بخورد.

سالهاست که دولت‌ها با یک وظیفه روشن در حوزه مسکن مواجه‌اند؛ ساخت سالیانه یک میلیون واحد مسکونی. این میزان تقاضا از اواخر دولت خاتمی تا امروز ثابت مانده چرا که بازار مسکن باید به حدی تولید داشته باشد که بتواند همزمان افزایش تقاضا را پوشش داده، مشکل گرانی مسکن را حل کند و با نوسازی در بافت فرسوده، خطرات زندگی در بافت‌های ریزدانه را بکاهد.

در سه دهه اخیر، دولت‌ها با شعارهای مختلفِ مسکنی، مُسکن‌های ناکارآمدی را برای علاج بی‌خانگی ایرانی‌ها مطرح کرده‌اند؛ از طرح مسکن مهر تا ساخت خانه‌های ویلایی در حاشیه شهرهای بزرگ اما در هیچ کدام بحثِ کاهش متراژ واحد مسکونی در میان نبوده چه، نگاهی به معماری ایران هم گویای این واقعیت است که مسکن 25 متری، پاک کردن صورت مسئله به جای پاسخ دادن به آن است؛ دردی که قرار بود درمانِ بحران مسکن در ایران شود.

مسکن اما در طول این سه دهه به شهادت آمارهای اقتصادی همواره دورتر از دسترس دهک‌های پایین جامعه قرار داشته تا امسال که گران‌ترین سال قیمت خانه در تاریخ چهار دهه‌ای کشور است.

وضع در پنج سال آینده چگونه خواهد بود؟ آیا دولت می‌تواند با ایده‌هایی چون طرح خانه‌های 25 متری یا مواردی از این دست نقش خود را در تامین مسکن کشور ایفا کند؟ گزارش تجارت‌نیوز نشان می‌دهد سه هدفی که دولت ابراهیم رئیسی در لایحه برنامه هفتم توسعه برای حوزه مسکن در نظر گرفته پیشاپیش غیرقابل اجرا هستند؛ به عبارت دیگر به سان این دو سال رفته از عمر دولت سیزدهم، این دولت نمی‌تواند سالیانه 300 هزار واحد مسکونی برای خانه اولی‌ها، یک میلیون واحد مسکونی در قالب طرح نهضت ملی مسکن و سالیانه 100 هزار واحد مسکنونی در بافت فرسوده کشور بسازد؟

اگر متوسط قیمت هر متر مربع خانه در تهران را که بیش از 50 میلیون تومان گزارش شده بگذارید در کنار حداقل دستمزد کارگران که کمی بیش از 8 میلیون تومان است، شکاف میان عرضه و تقاضای مسکن شفاف‌تر شود و ناگفته پیداست کم کردن متراژ خانه به 25 متر با قیمتی بیش از یک میلیارد تومان دردی از صدها هزار نفر جویای مسکن دوا نمی‌کند بلکه مخربِ اندک تنفس‌گاه‌ها و زمین‌های باقی‌مانده پایتخت است. حتی در صورت ساخت و بهره‌برداری چنین آپارتمان‌هایی، زیست ایرانی‌ها در قوطی‌های 25 متری در نهایت از روی اجبار خواهد بود چرا که اساسا خانه در فرهنگ ایرانی تعریف دیگری دارد.