کارشناس اقتصادی در گفتوگو با تجارتنیوز مطرح کرد:
خروج از رکود و رشد صادرات اولویت اصلی دولت دوازدهم
لطفعلی بخشی گفت: با توجه به این مازاد تولیدی که در بسیاری از بخشها وجود دارد، صادرات تنها راهی است که میتواند این بخشها را شکوفا کرده و ارزش افزوده برای آنها ایجاد کند.
علیرضا یوسفلاوی: دولت دوازدهم از هفته دیگر رسما اداره امور کشور را به دست میگیرد و این در حالی است که دوره دوم دکتر روحانی به مراتب سختتر از دوره اول خواهد بود.
به گزارش تجارتنیوز ، در سالهای اخیر مباحث اقتصادی در صدر مشکلات کشور قرار داشته و به اعتقاد کارشناسان شرایط منطقهای و سنگاندازیهای ترامپ در اجرای توافقات بینالمللی به تعمیق مشکلات اقتصادی میانجامد. از سوی دیگر خروج از رکود به دلیل موانع بسیار به کندی پیش میرود و کسبوکارها با مشکلات مالی دست به گریبان هستند.
در این میان دولت دوازدهم باید اولویتهای اقتصادی خود را برای بهبود وضعیت معیشتی مردم و نیز خروج از رکود و همچنین دست یافتن به اسناد بالادستی مشخص کرده و در راستای رسیدن به آنها سیاستهای درستی تدوین کرده و به مرحله اجرا بگذارد.
لطفعلی بخشی عضو هیات علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی تهران، پیرامون اولویتهای اقتصادی دولت آینده با خبرنگار تجارتنیوز گفتوگو کرده است:
دولت یازدهم اولویت اصلی خود را بر حل و فصل مسئله هستهای گذاشت. آقای روحانی که برای بار دوم ریاست دولت را بر عهده گرفته است، اینبار چه مسائلی را باید در اولویت پیگیریها و در دستور کار خود قرار بدهد؟
دولت در چهار ساله اول خود در کنترل و کاهش تورم بسیار موفق عمل کرده است. به نظر من اینبار باید روند خروج از رکود را با جدیت دنبال کند. همچنین صادرات بحثی است که میتواند به اقتصاد ما کمک کند و باید در اولویت قرار بگیرد.
حقیقت اینجاست که با توجه به این مازاد تولیدی که در بسیاری از بخشها وجود دارد، صادرات تنها راهی است که میتواند این بخشها را شکوفا کرده و ارزش افزوده برای آنها ایجاد کند. برای مثال در امر سیمان، ظرفیت تولیدمان دو برابر نیاز کشور است. در کاشی و سرامیک 3 برابر نیاز کشور است. در ماکارونی 4 برابر ظرفیت کشور است.
اگر بخواهیم این بخشها را به تولید کامل برسانیم، مصرف داخلی جواب نمیدهد. پس باید حتما بازار خارجی آن نیز ایجاد شود و بتوانیم صادرات داشته باشیم. به عبارت دیگر بازار صادراتمان به شدت نیازمند آن است که ما تعاملات خو را با جهان بهبود ببخشیم و بتوانیم بازار بینالملی برای کالا و صنعتمان ایجاد کنیم، در غیر اینصورت صنعت با مشکل جدی روبهرو میشود.
بنابراین خروج از رکود و صادرات باید از اولوبتهای اصلی دولت باشد، اما بحثی که پیشنیاز همه این بحثها است، مبارزه با فساد است. دولت در امر مبارزه با فساد در اولین دوره خود بسیار ناموفق بوده است. بحث مبارزه با فساد باید با جدیت بیشتری در دوره جدید پیگیری شود. دولت باید در این دوره و با مکانیزمی مشخص اقدام به شفافسازی در داخل سیستم کند.
نتیجه سیاستهای اقتصادی در طولانیمدت خود را نشان میدهند، به خصوص در امر خروج از رکود که به گفته کارشناسان روندی زمانبر است. دولت باید چه بازه زمانی را برای اجرای سیاستهایش در نظر بگیرد که در دولت دوازدهم به ثمر برسد؟
دولت چهار سال وقت دارد و حتما در این چهار سال باید قدمهای موثری بردارد. نه اینکه به طور کامل حل شود، اما میتوان به آرامی به سمت آن رفت و بخش قابل توجهی از کار را به سرانجام رساند. چهار سال زمان کمی نیست.
علیرغم توافقات انجام شده در برجام، آمریکا کماکان علیه کشورمان تحریم وضع میکند، حتی به صورت کاملا جدی صحبت از لغو برجام میکند. در صورت برگشت تحریمها کدام دستاورد دولت بیشتر تحت تاثیر قرار میگیرد؟
اگر تحریمهای جدیتر شود، کل اقتصاد کشور دچار آسیب میشود، فقط دولت نیست. بخش خصوصی و به دنبال آن بقیه بخشهای اقتصاد دچار آسیب جدی میشوند. دولت باید تلاش کند، تا آنجایی که میشود برای این مسئله راه حلی پیدا کند، چون اگر بازگشت تحریمها جدی باشد، مشکلات بسیاری برای ما به وجود خواهد آورد چون آمادگی لازم را نداریم.
منظورتان از آمادگی چیست؟
اقتصاد ما وابسته به جهان است. بزرگترین منبع درآمد ارزی کشور فروش نفت است. از طرف دیگر بعد از نفت نیز، صادرات بیشترین درآمد ارزی را برای ما به همراه میآورد. این یعنی باید با دنیا تعامل داشته باشیم. نمیتوانیم با همه دنیا بجنگیم و توقع داشته باشیم کالاهای ما را بخرند و به موقع پول مارا بدهند.
ما باید کلاهمان را قاضی کنیم و ببنیم چه چیزی میخواهیم. نمیتوانیم دائما شعار بدهیم و دائما با کشورهای دنیا درگیر باشیم و بعد انتظار گسترش بازارهای صادراتیمان را داشته باشیم.
انتهای دوره دوم دکتر روحانی مصادف با سال 1400 میشود و تنها 4 سال با پایان افق 1404 فاصله میماند. در این چهار سال دولت تا چه میزان میتواند به اهداف این سند جامه عمل بپوشاند؟
برای این سند هیچ قدمی برداشته نشده است و در هیچ زمینهای به سمتی که تعیین شده است، نمیرویم.
دولتها یکسری شعار دادند و در عمل به آن ماندند، ما در کشورمان مشکلات بسیاری داریم و در حل آنها ناتوانیم.
ما الان موقعیتی که در آن هستیم را نمیتوانیم حفظ کنیم. نمیدانم الان کشور چندم در منطقه هستیم، حفظ همان موقعیت هم برایمان سخت شده است، بعد میخواهیم کشور اول منطقه بشویم؟ به نظرم سند 1404 چیزی بیشتر از یک شعار نبوده و نیست.
نظرات