عباس عباسی در خصوص انتشار مطالبی در زمینه شیوع تب خونریزیدهنده کریمه کنگو و کشته شدن تعدادی از هموطنان که در شبکه‌های مجازی مطرح شده است، افزود: تب خونریزیدهنده کریمه کنگو یک بیماری ویروسی و مشترک بین انسان و دام است که از طریق گزش کنه، ترشحات دام آلوده، خون دام‌های آلوده، لاشه‌های ذبح شده و له کردن کنه آلوده می‌تواند به انسان منتقل و باعث بیماری در انسان شود. به گفته وی، جمعیت انسانی در معرض خطر این بیماری به طور عمده چوپانان، قصابان، دامداران، کارگران کشتارگاه‌های دامی، کشتارکنندگان غیر مجاز دام و پرستاران هستند. وی با بیان این که دام‌های اهلی همچون گاو، گوسفند، بز، شتر و شتر مرغ بیشتر در معرض ابتلای این بیماری هستند، اظهار داشت: تشخیص این بیماری در دام‌های زنده و بازرسی‌های پس از کشتار، بسیار دشوار است. مدیر کل دفتر نظارت بر بهداشت عمومی و مواد غذایی، مهمترین راهکارهای پیشگیری از بیماری را مبارزه با انگل‌های خارجی (کنه‌ها) از طریق سمپاشی، آموزش دامداران و کارکنان در معرض خطر، استفاده از پوشش‌های مناسب، بالا بردن امنیت فردی، سرد کردن لاشه به مدت 24 ساعت در منفی چهار درجه، در معرض قرار ندادن افراد با ترشحات دام بیمار، عدم عرضه کشتار غیر مجاز در معابر عمومی و خارج از کشتارگاه، تهیه گوشت از مجاری مجاز و دارای مهر و لیبل دامپزشکی و همچنین افزایش مراقبت‌های قرنطینه‌ای در مبادی ورودی دام به کشور عنوان کرد. وی به شهروندان توصیه کرد گوشت مصرفی را فقط از فروشگاه‌های مجاز تهیه کنند و قبل از خرید به طور حتم به مهر و لیبل دامپزشکی مندرج بر لاشه کشتار توجه کنند. وی تصریح کرد: با توجه به حساسیت ویروس نسبت به PH اسیدی، مهمترین راهکار جلوگیری از سرایت این بیماری به انسان نگهداری انواع گوشت دام ذبح شده لااقل به مدت 24 ساعت در دمای منفی چهار درجه سانتیگراد قبل از مصرف است. طی روزهای اخیر مطالبی مبنی بر شیوع بیماری تب خونریزیدهنده کریمه کنگو و کشته شدن چهار تن از هموطنان در شبکه‌های مجازی مطرح شد. همچنین یک منبع آگاه اعلام کرد: پنج استان کشور درگیر بیماری تب خونریزیدهنده کریمه کنگو هستند. مسعود هاشم‌زاده رئیس موسسه واکسن و سرم‌سازی رازی نیز گفت: سمپاشی و کنترل جمعیت کنه‌ها تنها راهکار کنترل بیماری تب کریمه کنگو است و در کنترل این بیماری واکسن و واکسیناسیون دامی نقشی ندارد. بیماری تب خونریزیدهنده تب کریمه کنگو نخستین بار در سال 1944 میلادی در شبه جزیره کریمه Crimea و در سال 1969 در کنگو Congo گزارش شد و در سال 1970 میلادی در ایران مورد شناسایی قرار گرفت که تاکنون در اکثر استان‌های کشور موارد قطعی انسانی تب کریمه کنگو گزارش شده که بیشترین موارد در استان سیستان و بلوچستان است. بیماری تب خونریزیدهنده کریمه کنگو در حیوانات اهلی هیچ‌گونه علایم مشخصی ندارد و خطر انتقال بیماری در انسان در ذبح حیوان آلوده و یا یک دوره کوتاه پس از ذبح حیوان آلوده (به دنبال تماس با پوست یا لاشه حیوان در صورتی که دام در مرحله ویرمیک باشد) وجود دارد. همچنین تماس با خون و بافت بیماران به خصوص در مرحله خونریزی یا انجام هرگونه اعمالی که منجر به تماس انسان با خون، بزاق، ادرار، مدفوع و استفراغ آنها شود، باعث انتقال بیماری می‌شود. مخزن ویروس در طبیعت کنه‌ها و پس از آن گاو، گوسفند، بز و خرگوش‌ها هستند و این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات فرد بیمار و لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصاب‌ها و سلاخ‌ها) به فرد سالم انتقال می‌یابد. بیماری تب کریمه کنگو بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاورمیانه، عراق، هند، افغانستان، پاکستان، ایران و غرب چین گزارش شده و بیشتر در بین کارکنان بیمارستان‌ها و اشخاصی که با دام سر و کار دارند، مشاهده می‌شود. میزان مرگ و میر در بین مبتلایان متغیر بوده و از نظر افراد در معرض خطر نیز قصابان، دامداران و کارگران کشتارگاه‌ها به طور معناداری بیشترین موارد بیماری را به خود اختصاص داده‌اند. این بیماری یکی از بیماری‌های خطرناک و با درصد کشندگی بالا (بین 9 تا 50 درصد) در انسان است که علاوه بر انتقال مستقیم از انسان به انسان، به طور معمول توسط کنه‌ها، ویروس عامل این بیماری قابل انتقال به انسان و دام است.
