فرار از تورم یک میلیون درصدی
با کوله‌باری بر دوش، تمام زندگی‌شان را جمع کرده‌اند تا از اوضاعی که در تمام جهان مشابهش پیدا نمی‌شود بگریزند. این روزها هزاران نفر در ونزوئلا تمام زندگی‌شان در چمدان‌های کهنه‌ای که در دست دارند خلاصه شده تا اساس زندگی و آینده‌شان را بر پایه داشته‌های حداقلی‌شان بنا کنند.
سازمان ملل می‌گوید، اوضاع مهاجرت ونزوئلایی‌ها مشابه وضعیت مدیترانه که پیش از این شاهد آن بودیم، شده است.
به گزارش تجارت‌نیوز، رگوریس سوارز تنها 23 سال دارد و همراه سه دوست دیگرش ساکی در دست از خانه و سرزمین مادری‌اش خداحافظی کرده است. آنها به هم قول دادند اگر در میان انبوه جمعیت مهاجر، یکدیگر را گم کردند، به راهشان ادامه دهند تا آن طرف مرزها یک بار دیگر همدیگر را پیدا کنند.
اواسط ماه مرداد آنها با چند هموطن خود در پرو صحبت کردند تا به آنها کمک کنند زودتر خانه و کار پیدا کنند. این چهار جوان تمام آنچه در اختیارشان بود را فروختند و از سایر اعضای خانواده‌هایشان پول گرفتند تا از پس هزینه‌های این سفر بربیایند.
در چنین شرایطی بود که مقام‌های اکوادوری و پرویی اعلام کردند مرزهای کشورهای خود را بسته‌اند تا سیل بزرگ پناهجویان ونزوئلایی بدون پاسپورت نتوانند به این دو کشور وارد شوند و امید انبوه ونزوئلایی‌هایی که در نظر داشتند از خانه و زندگی‌شان بگریزند، باد هوا شود.
در مرزهای برزیل نیز به‌دلیل ناآرامی‌های اخیر پس از حضور مهاجران ونزوئلایی تدابیر امنیتی اتخاذ شده است. با این حال سوارز و دوستانش حاضر نشدند از نقشه خود دست بکشند. او درحالی که در کنار دوستانش و انبوه چمدان‌های افتاده روی هم ایستاده می‌گوید: «ما بجز مهاجرت چه راه دیگری داشتیم؟»
سوارز کارگر ساختمان سابق تنها نمونه‌ای است از هزاران ونزوئلایی که مایلند شانس‌شان را برای عبور از مرزهایی که اخیرا بسته شده‌اند، امتحان کنند. فقر و گرسنگی در این کشور آنچنان فراگیر و شدید است که بزرگ‌ترین انگیزه را برای فرار مردم از این کشور به وجود آورده است. سوارز با چشمانی که از فرط بی‌خوابی و خستگی آغشته به رگه‌های قرمز است، می‌گوید: «حتی اگر اجازه ندهند که از مرزها رد شویم، بالاخره راهی پیدا می‌کنیم.»
به‌گزارش سازمان ملل، از ماه ژوئن تاکنون (حدود سه ماه) بیش از دو میلیون و 300 نفر از ونزوئلا خارج شده‌اند. نزدیک نیم میلیون نفر به پرو رفته‌اند و مابقی در دیگر کشورهای همسایه سکنی گزیده‌اند. علت به‌وجود آمدن این موج عظیم مهاجرت، تورم فوق‌العاده بالای ونزوئلاست. این کشور به‌دلیل کمبود غذا و تجهیزات پزشکی و البته بحران سیاسی، در آستانه فروپاشی و سقوط قرار گرفته است.
آش مهاجرت مردم آنچنان شور شده که خبرگزاری رویترز گزارش داده، مقام‌های کلمبیا، اکوادور و پرو قرار است در روزهای آینده برای یافتن راه‌هایی برای مهار ورود موج عظیم مهاجران دیدار و گفت‌و‌گو کنند. جوئل میلمان سخنگوی سازمان بین‌المللی مهاجرت سازمان ملل، با ابراز هشدار در این باره گفت: «اوضاع مهاجران ونزوئلایی به نقطه بحرانی نزدیک شده است. این نقطه بحرانی را پیشتر در مورد مهاجران در منطقه مدیترانه شاهد بودیم.»
کاهش ارزش پول ونزوئلا
بحران اقتصادی این کشور آنچنان شدید شده که ارزش پول ملی‌اش با کاهش بسیار زیادی روبه‌رو شده است. به‌گزارش خبرگزاری رویترز، در کشوری که بزرگ‌ترین ذخایر نفتی جهان وجود دارد، با تورم و کاهش شدید واحد پول، درحال حاضر یک شهروند ونزوئلایی باید یک بسته دستمال را به 2 میلیون و 600 بولیوار معادل 40 سنت امریکا خریداری کند.
در تصاویر منتشر شده در این خبرگزاری، قیمت هر کیلو هویج نیز به رقم بی‌سابقه 3 میلیون بولیوار معادل 46 سنت رسیده است. براساس گزارش صندوق بین‌المللی پول، کاهش واحد پولی ونزوئلا و افزایش افسارگسیخته تورم که به مرز بی‌سابقه یک میلیون درصد رسیده، سبب شده است یک کارمند با حقوق ماهانه‌اش نتواند حتی یک کیلو گوشت بخرد.
در جست‌و‌جوی آینده‌ای روشن‌تر
ده‌ها هزار نفر هر روز از پل بین‌المللی سیمون بولیوار که کلمبیا را به ونزوئلا وصل می‌کند، عبور می‌کنند. بسیاری از آنها به سوی کلمبیا می‌روند تا غذا و تجهیزات پزشکی بخرند و بعد به خانه برگردند. اما حالا اطراف جاده چمدان‌های زیادی کنار هم افتاده‌اند تا صاحبانشان به محض دست دادن فرصتی، به سوی ساختن زندگی‌ای تازه قدم بردارند.
خورخه رودریگز وزیر اطلاع‌رسانی ونزوئلا برای مهار موج مهاجرت اعلام کرد که بسته جدید اقتصادی با هدف مهار تورم شدید در حال اجرا شدن است اما این وعده دل کمتر ونزوئلایی را به نرفتن راضی کرد. بسیاری از آنها بدون پاسپورت، تنها با در دست داشتن شناسنامه‌ای دل به دریا می‌زنند و از خانه و کاشانه‌شان جدا می‌شوند.
بسیاری از آنها هزینه و وقت گرفتن پاسپورت در پیچیدگی‌های بوروکراسی ونزوئلا را ندارند. ایرن گراسیا یکی از آنهاست که می‌گوید: هزینه گرفتن پاسپورت بسیار بالا رفته، زیرا تماما در اختیار مافیا قرار گرفته است. بیشتر ونزوئلایی‌ها می‌خواهند از کشور خارج شوند اما برخی توانایی‌اش را ندارند.»در برزیل، مخالفان حضور مهاجران ونزوئلایی در مرز دست به راهپیمایی و تظاهرات زده و باعث شدند تا مهاجران عقب رانده شوند.
پرو نیز قوانین ورود مهاجران ونزوئلایی را به کشور در ماه جاری میلادی سخت‌تر کرده است و یک قاضی در اکوادور قوانین مشابهی را برای ورود مهاجران ونزوئلایی اندیشید.
کارلوس بریسوئلا، 41 ساله، در حاشیه خیابانی در کلمبیا در نزدیکی مرز ونزوئلا همراه با دوستش نشسته است و چمدان بزرگش جلوی پایش افتاده است. آنها می‌خواهند به اکوادور بروند تا شاید دوستانشان کمک کنند و کاری برای خود دست و پا کنند. هیچ کدام از آنها، با وجود داشتن شغلی تمام وقت، نمی‌توانستند از پس هزینه‌های خورد و خوراک خانواده‌هایشان بربیایند. آنها می‌گویند: ما هیچ پولی نداریم،جایی هم برای رفتن نداریم. فقط با توکل به خدا تا اینجا آمده‌ایم. ما فقط می‌خواهیم زندگی‌ای بهتر و آینده‌ای روشن‌تر داشته باشیم.
منبع: ایران
نظرات