«ترامپ برزیل» چه نقشه‌ای برای اقتصاد برزیل دارد؟

بولسونارو، رئیس‌جمهور راست‌گرای افراطی که برخی او را ترامپِ برزیل هم می‌نامند، برنامه‌های زیادی برای صنعت نفت این کشور دارد. تیم انرژی او در نظر دارد فروش ذخیره‌های نفتی عظیم برزیل را افزایش دهد و یکی از این اقدامات، خصوصی‌سازی و اجازه ورود به سرمایه‌گذاران خارجی به این بخش است.

به گزارش تجارت‌نیوز ، پیش از انتخابات، مواضع بولسونارو در مورد مسائل اقتصادی بیشتر ملی‌گرایانه بود و اعلام کرده بود که دولت باید کنترل صنایع استراتژیک برزیل را در دست داشته باشد. با این حال پس از پیروزی در انتخابات، مواضع این ژنرال سابق به طور کلی تغییر کرده و وعده داده که درهای کشور را به روی تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران خارجی باز خواهد کرد.

برزیل ذخایر نفتی عظیمی دارد اما مشکل مهم این است که بخش بزرگی از این ذخایر در لایه‌های قبل از نمک میدان‌های نفتی واقع در آب‌های عمیق قرار دارند و به همین دلیل بهره‌برداری کامل از آنها هزینه‌بر و پیچیده است. اما حالا با مجموعه اصلاحاتی که در نظر گرفته شده، سرمایه‌گذاری در این میدان‌ها برای شرکت‌های نفتی بین‌المللی جذاب‌تر شده است. از جمله این اصلاحات می‌توان به اصلاح فرآیند رسمی مناقصه، آسان‌تر کردن قوانین و حذف حق انحصاری شرکت نفتی نیمه‌دولتی و چندملیتی پتروبراس برزیل در میدان‌های نفتی یادشده اشاره کرد.

در نظر نگرفتن چنین اصلاحاتی در گذشته موجب کاهش سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت نفت برزیل شده و ظرفیت این کشور در بهره برداری از ذخایر 13 میلیارد بشکه‌ای آن را محدود کرده است.

اگر همه اقدامات مطابق برنامه‌ریزی پیش برود و مناقصه نفتی تیم بولسونارو در سال 2019 برگزار شود، برزیل می‌تواند بخش بزرگی از مشکلات اقتصادی مربوط به کسری بودجه و بدهی‌های خارجی خود را برطرف کند.

برآورد شده که برزیل این ظرفیت را دارد تا فروش نفت خود را تا سال آینده به بیش از 100 میلیارد رئال (معادل 27 میلیارد دلار) برساند. لایحه افزایش فروش از طریق اصلاحات چند ماه پیش‌ به کنگره رفته بود اما روند تصویب آن به دلیل آغاز رقابت‌های انتخاباتی متوقف شده بود، اما حالا بار دیگر در انتظار تصویب کنگره است.

مناقصه نفتی که در سال 2019 در برزیل برگزار می‌شود، شانزدهمین مناقصه این کشور محسوب می‌شود اما با مناقصه‌های قبلی کاملا متفاوت است. برخلاف مناقصه‌های پیشین در مناقصه جدید حق استخراج از میدان‌های نفتی که در انحصار شرکت پتروبراس بود هم به سرمایه‌گذاران خارجی داده می‌شود.

این در حالی است که سیاست‌گذاری‌های دولت‌های پیشین طی 13 سال گذشته و تحت کنترل حزب کارگر به این گونه بوده که منابع نفتی به عنوان منابع استراتژیک کشور در کنترل خارجی‌ها و بخش‌های خصوصی نباشد. سیاست‌های مخالفت با خصوصی‌سازی آنقدر شدید بوده که در حال حاضر برزیل بیشترین تعداد شرکت‌های دولتی را در مقایسه با سایر کشورهای آمریکا لاتین دارد. نشریه فوربس اخیرا در گزارشی برزیل را «چینِ آمریکای لاتین» نامیده بود.

با توچه به اینکه برزیل معادل 90 درصد تولید ناخالص داخلی‌ این کشور بدهی‌های خارجی دارد، که به شدت اقتصاد آن را آسیب‌پذیر کرده، به نظر می‌رسد مردم برزیل با انتخاب یک رئیس‌جمهور نظامی و افراطی به دنبال تغییر این روند هستند و اقداماتی چون خصوصی‌سازی و سپردن بنگاه‌های اقتصادی به سرمایه‌گذاران خارجی از اولویت‌های آنهاست.

اقتصاددانان پیش از برگزاری انتخابات اعلام کرده بودند که اگر بولسونارو پیروز این انتخابات باشد، یکی از اقدامات او قطعا خصوصی‌سازی نهادهای صنعتی است.

منبع: finance.com