گازوئیل از سیستان و بلوچستان قاچاق می‌شود؟/ بی‌توجهی به کدینگ جایگاه‌های سوخت

به گزارش تجارت‌نیوز ، سیستان بلوچستان در روزهای سرد امسال با چالش‌‌های عدیده‌ای برای تامین گرما مواجه بود و مردم برای گذر از این بحران به سوزاندن فضولات حیوانی، هیزم و استفاده از پتو پناه بردند. چراکه توزیع سهمیه‌های نفت سفید و گاز مایع در این منطقه به‌موقع انجام نمی‌شود و اگر هم در زمان مقرر صورت بگیرد سهمیه‌ها به‌درستی تقسیم نمی‌شود. برچسب قاچاق این قسم از محصولات از سیستان و بلوچستان یکی از دلایلی است که در میزان توزیع محدودیت ایجاد می‌کند. محمد سرگزی، نماینده زابل در مجلس، به تجارت‌نیوز گفت: مردم سیستان و بلوچستان با مشکلات عدیده‌ای برای تامین نفت سفید و گاز مایع (کپسول) مواجه هستند و تنها پاسخی که وزرات نفت می‌دهد این است که ناوگان‌های حمل نفت و گاز ال.پی.چی کافی نداریم! وی ادامه داد: علاوه بر وجود مشکل در تامین نفت، توزیع این محصول با دردسر همراه است. به عنوان مثال اگر سهمیه نفت سفید شهری در سیستان و بلوچستان 30 میلیون لیتر باشد و روزانه 300 هزار لیتر آن تقسیم شود درعمل 100 روز طول می‌کشد تا توزیع انجام شود. با این حساب زمانی نفت سفید به دست مردم می‌رسد که دیگر زمستان تمام شده است. سرگزی افزود: این موضوع برای مردم استان سیستان و بلوچستان که گازرسانی در آن انجام نشده و تنها منبع تامین گرما نفت سفید است آزاردهنده است. هر زمان هم که گلایه‌ای در این زمینه می‌شود برچسب قاچاق سوخت را به این استان می‌چسبانند. در حالی که قاچاقی صورت نمی‌گیرد و مشکل از جای دیگر است.

چرا جایگاه‌‌های گازوئیل کدینگ نمی‌شود؟

این نماینده مجلس در تشریح ماجرای قاچاق سوخت از سیستان و بلوچستان گفت: برای جلوگیری از قاچاق بنزین کدینگ جایگاه‌های سوخت انجام شد و بر این اساس فقط مردم سیستان و بلوچستان می‌توانند از بنزین سهمیه‌ای استفاده کنند.

وی ادامه داد: کدینگ پمپ‌های بنزین در حالی است که به اعتقاد متولیان، گازوئیل از این استان به پاکستان و افغانستان قاچاق می‌شود نه بنزین! حال آنکه مسئولان استان با فرض قبول قاچاق گازوئیل درخواست کدینگ جایگاه‌های گازوئیل را دادند اما متولیان مبارزه با قاچاق این موضوع را نپذیرفتند. اگر ماجرا جلوگیری از قاچاق است باید کدیینگ جایگاه‌های گازوئیل صورت پذیرد نه اینکه جایگاه‌های بنزین کدینگ شود و به واسطه آن مشکلات زیادی براي مردم و مسافران ایجاد کند.

سرگزی تصریح کرد: کل سهمیه گازوئیلی که روزانه به استان سیستان و بلوچستان تعلق می‌گیرد حدود چهار میلیون لیتر است در حالی که متولیان سوخت قاچاق را 11 میلیون‌ لیتر اعلام کردند. حال با فرض اینکه کل ماشین‌های سیستان بلوچستان از گازوئیل استفاده نکنند تنها چهار میلیون لیتر برای قاچاق وجود دارد.

وی ادامه داد: مابه‌التفاوت این میزان که هفت میلیون لیتر است از استان‌ها دیگر نشات می‌گیرد و تنها از مسیر سیستان و بلوچستان گذر می‌کند اما در نهایت برچسب قاچاق را به استان ما می‌زنند. اگر توانایی جلوگیری از قاچاق سوخت در استان‌های دیگر وجود ندارد، مردم مظلوم سیستان نباید تاوان آن را بدهند.

بر اساس این گزارش به نظر می‌رسد استان سیستان و بلوچستان به مسیری آسان برای قاچاق سوخت تبدیل شده است. گازوئیل یکی از محصولاتی است که بیشترین میزان قاچاق را در این استان دارد. با این حال جایگاه‌های سوخت آن کدینگ نشده است و متولیان مبارزه با قاچاق سوخت در برابر درخواست کدینگ جایگاه‌ها اقدامی نمی‌کنند.

بنابراین به گفته برخی منابع آگاه مواردی مشاهده می‌شود که شخص قاچاقچی در تهران سکونت دارد اما با دریافت سهمیه گازوئیل از استان سیستان و بلوچستان نسبت به خرج غیرقانونی محصول اقدام می‌کند. این اقدام در حالی است که اگر جایگاه‌های گازوئیل سر و سامان بگیرند می‌تواند در کاهش قاچاق موثر واقع شود و حق مردم از انرژی کشور محفوظ بماند. برای مطالعه بیشتر درباره حوزه انرژی خبر پتو؛ تنها وسیله گرمایشی در زابل! را بخوانید.