کد مطلب: ۸۸۶۲۲۸

«کازمو پرایوت» آخرین راه نجات از ورشکستگی

«تولید بدون کارخانه» میان‌بر رشد صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی

«تولید بدون کارخانه» میان‌بر رشد صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی

پس از افزایش سخت‌گیری‌های دولت نسبت به واردات لوازم آرایشی و بهداشتی و محدودیت تخصیص ارز به این صنعت، برخی واردکنندگان استفاده از ظرفیت خالی کارخانه‌های فعال را آخرین راه نجات خود از ورشکستگی دانستند که این امر به «تولید بدون کارخانه» یا «کازمو پرایوت» معروف است. اما آیا چنین ترفندی منجر به رشد و توسعه صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی می‌شود؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، تولید بدون کارخانه که به کازمو پرایوت هم معروف است به آخرین راه نجات فعالان صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی در شرایط تحریم خارجی و محدودیت‌ساز داخلی تبدیل شده است. اکنون فعالانی که به دلیل عدم دستیابی به ارز مورد نیاز خود و البته ممنوعیت واردات در مرز ورشکستگی قرار داشتند، با اتکا به ظرفیت خالی کارخانه‌های فعال حالا به فکر صادرات محصول هم افتاده‌اند.

شکست ایده‌ها در مرحله تولید

بسیاری از افرادی که ایده و طراحی محصولی را در آزمایشگاه یا کارگاه خود به سرانجام می‌رسانند در مرحله تولید شکست می‌خورند. زیرا احداث یک واحد تولیدی علاوه بر سرمایه و زمان فراوان، نیاز به تخصص‌های منحصر به فرد خود دارد. از این رو بحث تولید بدون کارخانه در دنیا همه‌گیر شده است.

در ایران نیز سلبریتی‌هایی مانند مهران مدیری و محمدرضا گلزار یا علی دایی، اسطوره ملی، جزو اولین‌های این حوزه بودند. این افراد در حوزه عطر و عینک آفتابی مشخصات محصول خود را به واحدهای تولیدی دادند و آنها نیز با برند و مواد اولیه مشخص‌شده کالای نهایی را تولید کردند. حوزه لوازم آرایشی و بهداشتی، عطر و ادکلن در این حوزه پیشتاز هستند. تا جایی که انجمن واردکنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی زیرمجموعه‌ای با نام کازمو پرایوت ایجاد کرده که در همین حوزه فعالیت می‌کند.

محمدرضا بحیرائی، رئیس هیئت مدیره انجمن واردکنندگان فرآورده‌های بهداشتی، آرایشی و عطریات ایران، اعلام کرده که تاکنون بیش از 8000 پروانه در حوزه تولید بدون کارخانه صادر شده است.

موسی احمدزاده، نایب رئیس این انجمن، نیز در گفتگو با تجارت‌نیوز درباره تولید بدون کارخانه گفت: وقتی واردات لوازم آرایشی ممنوع شد قاعدتا فعالیت این انجمن دیگر توجیه نداشت، اما با گسترش مدل تولید بدون کارخانه در این صنعت، فصل جدیدی در حوزه تولید این محصولات در کشور آغاز شده است.

وی با اشاره به اینکه پس از گذشت 40 سال هنوز هیچ سند و نقشه راهی برای صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی وجود ندارد، توضیح داد: هر چهار سال باید منتظر یک مدیر کل و معاون وزیر بود تا برای این حوزه تصمیم‌گیری کند. متاسفانه هیچ‌کدام از افرادی که تا کنون سرکار آمدند تجربه و تخصص در این حوزه نداشتند. حرف تولیدکنندگان این است که برای چند سال این حوزه را به انجمن‌ها و فعالان این حوزه بدهند که تخصص و تجربه لازم را دارند. ما تعهد می‌دهیم علاوه بر تراز واردات و صادرات، تولید نیز در این حوزه بیشتر از امروز باشد.

89 درصد تولیدکنندگان لوازم آرایشی تولید بدون کارخانه

احمدزاده با تشریح اولویت‌‎های صنعت لوازم آرایشی تشریح کرد: اولویت اول بازکردن مرزها و آزادسازی واردات است. باید در حوزه‌هایی که مزیت اقتصادی وجود دارد ایران تبدیل به تولید‌کننده شود و در حوزه‌هایی که توانایی آن وجود ندارد از طریق تاسیس شرکت‌های مشترک و جوینت ونچر وارد تولید شود. ما این کار را آغاز و از کارشناسان و افراد مطرح این حوزه دعوت کردیم که به ایران بیایند و برای اعضای ما عطر‌سازی فرمولاسیون و سایر مباحث این صنعت را آموزش دهند. امروز از 90 عضو ما 80 عضو تولید‌کننده بدون کارخانه هستند.

وی افزود: سابقه تجارت در ایران بر پایه بازرگانی است از قدیم تاجران ایرانی از چین کالا می‌گرفتند و از طریق جاده ابریشم آن را به اروپا می‌رساندند. کشوری که 15 مرز زمینی دارد نه توان بستن مرزها را دارد نه این کار درست است. امروز ایتالیا یکی از تامین‌کنندگان اصلی بالک است، اما همین بالک بعد از فرآوری دوباره به این کشور صادر می‌شود، این یعنی فعالان اقتصادی این حوزه در ایتالیا به این نتیجه رسیدند که تمرکز خود را فقط بر تولید بالک بگذارند تا اینکه در همه حوزه‌ها وارد شوند.

او ادامه داد: در دنیای تجارت تمام بخش‌ها تخصصی شده است؛ از طراحی تا فروش توسط چند تیم انجام می‌شود، بنابرین امروز شاهد آن هستیم که تولید‌کننده دیگر فروشنده یا طراح محصول نیست، در حوزه لوازم ارایشی که بر پایه فرمولاسین و فروش است صاحبان برند ترجیح می‌دهند درگیر تولید نشوند و فقط فرمولاسیون لازم را بدهند و پس از تولید سراغ بازاریابی و فروش بروند.

این فعال صنفی اضافه کرد: این مدل در کشور ما به سرعت در حال گسترش است؛ زیرا در ایران علاوه بر مشکلات تولید، یک بروکراسی اداری داریم که سنگ بزرگی برای هر فعال اقتصادی است. به طور مثال برای گرفتن یک پروانه تولید از سازمان غذا و دارو 6 ماه زمان لازم است تا تمام مدیران و کارشناسان امضا نهایی را بزنند اما در ترکیه ،هنگ کنگ و امارات تمام این مراحل در عرض یک هفته صورت می‌گیرد.

وی افزود: تولید برای هر کشور عزت و افتخار می‌آورد اما تولیدی که مرزها را ببندیم و فقط انرا برای مردم خودمان تولید کنیم ارزش ندارد امروز در تمام دنیا تولید با نگاه صادرات انجام می‌شود و نباید فقط به بازار داخل تکیه کرد.

نظرات

مخاطب گرامی توجه فرمایید:
نظرات حاوی الفاظ نامناسب، تهمت و افترا منتشر نخواهد شد.