یاسمن شعبانی 
«تجارت‌نیوز» گزارش می‌دهد:
فعالیت‌های انسانی ۱.۵ درجه گرمایش جهانی را افزایش داده است
مطالعه جدیدی به رهبری دکتر اندرو جارویس از دانشگاه لنکستر و پروفسور پیرز فاستر از دانشگاه لیدز نشان داد که فعالیت‌های انسانی تاکنون باعث 1.5 درجه سانتی‌گراد گرمایش زمین شده است.
مطالعه جدیدی به رهبری اندرو جارویس از دانشگاه لنکستر و پروفسور پیرز فاستر از دانشگاه لیدز نشان داد فعالیت‌های انسانی تاکنون باعث 1.5 درجه سانتی‌گراد گرمایش زمین شده است. این تحقیق که در مجله Nature Geoscience منتشر شد، ادعا کرد این سطح از گرمایش زمانی آشکار می‌شود که دمای زمین را از دوره‌ای پیش از خط‌مبنا 1850-1900 اندازه‌گیری کنند. این یافته می‌تواند پیامدهای مهمی برای سیاست‌های جهانی اقلیمی، به‌ویژه اهداف توافق‌نامه پاریس داشته باشد.
هدف توافق‌نامه پاریس برای محدودکردن گرمایش
در سال 2016، توافق‌نامه اقلیمی پاریس هدفی جهانی برای محدود کردن افزایش دمای زمین تعیین کرد؛ «کمتر از 2 درجه سانتی‌گراد» و تلاش برای پایین نگه‌داشتنش در 1.5 درجه. از آن زمان، این اعداد، معیارهایی برای ارزیابی پیشرفت در کاهش تغییرات اقلیمی تعیین شد. با این حال، تعیین دقیق میزان گرمایش ناشی از فعالیت‌های انسانی همواره چالشی بود که بخشی از این چالش به دوره خط‌مبنا که برای محاسبه تغییرات دما استفاده می‌شود بازمی‌گردد.
هیات بین‌دولتی تغییرات اقلیمی (IPCC) تخمین زد گرمایش ناشی از انسان در حال حاضر، حدود 1.31 درجه سانتی‌گراد است. IPCC برای سنجش گرمایش، دوره 1850-1900 را خط‌مبنای «پیش از صنعتی‌شدن» در نظر می‌گیرد، چراکه این دوره شامل اولین داده‌های ثبت‌شده دمایی است. با این حال، انقلاب صنعتی و گرمایش مرتبط با آن تا آن زمان آغاز شده بود و به خاطر همین، این دوره زمانی هم مشکل‌ساز است.
پیشنهاد خط‌مبنای جدیدی برای اندازه‌گیری گرمایش
جارویس و فاستر پیشنهاد دادند با استفاده از روش دقیق‌تری، خط‌مبنا به قبل از سال 1700 منتقل شود. آنها با استفاده از حباب‌های هوای به‌دام‌افتاده در یخ‌های قدیمی، سطح دی‌اکسیدکربن جو را بازسازی و آن را با تغییرات دمای جهانی مرتبط کردند. این روش گرمایش پیش از انقلاب صنعتی را نیز در نظر می‌گیرد و خط‌مبنای شفاف‌تری برای دوره پیش از صنعتی شدن ارائه می‌دهد.
بر اساس این مطالعه، اگر گرمایش از دوره پیش از سال 1700 اندازه‌گیری شود، فعالیت‌های انسانی تا سال 2023 باعث 1.49 درجه سانتی‌گراد گرمایش شده که به معنای عبور از آستانه 1.5 درجه است. همچنین، این پژوهش نشان داد حدود 0.2 درجه از گرمایش قبل از دوره 1850-1900 رخ داده است.
مشکلات روش‌های کنونی اندازه‌گیری
جارویس با اشاره به چالش‌های مربوط با اندازه‌گیری دقیق گرمایش جهانی گفت: «ما مجبوریم دمای امروز را با دماهای دوره پیش از صنعتی‌شدن مقایسه کنیم، اما نزدیک‌ترین داده‌هایی که به این دوره داریم، مربوط به اواسط قرن نوزدهم است، زمانی که انقلاب صنعتی پیش از آن باعث گرمایش شده بود.»
اعتماد به داده‌های ناقص، عدم قطعیت‌های بزرگی ایجاد می‌کند. در مقابل، روش جدید از ارتباط بین سطح دی‌اکسیدکربن و دمای جهانی استفاده می‌کند تا برآوردهای خود را به تثبیت برساند. به گفته جارویس، رسم این دو متغیر در کنار هم، رابطه‌ای خطی و واضح را نشان می‌دهد که ارزیابی دقیق‌تری از گرمایش ناشی از انسان را امکان‌پذیر می‌کند.
پیامدهای روش جدید
محققان معتقدند روش پیشنهادی آنها گزینه‌ای قوی برای پیگیری پیشرفت‌ها در برابر اهداف توافق‌نامه پاریس است. این روش عدم قطعیت را بیش از 30 درصد کاهش می‌دهد و می‌تواند بدون نیاز به مدل‌های پیچیده اقلیمی، نتایج سریع و شفافی عرضهو انتقال نتایج به سیاست‌گذاران و افکار عمومی را آسان‌تر کند.
با این حال، این مطالعه تاکید دارد عبور از آستانه 1.5 درجه، با وجود استفاده از خط‌مبنای جدید، لزوماً به معنای نقض اهداف توافق‌نامه پاریس نیست. فاستر توضیح داد: «اهداف توافق‌نامه بر اساس خط‌مبنای 1850-1900 تعیین شده‌اند که 0.18 درجه گرمایش پیش از شروع رکوردهای جهانی را حساب نمی‌کند.»
ضرورت اقدام فوری اقلیمی
با وجود جزئیات فنی، محققان بر نیاز فوری به اقدامات قوی‌تر اقلیمی تاکید می‌کنند. فاستر گفت: «سیاست‌گذاران، اهداف پاریس را برای جلوگیری از پیامدهای ویرانگر اقلیمی تعیین کردند. مشکل این نیست که این هدف بیش از حد بلندپروازانه بود، مشکل این است که کشورها نتوانستند اقدامات کافی انجام دهند.»
جارویس اضافه کرد: «حتی اگر این محدودیت شکسته شود، اقدام معنادار و هماهنگ با اهداف پاریس بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد. هر کسری از یک درجه اهمیت دارد.»
محدودیت‌ها و ملاحظات آینده
در حالی که این روش جدید برای ارزیابی گرمایش فعلی مفید است، پژوهشگران هشدار دادند نباید برای پیش‌بینی‌های آینده به آن تکیه کرد. جارویس افزود عوامل دیگری مثل انتشار گاز متان و نقاط بحرانی اقلیمی ممکن است در آینده نقش بزرگ‌تری ایفا کنند. او گفت: «ما باید به رصد این متغیرها ادامه دهیم. اگر رابطه خطی بین دی‌اکسیدکربن و دما تغییر کند، ممکن است نشانه‌ای از نزدیک‌شدن به یک نقطه بحرانی باشد.»
این مطالعه با برجسته کردن پیچیدگی‌های اندازه‌گیری گرمایش جهانی، بر نیاز به روش‌های شفاف و قوی برای هدایت اقدامات اقلیمی تاکید کرد. با توجه به اینکه جهان در حال حاضر با تاثیرات شدید اقلیمی روبه‌روست، این یافته‌ها فوریت بیشتری به تلاش‌های جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و محدود کردن گرمایش می‌بخشد.
اخبار حوزه استارتاپ و فناوری اطلاعات را در صفحه علم و فناوری تجارت‌نیوز بخوانید.
نظرات