سلام و احوالپرسی در دوره کرونا: چگونه با یکدیگر دست ندهیم؟

در طی هفته‌ها و ماه‌های بعد، با آدم‌های جدیدی آشنا خواهید شد، و یا اینکه دوباره همکاران و مشتریانتان را بعد از مدت‌ها ملاقات خواهید کرد. در این موقعیت رسم این است که سلام و احوالپرسی کنید و با یکدیگر دست دهید. اما با شیوع ویروس کرونا ، پزشکان تاکید کرده‌اند که از دست دادن خودداری کنید، اما وقتی طرف مقابل دستش را برای دست دادن به سمت شما می‌آورد، چگونه می‌توانید این وضعیت ناخوشایند را کنترل کنید؟

در ادامه نکاتی را بررسی می‌کنیم که باید به یاد داشته باشید.

درک کنید که وضعیت ناخوشایندی خواهد بود.

با وجود اینکه سلام و احوالپرسی یک حرکت جزئی است، اما می‌تواند معنی و مفهوم زیادی داشته باشد. اندی مولینسکی، استاد دانشگاه برندیز و نویسنده کتاب مهارت جهانی: چگونه رفتارتان را با فرهنگ‌ها تطبیق دهید بدون اینکه خودتان را گم کنید، می‌گوید: وقتی کسی دستش را به نشانه سلام به سوی شما دراز می‌کند و شما با او دست نمی‌دهید، در حقیقت هنجارهای اجتماعی را نقض می‌کنید.

همچنین او می‌گوید: «نقض هنجارهای حرفه‌ای مانند این کار می‌تواند احساس ناخوشایندی به دنبال داشته باشد، به خاطر اینکه رفتارهای شما راه و روش چگونگی تمایل به سلام کردن گرم و صمیمی را نقض می‌کند.»

همچنین این کار نوعی «عدم پذیرش خُرد» است که می‌تواند ناراحت‌کننده و مخاطره‌آمیز باشد. این موضوع باعث نگرانی شما می‌شود که ممکن است تصور بدی از خودتان ایجاد کرده باشید و یا پیام غیردوستانه‌ای به طرف مقابل منتقل کرده باشید.

این رفتار در فرهنگ‌هایی که پایه و مقام در روابط اجتماعی اهمیت دارد می‌تواند چالش‌برانگیزتر باشد و از اشخاص انتظار می‌رود همان طور که دلشان می‌خواهد با آنها سلام و احوالپرسی شود، به همان صورت نیز به شخصی با مقام بالاتر احترام بگذارند.

و این موضوع می‌تواند باعث سردرگمی شما شود، آن هم وقتی که می‌خواهید بفهمید کدام روش سلام کردن و احترام گذاشتن مناسب و درست است. آیا باید مشت‌هایتان را به هم بزنید؟ آرنج‌هایتان با هم تماس پیدا کند؟ از پاهایتان استفاده کنید؟ دست تکان دهید؟ و یا تعظیم کنید؟ و اینکه چه کسی باید اول سلام کند و چه کسی باید جواب سلام را بدهد.

از قبل تصمیم بگیرید که کدام روش سلام کردن مناسب شما است.

قبل از اینکه به جلسه‌ای بروید و یا با شخص جدیدی ملاقات کنید، فکر کنید که چطور می‌خواهید سلام و احوالپرسی کنید. برنامه‌ریزی باعث می‌شود اعتمادبه‌نفس داشته باشید و احتمال رخ دادن رفتارهای ناخوشایند را کمتر کنید.

هفته پیش وقتی تعدادی از دوستانم را بعد از مدت‌ها دیدم، دستانم را توی جیبم گذاشتم و با لبخند گفتم: «بهتره که با همدیگه دست ندیم.» این جمله باعث شد تا طرف مقابل دست ندادن را درک کند و آن را به‌عنوان راهی برای حفظ سلامتی در نظر بگیرد. وقتی این کار را یک بار انجام دادم، در ادامه راحت‌تر توانستم آن را دوباره انجام دهم.

مگی استیگ، مدیر ارشد آریل گروپ، سازمانی که دوره‌های آموزشی مدیریت و رهبری را برگزار می‌کند، درسی را که از آموزش در کارگاه‌های مدیریت امارات متحده عربی یاد گرفته بود، با اماراتی‌ها و خارجی‌ها در میان گذاشت. این برنامه شامل یک تمرین دست دادن بود.

او توضیح داد: «ما روش‌هایی را بررسی کردیم که زنان اماراتی با استفاده از آنها به دیگران اعلام می‌کردند که نمی‌خواهند دست بدهند. یکی از روش‌هایی که بهتر از بقیه جواب داد، قرار دادن دست روی سینه بود (مانند ادای احترام به پرچم کشور). با استفاده از این روش دیگری نیازی به گفتن هیچ حرفی نبود.»

مولینسکی می‌گوید او افرادی را مشاهده کرده که از دور دست تکان می‌دادند و سلام می‌کردند و سپس دست‌هایشان را در جیبشان قرار می‌دادند. او خودش این کار را چند بار امتحان کرده و می‌گوید که این روش «نشانه‌ای غیرکلامی است مبنی بر اینکه نمی‌خواهیم مثل گذشته سلام کنیم و با هم دست بدهیم.»

طنز و شوخی باعث کاهش ناراحتی می‌شود.

از آنجایی که شما یک هنجار اجتماعی را نقض می‌کنید، مشخص شدن وضعیت می‌تواند مفید باشد.

در جلسه‌ای نشسته بودم و در حالی که داشتم دستمال مرطوب را از جیبم درمی‌آوردم، آرنجم به آرنج نفر بغلی برخورد کرد. او با لبخند گفت: «الان ما به این شکل با هم سلام و علیک می‌کنیم.» همین جمله کافی بود تا ما را به خنده بیندازد و باعث آشنایی شود.

البته شوخ‌طبعی نباید باعث ناراحتی فرد و یا گروهی شود، اما تا زمانی که حد و حدود رعایت را رعایت کنید و به قصد برقراری ارتباط باشد، راه خوبی است برای اینکه نشان دهیم همه ما این روزها به روش دیگری حال و احوال می‌کنیم.

قضاوت و پیش‌داوری نکنید.

با توجه به شرایط فعلی، نیازی نیست به خاطر اینکه نمی‌خواهید دست بدهید، عذرخواهی کنید، با وجود اینکه اگر می‌خواستید، می‌توانستید این کار را انجام دهید.

یکی از دلایلی که باعث می‌شود خودداری از دست دادن با یک نفر ناخوشایند باشد، قضاوت شدن است، مانند اینکه «کار خوبی می‌کنم که مراقب سلامتی خودم هستم» یا «آیا این قدر وسواسی هستید؟»

مولینسکی می‌گوید به‌جای اینکه نگران این موضوع باشید که دیگران درباره شما چه فکری می‌کنند و رفتار شما را چطور ارزیابی می‌کنند، درک کنید که همه ما در معرض خطر و نااطمینانی قرار داریم.

بعضی‌ها تمایل دارند که دست بدهند و بعضی دیگر ترجیح می‌دهند آرنجشان را به هم بزنند، در حالی که تعداد دیگری از مردم نمی‌خواهند هیچ تماسی با یکدیگر داشته باشند. این کارها احتمالا دلایلی دارد که نمی‌دانید -یا لازم است بدانید- و مشخص می‌کند که آنها چرا و به چه دلیلی این کار را انجام می‌دهد، می‌تواند به خاطر یک مشکل بهداشتی باشد و یا به دلیل پیش‌زمینه‌های فرهنگی.

مولینسکی می‌گوید در این لحظات به خودتان یادآوری کنید که «بدون هیچ قضاوت و پیش‌داوری، ما فقط یک طرف ماجرا هستیم.»

همیشه توصیه می‌شود نگران این موضوع نباشید که دیگران درباره شما چه فکری می‌کنند، مخصوصا در حال حاضر که استرس و اضطراب زیادی وجود دارد. هر طوری که راحتید و دلتان می‌خواهد سلام و احوالپرسی کنید و مطمئن باشید دیگران این موضوع را درک می‌کنند.

و در نهایت اینکه همه ما در این شرایط کنار هم هستیم.