گفتوگوی تجارتنیوز با حمیدرضا احمدی، همبنیانگذار ایوند:
مهاجرت نکردهام اما هر روز با فیلترشکن درگیریم
جامعه ایران طی 20 سال اخیر با رشد 75درصدی مهاجرت دانشجویان مواجه بوده است. حتی برخی از افرادی که با امضای برجام و از سال 1392 به بعد به ایران بازگشتند، به دلایل مساعدنبودن محیط کسبوکار و شرایط سخت اجتماعی و سیاسی، بار دیگر مهاجرت کردند. حالا در برنامه هفتم توسعه تاکید زیادی بر بازگشت و نگهداشت نخبگان شده است.
به گزارش تجارتنیوز ، رتبه هفدهم مهاجرت دانشجو در جهان متعلق به ایران است. در سال 2000 تنها 17هزار دانشجو از ایران مهاجرت کردهاند اما این میزان در سال 2020 به بیش از 66 هزار دانشجو رسیده است.
به بیان دیگر، طی 20 سال اخیر با رشد 75درصدی در مهاجرت دانشجو مواجه بودهایم که در این مورد نمیتوان نقش افزایش فشارهای اقتصادی و… را در میل به مهاجرت نادیده گرفت. طبق آخرین آمار، میزان مهاجرت دانشجویان در ایران در سال 2013 با کاهش 2 هزار نفری روبهرو شد اما از سال 2014 تا به امروز هیچگاه آمار کاهشی نبوده است.
ماندنم به خاطر شرایط خوب کشور نیست
به بهانه برنامه هفتم توسعه و تاکید بر بحث مرجعیت علمی و لزوم تقویت بازگشت و نگهداشت نخبگان، متخصصان، پژوهشگران و فنآوران با حمیدرضا احمدی مدیرعامل استارتآپ ایوند که در آمریکا و کانادا زندگی کرده و بعد به ایران بازگشت و استارتاپ خود را راهاندازی کرد، گفتگو کردیم تا از دلایل بازگشتش، علت ماندنش و شرایط بازگشت نخبگان در وضعیت امروز ایران بگوید.
احمدی در مورد دلایل خود برای عدم مهاجرت از ایران میگوید: من تصمیم به مهاجرت ندارم ولی نه به خاطر این که شرایط واقعا خوبی باشد یا حتی نه این که حمایت دولتی وجود داشته باشد. بیشتر دلایل من برای عدم مهاجرت شخصی است ولی کاری که میتوان برای عدم مهاجرت باقی متخصصان انجام داد، اصلاح اقتصاد کلان کشور است.
وضعیت اقتصاد کشور که درست بشود، تقاضا برای مهاجرت نیز کاهش پیدا میکند. من در کشورهای مختلف دنیا بودهام و در حال حاضر انتخابم ماندن در ایران است. مشکلات هم کماکان وجود دارد برای مثال من هم از نظر کاری و هم از نظر شخصی خیلی به اینترنت وابسته هستم. محدودیت در اینترنت را با VPN حل کردهایم ولی نمیتوان گفت در آینده چه خواهد شد و نمیدانم که شرایط آسانتر یا سختتر از این خواهد شد.
توان خرید مردم در استارتآپ تعیینکننده است
تحریمها در اقتصاد کشور تاثیر میگذارد و این تاثیر به شکل زنجیرهوار به زندگی ما برمیگردد. بهتر شدن روابط با کشورهای دیگر شرایط داخلی ما را بهتر خواهد کرد. ما امیدواریم اقتصاد کشور را رشد بدهیم و جلو ببریم ولی همراه آن هم امیدواریم سیاست خارجی و اقتصاد داخلی کشور هم بهتر شود.
خیلی تفاوتها بین ما که داخل ایران فعالیتهایی مثل راهاندازی استارتآپ را شروع میکنیم و کسانی که خارج از ایران هستند، وجود دارد؛ یکی از آنها هم همین فیلترینگ و درگیری هرروزه با VPN است ولی در نهایت این اقتصاد داخلی است که تعیینکننده خواهد بود.
برای مثال وقتی در آلمان یک استارتاپ شروع به کار میکند، مردم هم توانایی اقتصادی بالاتری برای خرید و حمایت دارند. شرایط اقتصادی داخلی ایران توان خرید مردم و در واقع مشتریها را کاهش داده است.
این خود میتواند تاثیرگذارترین رکن بر فعالیت ما باشد. در ایران به خاطر تورم قدرت خرید مشتریهای ما پایین است. من حدود یک دهه است که در ایران فعالیت میکنم و میبینم که وضعیت اقتصادی مردم هر روز و با بالارفتن دلار بدتر از قبل شده است.
به برنامه هفتم توسعه خوش بین نیستم
همبنیانگذار ایوند در پایان اضافه کرد: در زمان برجام تاثیرات مثبت زیادی را احساس کردیم اما با لغو آن، شرایط دوباره بد شد. در آن بازه زمانی که فکر میکنم بین حدود 92 تا 96 بود، امید به اصلاح شرایط بین مردم زنده شده بود. قیمت دلار هم طی یک بازه ثابت مانده بود و هرچه بود تاثیر مثبت زیادی برای ما داشت.
بعد از لغو برجام هم که دلار هر روز بالاتر رفت و شرایط را سختتر کرد. نمیدانم امروز برنامه هفتم توسعه مشکلی را رفع خواهد کرد یا نه، در حقیقت خیلی هم خوشبین نیستم. در مجموع هر مسالهای که بر اقتصاد مردم تاثیر بگذارد، بر بازار ما تاثیر خواهد گذاشت چرا که آنها مشتری ما هستند و توان اقتصادیشان برای کسبوکار ما تعیینکننده است.
نظرات