حدود ۲ میلیون کارگر از مزایای قانون کار محرومند

طبق تعریف آماری، افراد دارای «اشتغال ناقص» شامل تمام شاغلانی است که به دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیرکاری و به هر دلیل دیگری، کمتر از 44 ساعت در هفته کار می‌کنند و خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته هستند؛ به عبارتی این افراد به دلایل مختلف مجبور هستند کمتر از نرم استاندارد در هفته کار کنند. نوع فعالیت این افراد تحت عنوان اشتغال ناقص شناخته می‌شوند.

با توجه به اینکه در ماده 51 قانون کار، صراحتاً عنوان شده مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از 44 ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید 44 ساعت باشد، از ارائه خدمات و مزایای قانون کار و تأمین اجتماعی به نیروی کار خود سر باز می‌زنند.

مطابق آخرین آمار نیروی کار در بهار 1402، بررسی سهم جمعیت 15 ساله و بیش‌تر دارای اشتغال ناقص نشان می‌دهد که در بهار 1402، 8.3 درصد جمعیت شاغل،‌ به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیش‌تر و…) کم‌تر از 44 ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که 39.8 درصد از شاغلین 15 ساله و بیش‌تر، 49 ساعت و بیش‌تر در هفته کار کرده‌اند.

سهم اشتغال ناقص نشان می‌دهد که 8.3 درصد جمعیت شاغل 15 ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص بوده‌اند. این شاخص در بین مردان بیشتر از زنان و در نقاط روستایی بیشتر از نقاط شهری بوده است. سهم اشتغال ناقص در بهار 1402 نسبت به فصل مشابه سال قبل 1.4درصد کاهش پیدا کرده است. حدود 2 میلیون و 9 هزار و 982 نفر در بهار 1402 اشتغال ناقص داشته‌اند، این رقم در بهار 1401 حدود 2 میلیون و 282 هزار و 321 نفر بوده است.

منبع: تسنیم