بحران اساسی بورس چیست؟ / نفس‌های آخر اعتماد در بازار سرمایه

به گزارش تجارت‌نیوز ، نیمه مرداد ماه سال ۹۹ بود که ریزش بورس آغاز شد و تا به امروز یعنی مهر ماه سال ۱۴۰۱ ادامه دارد. این ریزش دلایل مختلفی داشت اما مهمترین دلیل آن برداشت نقدینگی سنگین توسط دولت دوازدهم برای جبران کسری بودجه خود بود که نتیجه‌ آن بی‌اعتمادی سرمایه‌گذاران نسبت به بورس بود.

در زمان برداشت این پول، شاخص کل بورس به یکباره سقوط کرد و همچنان روی مدار نزول قرار دارد. در این مدت سرمایه‌گذاران زیان بسیار زیادی کردند و همچنان در ضرر هستند. مسولان دولتی در این دوسال و اندی وعده‌های زیادی برای ترمیم بورس و جبران خسارت سهامداران دادند.

اما هیچ یک از این وعده‌ها به صورت صددرصد عملی نشد و بلکه در برخی از موارد خلاف این وعده‌ها عمل شد که نتیجه آن بی‌اعتمادی سهامداران نسبت به بورس بود.

در حال حاضر ۹۹ درصد از سهام موجود در بازار سرمایه ارزندگی لازم و کافی را دارند. اما سهامداران خریدی انجام نمی‌دهند و آنها عقیده دارند که دخالت‌ها و عده‌های مسولان باعث می‌شود که سرمایه‌گذاران حتی روی سهام ارزنده بازار نیز زیان کنند.

بورس سامان می‌گیرد؟

محمد اقبال‌نیا، کارشناس بازار سرمایه اعتقاد داشت: بحران اصلی بورس تهران از دست رفتن اعتماد، نسبت به این بازار است. پس از دعوت عمومی از سوی دولت برای حضور در بازار سهام و رشد هیجانی و به دنبال ریزش‌های سنگین در ۲ سال اخیر به نظر می‌رسد ادامه‌دار شدن این روند و خروج بی‌وقفه پول‌های حقیقی حاکی از عدم اعتماد سرمایه‌گذاران به سیاست‌های دولت است.

وی به بورسان گفت: در ۵ سال گذشته بازدهی بورس نسبت به سایر بازارها بیشتر بوده و نوسانات این بازار مقطعی است. در چشم انداز بلندمدتی این بازار چشم‌انداز سودآوری مناسبی خواهد داشت.

اقبال‌نیا در رابطه با راهکار عبور از مقطع فعلی اظهار کرد: در زمان انتخابات وعده‌هایی برای ساماندهی بورس مطرح شد که در حد شعار باقی ماند و تلاش جدی و برنامه عملی در این خصوص از سوی سیاست‌گذاران اجرا نشده است. قوانین بالادستی برای فرموله کردن مسائل بودجه برای انتقال سرمایه‌ها به بورس نیاز است در غیر این صورت نقدینگی به سمت بازارهای سفته‌بازی هدایت خواهند شد.

این کارشناس بازار سرمایه در پایان اظهار کرد: سهامداران با دیدگاه بلندمدت، صبوری و انتخاب سهام‌های متناسب با ریسک‌پذیری خود می‌توانند بازدهی‌های مناسبی به دست آورده و حتی با وجود سیاست‌گذاری‌های غلط بسیاری از بنگاه‌ها بر اساس ارزش جایگزینی ارزنده هستند.