کشتی‌های چینی عامل بیکاری حاشیه‌نشینان دریا

به گزارش تجارت‌نیوز ، چند مدتی است که چین با سیاست‌های توسعه‌طلبانه خود به صید ترال در آب‌های دور از سواحل کشورش مشغول است. دولت چین در تلاش برای گسترش حضور ناوگان دریایی خود در تمام اقیانوس‌های جهان است. ایران نیز از این اقدام کشتی‌های چین در امان نمانده است.

در راستای اجرای سیاست‌های این کشور با ده‌ها میلیارد یارانه عمومی شور و اشتیاق زیادی در صنعت کشتی‌سازی برانگیخته است. طبق گزارش‌ها بزرگ‌ترین ناوگان ماهیگیری جهان از آن این کشور است.

روزنامه خراسان نوشت، چین سال‌هاست که در رتبه اول پرورش ماهی دنیا قرار دارد و هیچ‌گونه رقیبی دربرابر این کشور وجود ندارد. طبق گزارش‌ها یک‌سوم پرورش ماهی دنیا در چین انجام می‌شود.

به گزارش دویچه وله صنعت پرورش ماهی در چین به طورمستقیم برای بیش از ۱۴ میلیون نفر شغل ایجاد کرده است. طبق این آمار سالانه حدود ۶۰ میلیون تن ماهی در این کشور پرورش می‌یابد.

چین به جز پرورش ماهی به دنبال صید ماهی در آب‌های جهان است. به طوری که ناوگان ماهیگیری چینی با نادیده گرفتن مقررات ماهیگیری کشورهای مختلف با روش صید ترال و کف‌روبی بستر دریا ذخایر آبزیان موجود در سراسر جهان را به یغما می‌برد.

علاوه بر این، کشورهای آفریقایی مانند نیجریه، لیبریا و سیرالئون یا کشورهای آمریکای جنوبی مانند آرژانتین آب‌های سرزمینی‌شان را برای صید در اختیار چین گذاشته‌اند.

۱۷ هزار کشتی در خدمت صید فراسرزمینی چین

بعد از کاهش چشمگیر حجم ماهی در مناطق ساحلی و آب‌های نزدیک چین به علت صید بی‌رویه و همچنین با پیشرفت صنعت صید، این کشور به صید در آب‌های دور روی آورد.

چین روند افزایش صید فراسرزمینی را هرسال گسترده‌تر کرد تا این که در سال ۲۰۲۰ کشتی‌های صیادی چین در آب‌های دور از چین به بیش از ۱۷ هزار کشتی صیادی رسید.

به گزارش یورو نیوز در قرن بیست و یکم تجهیزات و کشتی‌های چینی بسیار مدرن شدند که می‌توان آن ها را مانند کارخانه‌های شناور دانست.

کشتی‌های ترال کف با تجهیزات کامل فیله و فریز کردن ماهی برای مصارف منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای مانند کارخانه‌های عظیم شناور عمل می‌کنند.

هم‌اکنون می‌توان به حضور کشتی‌های عظیم صید چینی در شمال اقیانوس ‌‌‌آرام، سواحل آمریکای جنوبی یا حضور گسترده آنها در ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آفریقای غربی و بخش‌هایی از آسیا اشاره کرد.

نبود شفافیت در عملکرد دریایی چین

عملکرد صید چین در آب‌های دور دست یا همان صید فراسرزمینی مانند دیگر حوزه‌ها از جمله کرونا به طور شفاف موجود نیست.

دویچه وله در این باره نوشت، هرچند اتحادیه اروپا دیتابیسی دارد که تمامی اطلاعات مربوط به ماهیگیری و قراردادهای مربوط و میزان صید را ثبت می‌کند با این حال این کشور میزان صید داخلی را بیشتر و میزان صید در آب‌های دور را کمتر از میزان واقعی گزارش می‌دهد.

به‌خصوص اطلاعات مربوط به صید چینی‌ها در مناطق انحصاری اقتصادی اصلا شفاف نیست. تا ۲۰۰ مایل (حدود ۳۲۰ کیلومتر) دریایی از خط ساحلی هر کشور منطقه انحصاری اقتصادی محسوب می شود.

طبق گزارش ایندیپندنت صیادی فراسرزمینی فقط حدود یک درصد از تولید ناخالص ملی چین را شامل می‌شود. در نتیجه صیادی فراسرزمینی نقش مهمی در اقتصاد چین ندارد.

اما شکل صیادی ترال چینی‌ها به گونه‌ای است که کف دریاها و اقیانوس‌ها را هم جارو می‌کند و باعث می‌شود اکو سیستم دریا به هم بریزد. در نتیجه آسیب زیادی به معیشت و زندگی ماهیگیران بومی سواحل دریاها وارد می‌شود.

با این که چینی‌ها مدعی هستند فاصله ۳۲۰ کیلومتری از سواحل را برای صید فراسرزمینی رعایت می‌کنند اما طبق گزارش مجله اکونومیست، ماهیگیران چینی خارج از این محدوده برای ماهی‌های منطقه طعمه می‌گذارند و از این راه آن‌ها را به دام می‌اندازند.

فراتر از اضافه شدن مشکلات زیست محیطی مرتبط با اسیدی شدن، گرمایش و آلودگی اقیانوس‌ها در صورتی که جامعه جهانی موفق به مهار سوءاستفاده ناوگان‌های ماهیگیری این کشور با صید بی‌رویه و غارت ذخایر آبزیان جهان نشود، احتمال وقوع جنگ‌های دریایی و سراسری ناشی از قحطی و گرسنگی دور از انتظار نیست.

چه باید کرد؟

از آن جایی که ممکن است چینی‌ها دوباره هوس حضور در آب‌های سرزمینی ما را داشته باشند بد نیست با توجه به آن چه گفته شد در صدور مجوزها سخت‌گیری بیشتری شود. همچنین نهادهای نظارتی بر عملکرد کشتی‌های صیادی نظارت بیشتری داشته باشند.

در کنار این برخورد جدی و سختگیرانه با متخلفان و حمایت اجرایی از سوی دادگستری و قوه قضاییه صورت بگیرد.

حضور ناظران از سازمان محیط زیست روی شناورهای بزرگ هنگام صیادی، پایش شمار ماهیان تجاری و غیرتجاری، آموزش صیادان و جوامع محلی، تغییر نگاه سازمان‌های مسئول به بهره‌برداری پایدار، دسترسی سازمان محیط زیست به سامانه کنترل ترددها از دیگر ملزومات مدیریت این بحران هستند.

البته عزم جهانی برای نجات محیط زیست دریایی از سوی همه کشورها شکل‌گرفته و اتحادیه جهانی برای مقابله با صید بی‌رویه فراسرزمینی چین تشکیل شده است.