جراحی فیوژن مچ پا یا آرترودز [عوارض - نحوه انجام - ریکاوری]

 

آرتریت مچ پا یک بیماری التهابی است که مچ پا را درگیر کرده و انجام کار‌های روزانه مانند راه رفتن را با مشکل مواجه می‌کند. فیوژن مچ پا برای درمان درد ناشی از آرتریت مچ پا در مرحله نهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد و با محدود کردن حرکت، درد مچ پا را تسکین می‌دهد.

این روش جراحی همچنین ممکن است برای درمان درد ناشی از شرایطی مانند بدشکلی یا عفونت مچ پا نیز مورد استفاد قرار گیرد.

جراحی فیوژن مچ پا چه چیزی را درمان می‌کند؟

جراحی فیوژن مچ پا برای درمان بیماری‌هایی که بر عملکرد مچ پا تاثیر می‌گذارند و یا موجب درد می‌شوند مورد استفاده قرار می‌گیرد. از جمله این بیماری‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آرتریت مچ پا در مرحله نهایی
• بیماری‌های دژنراتیو مفصلی
• مشکلات عصبی- عضلانی
• بدشکلی‌های مچ پا
• پای شارکو
• عفونت استخوان
• تعویض ناموفق مچ پا

این روش جراحی مزایای بسیار زیادی دارد که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش خطر ناتوانی بیماران کمک کند. از جمله این مزایا می‌توان به تسکین درد، بهبود ثبات پا، افزایش توانایی در انجام فعالیت‌هایی که نیازمند تحمل وزن می‌باشد، بهبود راه رفتن و افزایش توانایی برای انجام کار‌های روزانه اشاره کرد.

عوارض و خطرات جراحی فیوژن مچ پا

جراحی فیوژن مچ پا مانند سایر جراحی‌ها عوارض و خطراتی را به همراه دارد که شامل موارد زیر می‌شود:

اسکار که به دلیل دسترسی به استخوان‌ها ایجاد می‌شود.

تورم در ناحیه مچ پا همانند التهاب تاندون مچ پا که به دلیل پاسخ طبیعی بدن به جراحی ایجاد می‌شود.

تغییر در راه رفتن که معمولا به دلیل محدودیت دامنه حرکتی پا ایجاد می‌شود.

عفونت که به دلیل وارد بدن شدن باکتری حین جراحی ایجاد می‌شود و می‌تواند مدت زمان بهبودی را افزایش دهد.

خونریزی بیش از حد که نیازمند مراجعه به پزشک می‌باشد.

تفاوت در طول پا که به دلیل چسبیدن استخوان‌های مچ پا به یکدیگر ایجاد می‌شود.

عدم جوش خوردن استخوان‌ها که منجر به ناتوانی و ضعف عملکردی مچ پا می‌شود و نیازمند جراحی مجدد برای رفع مشکل است.

برخی شرایط، عادات و عواملی که می‌تواند خطر عدم جوش خوردن استخوان‌ها را افزایش دهد عبارت است از:

• کشیدن سیگار
• مصرف الکل
• دیابت
• تراکم معدنی کم استخوان
• شکستگی مچ پا
• افزایش سن
• چاقی
• به خطر افتادن سیستم ایمنی
• مصرف برخی دارو ها
• نقص‌های استخوانی
• عفونت
• کافی نبودن مواد پیوند حین انجام جراحی

نحوه انجام جراحی فیوژن مچ پا

مراحل انجام روش‌های مختلف جراحی فیوژن مچ پا تقریبا یکسان است و به طور کلی شامل موارد زیر می‌شود:

قبل از عمل جراحی

پیش از جراحی، دکتر بابک اتوکش از اشعه ایکس به منظور اندازه‌گیری مفصل مچ پا و تعیین بهترین محل قرارگیری پیچ‌ها و صفحات یا پیوند‌های استخوانی استفاده می‌کند. سپس توصیه‌های لازم را به بیمار ارائه داده و برای بیهوش کردن بیمار، از یک مسدود‌کننده عصبی و بیهوشی موضعی یا عمومی استفاده می‌کند.

در طول عمل جراحی

در این مرحله، جراح به منظور دسترسی به استخوان‌ها و غضروف‌ها برشی روی مچ پا ایجاد می‌کند. سپس غضروف را از استخوان‌های مفصل جدا کرده و سطح آن را به منظور بهبود فرآیند جوش خوردن، با استفاده از ابزار‌های جراحی زبر می‌کند. پس از آن، جراح استخوان‌ها را تراز کرده و با صفحات، پیچ‌ها یا مواد پیوند استخوان ترکیب می‌کند. در مرحله آخر، زخم‌های باز شده با استفاده از بخیه مجددا بسته می‌شوند.

بعد از عمل جراحی

بلافاصله پس از جراحی، جراح دور مچ پا را به منظور محدود کردن حرکت گچ گرفته و به بیمار داروی ضد درد می‌دهد. قبل از مرخص شدن از بیمارستان و رفتن به خانه، پزشک نحوه مراقبت از زخم محل جراحی و دیگر اقدامات احتیاطی را به بیمار و همراهان او توضیح می‌دهد.

انواع جراحی فیوژن مچ پا

جراحی فیوژن مچ پا را می‌توان به دو روش اصلی زیر انجام داد:

جراحی باز فیوژن مچ پا

در این جراحی که معمولا برای افرادی با ناهنجاری متوسط تا شدید مورد استفاده قرار می‌گیرد، جراح یک برش روی پوست ایجاد کرده و از ابزار‌های جراحی برای برداشتن غضروف استفاده می‌کند.

جراحی آرتروسکوپی فیوژن مچ پا

در این جراحی که معمولا برای افرادی با تغییر شکل کم و بدون تغییر شکل انجام می‌شود، جراح برش‌های کوچکی را روی پوست ایجاد کرده و بوسیله آرتروسکوپ و دوربین، جراحی را انجام می‌دهد.

جراحی فیوژن مچ پا دارای تکنیک‌های بسیار زیادی است که رایج‌ترین آن‌ها به شرح زیر می‌باشد:

فیوژن مچ پا با فیکساسیون داخلی

در این روش که برای افراد دارای پوکی استخوان توصیه نمی‌شود، جراح برای نگه داشتن داخلی استخوان‌ها در کنار یکدیگر از فیکساسیون داخلی و پیچ استفاده می‌کند.

فیوژن مچ پا با فیکساسیون خارجی

در این روش، جراح برای نگه داشتن استخوان‌های مچ پا در جای خود از فیکساسیون خارجی استفاده می‌کند و پیچ‌ها یا پین‌ها روی پوست و در اطراف محل جراحی قرار می‌گیرند. فیوژن مچ پا با فیکساسیون خارجی معمولا برای نقص‌های استخوانی شدید، طول اندام متفاوت، کیفیت استخوان ضعیف و عفونت‌های فعال یا قبلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فیوژن مچ پا با پیوند استخوان

پیوند استخوان، ماده‌ای است که برای جوش دادن استخوان‌های مچ پا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پیوند را می‌توان با تثبیت داخلی و خارجی به منظور رفع عدم جوش خوردن استخوان‌ها استفاده کرد.

فیوژن قدامی مچ پا

در این روش، یک برش افقی در قسمت جلوی مچ پا ایجاد می‌شود و از طریق این برش، جراح غضروف را از استخوان جدا می‌کند. سپس قبل از افزودن پیچ، یک صفحه مچ پا از قبل کانکتور شده بسته به تکنیک جراحی اضافه می‌شود.

فیوژن ترانس فیبولار مچ پا

در این روش، یک برش عمودی در قسمت خارجی مچ پا ایجاد می‌شود و جراح قسمت پایینی نازک نی یا استخوان بیرونی را که زانو و مچ پا را بهم متصل می‌کند، بر می‌دارد. سپس غضروف را از دیگر استخوان‌های مچ پا جدا کرده و با استفاده از پیچ، استخوان نازک نی را به استخوان مورد نظر متصل می‌کند.

ریکاوری جراحی فیوژن مچ پا

پس از جراحی، مدتی در بیمارستان می‌مانید و با دستور پزشک مرخص می‌شوید. طی 1 یا 2 هفته اول، برای کاهش تورم پای خود را در ارتفاعی بالا‌تر از سطح بدن قرار داده و به منظور کاهش درد، مسکن مصرف می‌کنید.

پس از این مرحله، ممکن است کم کم بتوانید به فعالیت‌های عادی خود بازگردید. اما حتما باید از عصا، بریس و دیگر تجهیزات کمکی استفاده کنید.

با بهبودی مچ پا، فیزیوتراپی می‌تواند به شما کمک کند تا قدرت مچ پای خود را افزایش دهید.

حتما دقت داشته باشید که به مدت 3 الی 4 ماه باید از انجام فعالیت‌هایی که موجب وارد کردن فشار وزن بدن بر مچ پا می‌شود، خودداری کنید.

بهبودی کامل پس از جراحی فیوژن مچ پا، به عوامل مختلفی از جمله شدت وضعیت، جراحی و سلامت کلی بیمار بستگی دارد و ممکن است بین 4 تا 9 ماه طول بکشد. در طول این دوره حتما باید با دکتر بابک اتوکش فوق تخصص مچ پا به طور منظم در ارتباط باشید و به توصیه‌های دقیق ایشان عمل کنید.

چه کسانی کاندیدای جراحی فیوژن مچ پا هستند؟

• افرادی که به دلیل آرتریت یا عفونت، درد شدیدی را تجربه می‌کنند.
• افرادی که قادر به تعویض مچ پا نیستند.
• افرادی که اضافه وزن یا دیابت دارند.
• افرادی که دچار آسیب دیدگی عصبی شدید شده‌اند.
• افرادی که استئونکروز دارند یا فلج هستند.
• افرادی که سابقه عفونت دارند.

پزشک متخصص معمولا برای افراد مبتلا به آرتریت خفیف تا متوسط از روش‌های درمانی غیر تهاجمی و غیر جراحی استفاده می‌کند.

جراحی فیوژن مچ پا برای افرادی که دارای چند بیماری زمینه‌ای هستند، بسیار خطرناک است و تصمیم گیرنده نهایی برای انجام این عمل جراحی تنها فوق تخصص مچ پا می‌باشد.