عنوان «کشور سال» می‌رسد به &#۸۲۳۰;

الهام میرمحمدی: از سال 2013 تاکنون، نشریه اکونومیست در آستانه کریسمس «کشور برگزیده سال» را معرفی می‌کند. البته کشورهای سرکشی چون کره شمالی که قوانین بین‌المللی را رعایت نمی‌کنند، واجد شرایط نیستند. همچنین کشورهایی که دارای نفوذ اقتصادی بالایی هستند و رقیبی هم برای آنها یافت نمی‌شود -نظیر چین و آمریکا- در این فهرست قرار نمی‌گیرند.

به گزارش تجارت‌نیوز ، نشریه اکونومیست کشوری را که طی 12 ماه گذشته، به شکل قابل توجهی در جهت تبدیل شدنِ جهان به مکانی بهتر تلاش کرده، به عنوان کشور سال انتخاب می‌کند.

البته به نوشته اکونومیست، گاهی این نشریه در انتخاب‌هایش دچار اشتباه شده است.

به عنوان مثال در سال 2015، میانمار به دلیل حرکت از یک حکومت دیکتاتوری به سمت چیزی شبیه دموکراسی، کشور سال انتخاب شده بود. این نشریه اذعان کرده است: رفتار حکومت میانمار با اقلیت روهینگیایی شرم‌آور است، اما ما نتوانستیم پیش‌بینی کنیم در آینده‌ای نزدیک این رفتار به مراتب بدتر خواهد شد.

در سال جاری بیش از 600 هزار روهینگیایی از روستاها و خانه‌های خود فرار کردند تا از تجاوز و کشتار ارتش میانمار در امان باشند. به همین دلیل یکی از کاندیدهای این نشریه، کشور بنگلادش است. بنگلادش در سال اخیر پناهگاه بسیاری از پناهجویان روهینگیایی بوده است.

از سوی دیگر، این کشور شاهد رشد اقتصادی سریع و کاهش نرخ فقر بوده است.

قطعا اگر بنگلادش آزادی‌های مدنی را سرکوب نمی‌کرد و کنترل اسلام‌گراهای افراطی را در دست می‌گرفت، برنده امسال اکونومیست بود.

کاندیدای دوم آرژانتین است. کشوری که رئیس‌جمهورش، مائوریسیو ماکری، اصلاحات سختی را با هدف احیای اعتدال مالی، به دنبال سال‌ها دست‌ودلبازی و ولخرجی خانواده کیرشنر -رئیس‌جمهور سابق- آغاز کرد.

ماکری که از 10 دسامبر سال گذشته میلادی زمام امور را به دست گرفته، قانون اصلاحات لیبرال اقتصادی را تصویب کرده و متعهد شده تا پس از 12 سال حکومت چپ‌گرایانِ پوپولیست، در بلندمدت اقتصاد این کشور را تقویت کند.

لازم به ذکر است، رویکردهای پوپولیستی رئیس‌جمهور سابق این کشور به دلیل نزدیکی این کشور به هوگو چاوز بوده است.

در ماه اکتبر، حزب ماکری بیشترین سهم رای را در انتخابات میان‌دوره‌ای آرژانتین به دست آورد و این موضوع نشان می‌دهد که مردم این کشور بیش از این با وعده پول و آمار جعلی فریب نمی‌خورند.

برخلاف اعتراض‌های خشونت‌آمیز علیه سیاست‌های اقتصادی ماکری در ماه دسامبر، نمی‌توان پیشرفت این کشور را برای مبارزه با فساد و تقویت اقتصاد نادیده گرفت.

در پایان لیست کاندیداهای نشریه اکونومیست، دو کشور کره جنوبی و فرانسه قرار دارد.

کره جنوبی سال فوق‌العاده‌ای را سپری کرده است. این کشور در برابر تهدیدهای ناشی از آزمایش‌های موشکی همسایه شمالی خود، بسیار صبورانه و باآرامش برخورد کرده است.

اگرچه اختلاف‌های دو کره موضوع جدیدی نیست و دهه‌های طولانی است که کره شمالی قصد نابودی کره جنوبی را دارد، اما در سال 2017، بر شدت این تنش‌ها افزوده شد.

دشمنی‌ میان دو کشور با بحث و جدل لفظی دونالد ترامپ و کیم جونگ‌اون، رهبر کره شمالی، که یکدیگر را مرد موشکی و بیمار روانی می‌خواندند، به حد هشدار رسید. در جریان این مسائل، کره جنوبی به خوبی با بحران دست‌وپنجه نرم می‌کرد.

از سوی دیگر روابط اقتصادی چین و کره جنوبی در پی نصب سیستم ضدموشکی تاد آمریکا در کره جنوبی به سردی گرایید. اگرچه کره جنوبی تاکید داشته که هدف از نصب این سیستم، مقابله با حملات موشکی کره شمالی است، اما دولت چین آن را عاملی برای بر هم زدن توازن منطقه توصیف کرده و به اقداماتی تلافی‌جویانه دست زده است.

کاهش فروش خودروهای کره‌ای و توصیه به شهروندان چینی برای خودداری از سفر تفریحی به کره جنوبی از جمله این اقدامات است.

مون جائه، جانشین رئیس‌جمهور کره جنوبی اما در برابر این اقدامات، جز صبوری واکنشی دیگر از خود نشان نداده است.

از سوی دیگر، با روی کار آمدن دونالد ترامپ، آمریکا خواستار تغییر در شرایط تحویل تجهیزات دفاع ضدموشکی تاد در خاک کره جنوبی شد و از دولت این کشور خواست تا مذاکره مجدد در این مورد انجام شود.

مون جائه اما در کمال ادب مذاکره مجدد با آمریکا را به تعویق انداخت.

لازم به ذکر است، نصب شبکه دفاعی تاد بر اساس توافقی آغاز شد که سال گذشته بین دولت باراک اوباما و دولت پارک گون‌هه، رئیس‌جمهور برکنارشده امضا شد.

بر اساس این توافق، کره جنوبی موافقت کرد از تولید داخلی سیستم‌های موشکی خودداری کند و به جای آن از کمک آمریکا در این زمینه برخوردار شود. هدف از نصب این شبکه، تقویت بنیه دفاعی کره جنوبی در برابر برنامه موشکی و هسته‌ای کره شمالی بود.

از سوی دیگر، اعتراض‌ها به دلیل فساد در این کشور منجر به استیضاح رئیس‌جمهور کره جنوبی، پارک گون‌هه شد. وی در حال حاضر در زندان به سر می‌برد و در انتظار محاکمه‌اش است.

پارک گون‌هه متهم است با همکاری دوست قدیمی خود از شرکت‌های بزرگ، ده‌ها میلیون دلار اخاذی کرده که در نهایت این مبالغ به حساب بنیادها و گروه‌های مشکوک منتقل شده است.

سون ایل، دوست صمیمی رئیس‌جمهور سابق همچنین متهم به دخالت در امور داخلی کشور شده است.

از دیگر اتفاقات مهم در کره جنوبی در سال جاری، بازداشت لی جای‌یونگ رئیس شرکت سامسونگ است که به رشوه‎خواری و اختلاس محکوم شده بود.

به طور کلی، کره جنوبی که در معرض تهدیدهای هسته‌ای همسایه شمالی خود بوده، برای از میان بردن فساد در سیاست داخلی، دست به اقدامات بسیاری زده است.

آغاز دوران طلایی در فرانسه

امانوئل مکرون، بانکدار سرمایه‌گذاری سابق، که از حمایت هیچ‌یک از احزاب سنتی برخوردار نبود، موفق شد پیروز انتخابات فرانسه در سال جاری شود.

به دنبال پیروزی در این رقابت، اُن مارش (La République En Marche) -به معنای ائتلاف برای بازسازی سیاست- به عنوان یک حزب سیاسی سوسیال لیبرال در فرانسه از سوی امانوئل مکرون تاسیس شد.

در این حزب، سیاسیون تازه‌کار بسیاری فعال هستند که موفق شدند بیشتر کرسی‌های مجلس ملی را از آنِ خود کنند. این البته تنها شکست غیرمنتظره حزب مقابل نبود.

امانوئل مکرون همچنین با راه‌اندازی کمپینی، فرانسه را کشوری معرفی کرد که به روی مردم، کالاها و ایده‌های خارجی و تغییرات اجتماعی داخلی باز است.

تنها در 6 ماه مکرون و حزب او موفق شدند لایحه مبارزه با فساد و طرح ساده‌سازی قانون کار را در این کشور تصویب کنند.

اگرچه منتقدان بسیاری از گرایش‌های او خرده می‌گیرند. اما واقعیت این است که احتمالا مکرون اصلاحات بیشتری را انجام خواهد داد. شاید این منتقدان اصلاح‌ناپذیری کشور فرانسه را پیش از پیروزی امانوئل مکرون فراموش کرده‌اند.

اما اقدامات و اصلاحات مکرون موجب شد مارین لوپن، رهبر جبهه ملی فرانسه شکست بخورد؛ کسی که وعده خروج کشورش از اتحادیه اروپا را داده بود.

واقعیت این است که کشمکش میان دو دیدگاه اجتماعی باز و بسته، یکی از مهم‌ترین رقابت‌های سیاسی در جهانِ امروز محسوب می‌شود.

امانوئل مکرون با در پیش گرفتن سیاست‌های شفاف و قابل انعطاف با این مشکل کنار آمد و به همین دلیل فرانسه از نظر اکونومیست، به عنوان کشور برگزیده سال 2017 معرفی شد.