سود فروش پوشاک کشور در جیب خارجی‌ها
نساجی و تولید پوشاک در ایران، یکی از قدیمی‌ترین صنایع نوین کشور محسوب می‌شود که در سالیان اخیر با نارسایی‌های بسیاری مواجه شده و معضلات متعدد همچون رکود، قاچاق، واردات بی‌رویه، فعالیت مذکور را با چالش‌های متعددی مواجه ساخته است.
صنعت نساجی کشور را می‌توان یکی از قدیمی‌ترین فعالیت‌های تولیدی و صنعتی کشور قلمداد نمود که بنابر گزارشات موجود، نخستین واحد آن حدود 113 سال پیش راه اندازی شد.
به گزارش تجارت‌نیوز ، چندی پیش، ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه صنف تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران در گفتگویی با رسانه‌ها، بیان کرد: در طول یک دهه گذشته، برخی از فعالان این عرصه، با جمع کردن سرمایه خود، به ساخت و ساز ساختمان و فعالیت‌های این‌چنینی گرایش پیدا کرده‌اند، برخی دیگر نیز به واردات پوشاک و عده‌ای دیگر که با پول‌های بهره‌ای و تسهیلات بانکی روی پا بودند، عملا به ورطه نابودی کشیده شدند.
سود هنگفت چینی‌ها از تولید پوشاک در جهان
بنابر گزارشات موجود، کل تجارت جهان از صنعت نساجی، حدود 500 میلیارد دلار برآورد می‌شود که تقریبا نصف این میزان، در انحصار چینی‌ها قرار دارد.
کل سهم ایران از مجموع 500 میلیارد دلار گردش مالی صنعت مذکور، حدود هفت میلیارد و 500 میلیون دلار است که رقم بسیار ناچیزی به نظر می‌رسد و با احتساب سهم دو درصدی ایران از این فعالیت به روشنی به فعالیت محدود و ناچیز ایران از این بازار پر سود پی خواهیم برد.
آنچنان که مهدی یکتا دبیر انجمن تولید کنندگان و صادرکنندگان پوشاک، بیان کرده؛ 70 درصد از پوشاک موجود در ایران، خارجی است.
محمدجواد صدق‌آمیز، رئیس مرکز پژوهش‌های صنف اتحادیه پوشاک در گفتگو با رسانه‌ها در خصوص ضریب و حجم قاچاق پوشاک به آمار تکان دهنده‌ای اشاره می‌کند، وی می‌گوید: ساعتی 6 کانتینر قاچاق وارد کشور می‌شود.
بر اساس اظهارات این مقام مسئول، روزانه 37 کانتینر پوشاک از ترکیه وارد کشور می‌شود که این میزان نشان دهنده حجم انبوه و وحشتناک واردات پوشاک قاچاق به کشور است.
این در حالی است که در حوزه صادرات (بر اساس اعلام دفتر مطالعات راهبردی انجمن صنایع نساجی مطابق با آمار گمرک) بدون احتساب رنگ، ماشین آلات و فرش دستبافت طی سال 95، ارزش صادرات این عرصه، 620/243 میلیون دلار برآورد می‌شود که در مقایسه با سال 94، تنها رشد یک درصدی را نشان می‌دهد، رقمی ناچیز که انتظار می‌رود با اتخاذ تدابیر هوشمندانه، شاهد حصول توفیقات هر چه بیشتری در این عرصه باشیم.
مشکلات صنعت پوشاک و نساجی تنها به این موضوع ختم نمی‌شود، متاسفانه در بخش تامین مواد اولیه نیز با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنیم که رفع و مهار آن ضروری به نظر می‌رسد.
به‌عنوان مثال، آنچنان که گزارشات موجود نشان می‌دهد، در سال 1353، ایران بیش از 230 هزار تن پنبه تولید می‌کرده که این میزان در حال حاضر حدود 50 هزار تن می‌باشد و به تبع این افت و تنزل در تولید، با تبعات خاص به خود همراه خواهد بود.
قاچاق پارچه و پوشاک از دیگر چالش‌هایی است که به شدت صنعت و فعالیت مذکور را آسیب پذیر کرده است، واردات 220 هزار تن پارچه از هندوستان در شرایطی که حدود 170 هزار تن از آن از طریق مناطق آزاد یا قاچاق وارد کشور شده، موضوعی نیست که بتوان به سادگی از آن عبور کرد، همین امر باعث شده تا شرایط کارگاهی کشور در حوزه مذکور دچار تبعات منفی شود و به نوعی چرخه صنعت از کُند شود.
ضرورت نوسازیِ تکنولوژی و ماشین آلات صنعت نساجی
بدون تردید، یکی از الزامات پیشرفت و شکوفایی در صنعت پوشاک و نساجی به تجهیزات و ادوات مرتبط با آن مربوط می‌شود.
به واقع، کشوری همچون ترکیه، در کنار برنامه‌ریزی و حمایت موثر و اصولی، در عرصه نوسازی تجهیزات و دستگاه‌های مربوطه نیز گام‌های موثر و قابل توجهی را برداشته، امری که در ایران، آنچنان که باید به آن توجه نشده است.
آنچنان که اخبار و گزارشات رسانه‌ها نشان می‌دهد آخرین بار ادوات و تجهیزات مربوط به این حوزه در کشور، در سال 1380، نوسازی شده‌اند و به تبع برای صنعت و فعالیتی که پیشرفت و شکوفایی در آن علاوه بر اشتغالزایی، سودآوری بسیاری را نیز به همراه خواهد داشت این روند و رویکرد، نوید بخش به نظر نمی‌رسد.
البته نباید از نظر دور داشت که توانمندی‌ها و ظرفیت‌های این مرز و بوم در صنعت پوشاک و نساجی بسیار ویژه و قابل توجه به شمار می‌رود و در صورت حمایت هر چه بیشتر، تولیدکنندگان ایرانی قادر خواهند بود همپا با بسیاری از تولیدکنندگان خارجی به ایفای نقش و فعالیت بپردازند، اما حصول این امر، مستلزم پشتیبانی مستمر، برنامه ریزی اصولی و توجه به قواعد و سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و پیاده‌سازی آن در یکی از پول سازترین و اشتغالزاترین صنایع جهان (پوشاک و نساجی) است.
منبع: باشگاه خبرنگاران
نظرات