امیرحسین جعفری/ به گزارش تجارت‌نیوز، برنامه پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا، عنوان پدیده‌ای معروف به هارپ است که از سال ۱۹۹۳ توسط آمریکایی‌ها در حال آزمون و خطاست. در راستای اهمیت این پروژه و قدرت‌های آن با استفاده از امواج رادیویی و فرکانس، صحبت‌های ضد و نقیض بسیاری مطرح می‌شود. صحبت‌هایی که دامنه آن تا توهم توطئه نیز پیش رفته است و برخی تمامی بلایای طبیعی و مغناطیسی در سال‌های اخیر را ناشی از استفاده آمریکا از پدیده هارپ می‌دانند. ۱۸۰ برج آلمینیومی که به شکل آنتن در آلاسکا عمل می‌کنند، محل انتشار پرتو‌های این پدیده هستند که به مقصد یونوسفر ارسال می‌شود. پدیده هارپ سال‌ها محل اختلاف نظر در میان سیاست‌مداران آمریکایی و مردم جهان بود. حتی در خود آمریکایی‌ها نیز نسبت به کارکرد‌های این پدیده اختلاف نظر وجود داشت. بار‌ها آمریکایی‌ها برای پیشبرد این طرح مطرح کردند که هارپ می‌تواند ارتباط میان زیردریایی‌ها را به آسانی وصل کند یا از انرژی شفق قطبی برای تامین انرژی زمین استفاده کند. از سوی دیگر کارکرد‌های نظامی این پدیده نیز که به نظر می‌رسد نوعی اغراق در آن وجود داشته باشد؛ بخشی از تصورات عمومی بزرگ نمایی شده در مورد این پروژه بوده است. هارپ و قدرت تخریب روس‌ها تمرکز خبری قابل توجهی روی پدیده هارپ دارند و بار‌ها این پدیده را به چالش کشیده‌اند. بخشی از این چالش‌ها، مرتبط دانستن هارپ با ایجاد بلایای طبیعی از جنس سیل و زلزله و عدم بارش باران و... بود. به طور مشخص، این پروژه در وقوع زلزله هایئتی و برخی از زلزله‌ها در ایران، مقصر شناخته شد، اما با توجه به اینکه مطالب مطرح شده سندیتی نداشت، بسیار زود به فراموشی سپرده شد. اما نگرانی روس‌ها از پدیده هارپ و تخریب فرکانسی آن به پایان نرسید و مجلس این کشور نیز در سال ۲۰۰۱ نسبت به این پدیده جبهه گیری جدی کرد. نمایندگان دولت را موظف به کنترل پدیده هارپ و عدم مشارکت در آن کرد. اگرچه به نوشته روزنامه پراودا، روسیه نیز تکنولوژی مشابهی دارد که در مواردی از آمریکایی‌ها قوی‌تر عمل کرده، اما ابعاد آن رسانه‌ای نشده است. روس ها همواره بخشی از تبلیغات منفی علیه هارپ بوده‌اند و در مواردی موفقیت‌های آمریکا در افغانستان و عراق را به استفاده از این سلاح برای تاثیر روانی-موجی بر افراد یا تغییرات طبیعی و از کار انداختن سیستم‌های راداری مرتبط کرده‌اند. بلایای طبیعی و هارپ روس‌ها تنها کسانی نیستند که نسبت به پروژه هارپ، بدبینی دارند. چندی پیش که بحث عدم بارش در ایران و بارورشدن ابر‌ها در ترکیه به شدت رسانه‌ای شد؛ برخی دوباره تاثیر این پروژه را مطرح کردند. با این تصور که پدیده هارپ باعث شده شرایط خشکسالی در ایران شدت گیرد و برخی بلایای طبیعی به صورت هدایت شده در برخی نقاط انجام شود. اما مهدی زارع، محقق حوزه زلزله شناسی و هواشناسی، در اینباره به «عصر ایران» گفت: «این رویداد‌های عمده آب و هوایی به مقادیر فوق‌العاده زیاد انرژی نیاز دارند و هیچ راهی وجود ندارد که انسان‌ها موادی را در جو قرار دهند و باعث وقوع این رویداد‌ها شوند. آب و هوای ما در تروپوسفر با گرمایش خورشیدی زمین و دریا ایجاد می‌شود، بنابراین میزان انرژی درگیر در سامانه‌های گرم کننده یونوسفر مانند هارپ بسیار کوچک‌تر از انرژی خورشیدی است که سطح زمین را گرم می‌کند و به یک ناحیه کوچک محدود می‌شود. برای اثر گذاری بر آب و هوا، باید برخی از پدیده‌های فیزیکی باشند که انرژی را به صورت بسیار غیرخطی به اتمسفر پایین منتقل و آن را به شدت بزرگ کنند. بیشتر پدیده‌های آب و هوایی تجربه شده در سطح زمین در تروپوسفر و استراتوسفر تا ارتفاع حدود ۱۵ کیلومتری رخ می‌دهد که بسیار کمتر از حداقل ارتفاع یونوسفر است. یونوسفر در چندین باند یافت می‌شود که بسته به عوامل مختلفی تغییر اندازه می‌دهند.» آیا هارپ مفید است؟ مطالعه بنیادی فرآیند‌های فیزیکی در بخش‌های مختلفی از فضا؛ عنوانی برای کاربرد هارپ است. اما مسئله اینجاست که پدیده هارپ صرفا به یک مطالعه خلاصه نمی‌شود. تاثیر بر سیستم‌های ارتباطی نظامی و غیرنظامی، کارکرد اصلی هارپ برشمرده می‌شوند، اما این کارکرد نیز تنها استفاده هارپ نیست. پروژه هارپ با گسترش در سال‌های اخیر توانسته به عاملی پیشبرنده برای تحقیقات اقیانوسی و شناخت مناطق سخت زمین شود. در نتیجه استفاده از یک پدیده علمی به دست دانشمندان، چندان هم برای جهان خطرناک نیست و می‌تواند به کشفیات علمی بیفزاید. این پدیده در صورتیکه به عنوان یک سلاح برای گمراه کردن مسیر تجهیزات نظامی، ناو‌ها و زیردریایی‌ها و هواپیما‌ها به جهت مقاصد جنگی استفاده شود، آنگاه با یک عامل خطرناک تبدیل می‌شود. اما در صورت پیشرفت بیشتر این پروژه یا ایجاد ساختاری جدید برای کنترل آب و هوا، می‌توان با استفاه از آن، از بروز پدیده‌های طبیعی خطرناک مانند سونامی‌ها و طوفان‌های خورشیدی جلوگیری کرد. به نوعی می‌توان گفت هارپ می‌تواند مفید باشد، اگر دست اندرکاران و سرمایه گذاران نظامی آن، دست از آن بکشند. اگرچه ریچارد ویلیام (شیمی‌دان) و پروفسور زیلینسکی (فیزیکدان) کتب بسیاری در نقد و خطرات این پدیده نوشته‌اند، اما هارپ ماندن توهماتی که دور آن شکل گرفته؛ هنوز مبهم است و حرف قطعی نسبت به خطرات و یا سوددهی آن نمی‌توان مطرح کرد.
