نقطه تجاری چیست؟

مفهوم نقطه تجاری برای نخستین‌بار در فوریه سال ۱۹۹۲ به منظور فراهم کردن فرصت‌های تجاری بین‌المللی برای بنگاه‌های کوچک و متوسط از سوی کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد (آنکتاد) ارائه شد.

نقطه تجاری در برگیرنده توصیه‌ها و رهنمودهایی برای کارایی تجاری است و در نقاط تجاری بخش‌های دولتی و خصوصی در زمینه‌های تجاری با هم همکاری می‌کنند.

به طور مثال واحدهای مرتبط با مبادلات خارجی اعم از گمرک، بانک‌ها، اتاق بازرگانی، حمل و نقل و بیمه و… گرد هم می‌آیند و یا به طور مجازی ارتباط می‌یابند تا از این طریق بتوانند تمامی خدمات مورد نیاز معاملات تجاری را عرضه کنند.

نقاط تجاری همچنین یک مرکز اطلاعاتی مرتبط با تجارت است که اطلاعاتی را در مورد فرصت‌های تجاری بالقوه، مشتریان، عرضه‌کنندگان و قوانین و مقررات تجاری برای کاربران فراهم می‌کند.

به طور کلی هدف اصلی برنامه، کارایی تجاری از طریق نقطه تجاری ایجاد زمینه‌ای برای دسترسی کم‌هزینه و مطمئن یه اطلاعات استراتژیک است.

نقاط تجاری محرک و تسریع‌کننده تغییرات بوده و عملیات بازرگانی بهتر را در تمام حوزه‌های مربوط به تجارت معرفی می‌کند.

لازم به ذکر است که هرشخصیت حقیقی و حقوقی که بخواهد وارد تجارت شود می‌تواند از مزایای نقطه تجاری استفاده کند.

دولت‌ها برای بهبود تجارت از خدمات و برنامه‌های نقطه تجاری بهره‌مند شده به طوری که بنگاه‌های کوچک و متوسط نیز از خدمات ارائه شده شامل دسترسی به شبکه نقاط تجاری جهان بهره‌مند می‌شوند.

همچنین ارتباطات تجاری محلی برای بنگاه‌های کوچک و متوسط خدمت دیگری است که نقطه تجاری ارائه می‌کند.

فدراسیون جهانی نقاط تجاری در سال ۲۰۰۰ با هدف بهبود کارایی تجاری، افزایش مشارکت بنگاه‌های کوچک و متوسط در زمینه تجارت بین‌الملل و کسب استقلال از آنکتاد با مشارکت تمامی نقاط تجاری ایجاد شد.

کلیه نقاط تجاری کشورهای جهان در یک شبکه جهانی الکترونیک موسوم به شبکه جهانی نقطه تجاری به یکدیگر مرتبط هستند.

نقطه تجاری ایران نیز در سال ۱۳۷۶ بر اساس توصیه آنکتاد ایجاد شد و جمهوری اسلامی ایران با توجه به نقش مهم نقطه تجاری در ارائه سرویس‌های اطلاعات تجاری و تسهیلات تجاری به بازرگانان کشور در سال ۲۰۰۱۱ میلادی به عضویت رسمی شبکه جهانی نقاط تجاری درآمد.

در سال ۱۳۸۷ مسئولیت اداره و رهبری نقاط تجاری ایران به سازمان توسعه تجارت ایران انتقال یافت.