عوامل موثر برای حضور ایران در بازارهای صادراتی
یکی از چالشهای کشور عدم رقابتپذیری کالاهای تولیدی است که موجب از دست دادن بازارهای صادراتی ایران در دنیا شده است. این چالشها عبارتند از: محدود بودن تنوع جغرافیایی مبادی و مقاصد تجاری، محدود بودن تنوع کالاهای صادراتی کشور و ماندگاری پایین محصولات در بازارها. این موضوع را باید در سه سطح ملی، رشته صنعتی و بنگاهها بررسی کرد.
در سطح ملی ثبات در محورهای کلیدی اقتصاد کلان کشور امری بسیار ضروری است.
- ثبات نسبی نرخ ارز و در عین حال وفادار ماندن به اصول اعلامی نرخ ارز شناور مدیریتشده، نه اینکه از نرخ ارز برای کنترل تورم استفاده شود. ثابت نگه داشتن دستور نرخ ارز برای صادرکننده مشکلاتی را به وجود میآورد.
- نرخ بهره و مالیات، حداقل دستمزد و سایر شاخصهای تاثیرگذار اقتصاد کلان باید بهنحوی تنظیم و مدیریت شوند که سرمایهگذاری بلندمدت را ترغیب کنند.
- مسایل بین بخشی و انسجام سیاستی در این رابطه نیز بسیاری کلیدی است.
در سطح رشته صنعتی باید به صنایع آیندهدار و تحولزا توجه شود و برنامهریزیها باید در جهت ایجاد صنایع جدیدی که میتواند حوزههای صادراتی جدید را فراهم آورد، صورت گیرد.
- برنامههایی باید از طریق تشکلها و انجمنها که متضمن بهبود بهرهوری در سطح صنعت و کاهش تفاوتها میان بنگاههای مختلف در یک صنعت است، باید صورت گیرد.
- تدوین برنامههایی برای پیوند دادن و منسجم کردن زنجیره ارزش در طول رشتههای صنعتی که ما در آنها از مزیت نسبی برخورداریم.
- اهمیت نگاه اشاعه فناوری در سطح رشته صنعتی، انجام R & D.
- اصلاح زیرساختهای تجاری ضعیف و هزینههای بالای لجستیکی.
در سطح بنگاهها نیز باید مقیاس فعالیتها، اتصال ناگسستنی به منبع فناوری (خارجی و داخلی) و تحول در ساختار سازمانی و سلسلهمراتب بنگاهها مد نظر قرار گیرد.
دکتر محمدرضا رضوی، رییس موسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی
نظرات