کریم باقری، آقای خاص فوتبال ایران

به گزارش تجارت نیوز،

بعد از جدایی توافقی خوان کارلوس گاریدو از پرسپولیس هدایت این تیم به طور موقت به کریم باقری رسید اما او تاکید کرد که حضورش در رأس کادر فنی قرمزها تداوم نخواهد داشت و باشگاه باید هرچه زودتر مربی جدیدی استخدام کند.

جذب سرمربی جدید اما مستلزم هزینه بالایی بود و مدیران باشگاه ترجیح می‌دادند همان سناریوی فصل قبل (انتخاب اوسمار، دستیار یحیی گل‌محمدی به عنوان سرمربی) را تکرار و دستیار مربی اسپانیایی را به عنوان سرمربی جدید معرفی کنند.

در این بین تلاش زیادی شد که از سمت پیشکسوتان سرشناس باشگاه از جمله علی پروین نیز به باقری فشار وارد شود تا پیشنهاد سرمربیگری را بپذیرد اما کاپیتان اسبق قرمزها که محبوبیت زیادی هم بین طرفداران پرسپولیس دارد و سال‌هاست به عنوان مربی در این تیم فعالیت می‌کند، زیر بار نرفت و در هر مصاحبه و هر نشست خبری روی تصمیم خود پافشاری کرد.

به این ترتیب مدیران باشگاه که بعد از کریم باقری اصلی‌ترین گزینه داخلی‌شان یحیی گل‌محمدی (سرمربی فعلی فولاد خوزستان) بود و توفیقی در بازگرداندن او به پرسپولیس نداشتند، سراغ مذاکره با نفرات خارجی رفتند و بعد از عدم توافق لازم با گزینه اول یعنی والتر ماتزاری مربی معروف ایتالیایی، مذاکرات مثبتی با اسماعیل کارتال ترک‌تبار که فصل گذشته سرمربی فنرباغچه بود، انجام دادند و در نهایت نیز با او برای یک همکاری یک و نیم ساله به توافق رسیدند تا از بحران نداشتن سرمربی خارج شوند.

کارتال که تیم‌هایش فوتبالی هجومی به نمایش می‌گذارند، فصل گذشته با فنرباغچه رکورد کسب امتیاز تاریخ این تیم در سوپرلیگ ترکیه را زد و 99 امتیاز گرفت اما گالاتاسرای با سه امتیاز بیشتر قهرمان شد تا کارتال و تیمش به نایب‌قهرمانی بسنده کنند و پیش از شروع فصل جدید نیز جایش را به خوزه مورینیوی معروف داد.

در این بین نباید از اتفاق مهم و تا حدی منحصربه‌فرد که منجر به حضور کارتال در ایران شد، به‌سادگی گذشت؛ آخرین باری که یک چهره ایرانی می‌توانسته سرمربی استقلال یا پرسپولیس شود و به جای اینکه از این فرصت نهایت استفاده را ببرد، پاسخ "نه" به اصرار مدیران باشگاه داده را به یاد نداریم. به جایش بارها اتفاق افتاده که چهره‌های مختلف، از نفرات بسیار مسن و از دور خارج شده گرفته تا نفرات جوان که به‌تازگی کفش‌هایشان را آویزان کردند، تلاش بسیاری به خرج دادند تا سرمربی یکی از دو تیم بزرگ پایتخت شوند.

به عنوان مثال اخیراً اسماعیل حلالی که مهم‌ترین سوابقش در مربیگری هدایت امیدهای پرسپولیس و کمک مربی سایپا در لیگ آزادگان بوده، اعلام کرده باید اجازه بدهند کسی که دلش برای پرسپولیس می‌سوزد سر کار بیاید و با اشاره به اینکه 17 سال کار سرمربیگری کرده خواستار این شد که او را به عنوان سرمربی پرسپولیس انتخاب کنند!

خیلی‌ از مربیان برای رسیدن به هدف خود از هیچ کوششی اعم از لابی با رسانه‌ها و پیشکسوتان برای حمایت دریغ نمی‌کنند و هرگز هم برای‌شان مهم نبوده و نیست که از پس کار برخواهند آمد یا خیر و تنها به دنبال رسیدن به عنوان سرمربی استقلال یا پرسپولیس هستند. برخی از آنها حتی برای دستیار شدن در این تیم‌ها نیز حاضر به انجام هر کاری هستند، چه برسد که قرار باشد سرمربی شوند.

حالا و در چنین فضایی یک نفر پیدا شده که بدون لابی با رسانه‌ها، پیشکسوتان معتبر و مدیران باشگاه می‌توانسته سرمربی پرسپولیس شود و در این بین از حمایت بخش عمده هواداران تیمش نیز برخوردار بوده اما تاکید کرده که خودش را در حد و اندازه سرمربیگری تیم بزرگ پرسپولیس نمی‌بیند و باید یک مربی خارجی برای این منظور انتخاب شود. 

طی سال‌های اخیر برای خیلی از چهره‌ها از عنوان آقای خاص فوتبال ایران استفاده شده اما انصافاً خاص‌تر از آقاکریم سراغ دارید؟