مردم قبلا برای امرار معاش، ماشین اجاره می‌کردند تا با مسافرکشی خرج خانوار خود را تامین کنند. حالا کار به اجاره موتورسیکلت رسیده است. اجاره روزانه یا ماهانه موتور برای جابجایی بار یا مسافر.
ایران بالاخره پس از سال‌ها به عضویت «سازمان همکاری شانگهای» (Shanghai Cooperation Organisation) درآمد. این معاهده اقتصادی، عمدتا با نام «پیمان شانگهای» شناخته می‌شود که طنین نامِ آن برای اهالیِ دنیای سیاست، بسیار سنگین‌تر از طنینش برای مردم عادی است. به گزارش «تجارت‌نیوز»، سنگینیِ این نام دلایل خودش را دارد: «سازمان همکاری شانگهای» بزرگ‌ترین سازمان
آنها که طرفدار پر و پا قرص سینمای آمریکا هستند، احتمالا می‌توانند با شواهدی از فیلم‌های هالیوودی به شما نشان بدهند که شهروندان آمریکایی تا چه اندازه مصرف‌گرا هستند: فروشگاه‌های زنجیره‌ای حتی در شهرهای کوچکِ این کشور هم به چشم می‌خورند، دور‌ریز گسترده غذا امری عادی است، بسیاری خانواده‌ها بیش از یک اتومبیل دارند، کسی
«ما از شغل‌مان چه انتظاری داریم؟» در ایرانِ امروز که عمده شاغلین (و حتی کسانی که بیش از یک شغل دارند) هم به اندازه مخارج‌شان درآمد ندارند، شاید پرسیدن این سوال بیش از اندازه فانتزی جلوه کند. به گزارش تجارت‌نیوز، با این همه، احتمالا همه تصویری از شغل رویایی خود دارند: شغلی که به اندازه
طی روزهای اخیر، یک خبر جالب توجه در میان انبوه اخبار گم شد و آن‌طور که باید، مورد توجه قرار نگرفت: تامین مالی صنعت خودروسازی ایران از بورس دمشق. به گزارش تجارت‌نیوز، امیر هامونی، مدیرعامل فرابورس، چند روز پیش در یک مصاحبه، گریزی به این موضوع زده بود و گفته بود: «تفاهم‌نامه‌ای میان فرابورس ایران
عبارت «جهانی‌شدن» (Globalization) را زیاد شنیده‌ایم و احتمالا همه‌مان کمابیش می‌دانیم که منظور از آن چیست. عبارات و مفاهیمی از این دست را اما نه می‌توان به این سادگی توضیح داد و نه اساسا در موردِ توضیحاتی که در باب آنها وجود دارد، اتفاق‌نظری به چشم می‌خورد. به گزارش تجارت‌نیوز، در سال‌های اخیر، در مورد
گفتنِ اینکه ایران بزرگ‌ترین دارنده ذخایر نفت و گاز در جهان است، دیگر تازگی ندارد و واقعیت این است که حالا با توسعه بازار انرژی‌های نو، کمتر کشوری واقعا به ذخایر انرژی‌های فسیلیِ خود دل می‌بندد. حالا ایران فقط ۳۰ سال فرصت دارد که از ثروت ۱۰ تریلیون دلاری خود استفاده کند. به گزارش تجارت‌نیوز،
در ایران، تا همین چند سال پیش «مغازه‌زدن» و «جنس‌آوردن» از کشورهایی مانند ترکیه، کسب‌وکاری بود که می‌توانست دست‌کم بر روی کاغذ، شما را پولدار کند. از طرف دیگر، «بساز‌بفروشی» هم تا همین چند سال پیش، نمادی بود از ثروت‌سازیِ یک‌شبه و شغلی که افراد با سرمایه‌ای بالاتر از حد متوسط می‌توانستند به آن ورود
اقتصاد ایران سال به سال آب می‌رود و البته تک‌تک ایرانی‌ها این موضوع را با پوست و گوشت و استخوان خود حس می‌کنند. اما حالا آمارهای بانک جهانی می‌گوید تولید ناخالص داخلی ایران از پاکستان هم کمتر شده و ایران با کشورهایی چون نیجریه و کنگو و جزایر سلیمان مقایسه می‌شود نه ترکیه و دیگر
ظاهراً قرار است کمبود گاز باز هم گریبان ایران را بگیرد، آن هم برای کشوری که دومین ذخایر بزرگ گاز در جهان را زیر پا دارد و با احتساب ذخایر نفتی، بزرگ‌ترین ابرقدرتِ انرژی فسیلی در جهان (و یک غول انرژی) محسوب می‌شود. به گزارش تجارت‌نیوز، ماجرا از این قرار است که جواد اوجی، وزیر
