شمشیر دولبه یارانه بنزین؛ افزایش قیمت دردی را دوا نمی‌کند
یارانه سوخت در ایران، حکم یک مهمانی بزرگ را دارد که همه دعوتند و بنزین و گازوئیل، به قیمت آب معدنی عرضه می‌شود! این مهمانی البته کلی طرفدار دارد، اما مشکلات خودش را هم به همراه می‌‌‌آورد.
دولت زیر بار هزینه‌‌‌های این مهمانی کمر خم کرده است، قاچاقچیان سوخت، در مرزها صف کشیده‌‌‌اند تا این مایع ارزشمند را به کشورهای همسایه قاچاق کنند و مردم هم با خیال راحت، پدال گاز را تا ته فشار داده و در خیابان‌‌‌ها ویراژ می‌دهند.
خلاصه، این یارانه، هم جیب دولت را خالی می‌کند، هم هوا را آلوده می‌کند و هم باعث می‌شود عدالت اجتماعی زیر سوال برود، چرا که پولدارها با ماشین‌‌‌های بیشتر و پرمصرفشان، بیشتر از این خوان نعمت بهره‌‌‌مند می‌‌‌شوند. اما راهحل چیست؟ آیا باید این مهمانی را تعطیل و یارانه سوخت را حذف کرد؟
تحقیقات نشان می‌دهد که این کار به‌تنهایی کافی نیست. انگار بخواهید یک مهمانی شلوغ را فقط با خاموش کردن چراغ‌‌‌ها تمام کنید! در عوض، باید به فکر راه‌‌‌های دیگری بود؛ مثلا ماشین‌‌‌های کم‌‌‌مصرف‌‌‌تر تولید کرد، انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر را توسعه داد و حمل‌ونقل عمومی را بهبود بخشید.
این رویکرد، هم به نفع اقتصاد است، هم به نفع محیط‌زیست و هم به نفع سلامت مردم. به عبارت دیگر، یک راهحل برد-برد است که همه را خوشحال می‌کند؛ حتی دولت را که دیگر لازم نیست نگران هزینه‌‌‌های سرسام‌‌‌آور یارانه سوخت باشد!
نظرات