با دوستانم در کافه جمع شدیم تا شغل جدید «میلاد» را جشن بگیریم. حالا او دو برابر قبل حقوق می‌گیرد و از این بابت خوشحال است. دیری نگذشت که فهمیدیم میلاد چندان هم خوشحال نیست. چون در شغل جدید باید دو ساعت بیشتر از معمول کار کند. اما چرا کار بیشتر الزاما اتفاق بدی است؟
شرکت‌های زیادی اعتبارشان را به خاطر «شکست‌های پیش‌بینی‌نشده» از دست داده‌اند، یا برای جبران خطاهایشان مجبور شده‌اند هزینه‌هایی سنگین بپردازند. برای نمونه می‌شود به آتش گرفتن تلفن‌های هوشمند Samsung Galaxy Note۷ اشاره کرد. ابزار FMEA یا ابزار تحلیل حالت‌های شکست و اثرات آن (Failure Modes and Effects Analysis) برای پیشگیری از همین هزینه‌های سنگین، طراحی
پیش‌بینی شاخص بورس از چالش‌های بازار سرمایه است. از سرمایه‌گذاران خرد تا شرکت‌های سرمایه‌گذاری دوست دارند بدانند که رفتار بعدی بازار به چه شکل خواهد بود. آیا بازار رونق می‌گیرد؟ یا به خاطر رکود، سرمایه‌ها رو به نابودی می‌رود؟ برای پیش‌بینی شاخص بورس روش‌های مختلفی وجود دارد. از نگاه‌های بنیادین به صنایع گرفته تا تحلیل‌های
بیکاری انواع و اقسام متفاوت دارد. در تعریف اقتصادی به کسی که جویای کار باشد و نتواند کار پیدا کند، بیکار می‌گویند. با این وجود در تعاریف مختلف، از انواع دیگر بیکاری هم یاد شده است. مثلا برخی از اقتصاددانان، کسی که شغل دارد، اما به دلیل عدم رضایت از شغل فعلی به دنبال کار
برای بیشتر مردم نوشتن کار سختی است. آن‌ها می‌توانند ساعت‌ها بنشینند و صحبت کنند، اما همین که خودکار را برمی‌دارند (یا مثل من مقابل کامپیوتر می‌نشینند) تمام کلمات از ذهنشان فرار می‌کنند. کار وقتی دشوارتر می‌شود که می‌خواهید دو هزار یا بیست هزار کلمه در مورد یک موضوع بنویسید. از ابتدای سال ۱۳۹۶ تا امروز،
آیا از میانگین جامعه باهوش‌تر هستید؟ آیا فکر می‌کنید کم‌تر از دیگران دروغ می‌گویید؟ آیا از بیشترِ مردم باانصاف‌تر و مهربان‌تر هستید؟ اگر فکر می‌کنید از دیگران باهوش‌تر، صادق‌تر، باانصاف‌تر و مهربان‌تر هستید، احتمالا رازهایی وجود دارد که در مورد مغز خود نمی‌دانید. نکته اینجا است که بیشتر مردم فکر می‌کنند از بیشتر مردم باهوش‌تر
از خانه بیرون می‌آیم. چشمم می‌سوزد. گلویم درد می‌کند. سرم گیج می‌رود. برای دیدن آلودگی لازم نیست به دور دست نگاه کنم. هوای آلوده مثل مه جلوی دید را می‌گیرد. تابلویی در اتوبان می‌گوید «طرح زوج و فرد امروز از مقابل در اجرا می‌شود». اما در خیابان پر است از ماشین‌هایی با پلاک‌های زوج و
ما ذهن ناکاملی داریم. ذهنی که در مواجهه با مسائلی بسیار ساده، به طرز خنده‌داری اشتباه می‌کند. با این وجود، ما به این ذهن ساده به شدت اعتماد داریم. فکر می‌کنیم چیزهایی که به یاد می‌آوریم را واقعا به یاد می‌آوریم، در حالی که بسیاری از خاطرات ما جعلی هستند و در ذهنمان ساخته می‌شوند.
بحث بین سرمایه‌داری و سوسیالیسم بحثی طولانی و به‌ظاهر بی‌نتیجه است. این که بهتر است کشورها به سمت اقتصادی آزاد حرکت کنند یا باید ملاحظات اجتماعی را در فعالیت‌های اقتصادی منظور بدارند، هنوز هم روشن نیست. هر بار که به سمت خصوصی‌سازی می‌رویم با کوهی از مشکلات مواجه می‌شویم و در عمومی کردن خدمات، مشکلات
اقتصاد کلاسیک انسان را موجودی عاقل تصور می‌کند که می‌کوشد تصمیم‌هایی بهینه بگیرد. در سال‌های اخیر، اقتصاددانان زیادی پیدا شدند که بر غیرعقلایی بودن انسان تاکید داشتند. نظریه عقلانیت کران‌دار یا محدود (Bounded rationality) توضیح می‌دهد که انسان موجودی عقلایی و منطقی است، اما مقدار عقلایی بودن او محدود است. موضوعی که در اقتصاد رفتاری
