«تجارت‌نیوز» دلایل اعتصاب پرستاران را در گفت‌وگو با آنها بررسی می‌کند:
مشکلات پرستاران صنفی است، آن را سیاسی نکنید / تقلیل نیم درصد فوق‌العاده خاص پرستاران به ۴ دهم درصد
سفر بی‌نتیجه معاونت پرستاری وزارت بهداشت به شیراز
پس از اعتراض پرستاران در ماه‌های پایانی سال گذشته، وعده‌هایی مبنی بر ترمیم حقوق تحت عنوان فوق‌العاده خاص نیم درصد به پرستاران داده شد، اما با محقق نشدن آن، دوباره موج جدیدی از اعتراضات پرستاران بیمارستان‌های دولتی در شیراز شکل گرفته است.
پرستاران سال‌هاست به دنبال احقاق حقوق خود هستند اما هر بار مسئولان سعی می‌کنند با دادن وعده‌هایی که هیچ ضمانت اجرایی ندارند آنها را از ادامه اعتراض منصرف کنند. پس از اعتراض پرستاران در ماه‌های پایانی سال گذشته، وعده‌هایی مبنی بر ترمیم حقوق تحت عنوان فوق‌العاده خاص نیم درصد به پرستاران داده شد، اما با محقق نشدن آن، دوباره موج جدیدی از اعتراضات پرستاران بیمارستان‌های دولتی در شیراز شکل گرفته است.
پرستاران همیشه مظلوم واقع شده‌اند
الهه پرستار بیمارستان چمران شیراز درباره دلایل اعتصاب پرستاران بیمارستان‌های دولتی این شهر به تجارت‌نیوز می‌گوید: «تنها پرستاران شیراز نیستند که دست به اعتصاب زده‌اند، در فسا و یاسوج هم این اتفاق رخ داده است. در واقع ظلمی که به پرستاران در تمام این سال‌ها رفته حالا خودش را نشان می‌دهد. وقتی بهمن سال گذشته مسئولان وزارت بهداشت و درمان به شیراز آمدند و برای ترمیم حقوق تحت عنوان فوق‌العاده خاص نیم درصد پرستاران وعده‌هایی دادند و با گذشت هفت ماه از آن روزها هیچ کدام از وعده‌ها اجرایی نشده است، پرستاران تصمیم گرفتند این بار تا روشن شدن وضعیت خود دست از کار بکشند.»
مسئولان هیچ علاقه‌ای به رفع مشکلات پرستاران ندارند
این پرستار در پاسخ به این سوال که وضعیت بیماران با این اوصاف چه می‌شود توضیح می‌دهد: «در حال حاضر مساله اینجاست که با وجود کمبود نیروی پرستار در بیمارستان‌های دولتی و اضافه‌کاری‌های اجباری و ساعات کار طولانی قطعاً میزان خطا نیز در ارائه خدمات افزایش پیدا می‌کند و به همین دلیل این کار در نهایت به نفع بیماران هم تمام می‌شود.»
الهه می‌افزاید: «در حال حاضر تمامی عمل‌های جراحی به جز عمل‌های اورژانسی لغو شده‌اند. هیچ کدام از ما نمی‌خواستیم مساله تا این حد بحرانی شود اما وقتی حق اضافه‌کار اجباری ما از ۲۰ هزار تومان به ۲۲ هزار تومان افزایش پیدا کرد معلوم شد مسئولان هیچ علاقه‌ای به رفع مشکلات پرستاران ندارند.»
تقلیل نیم درصد فوق‌العاده خاص پرستاران به ۴ دهم درصد
فریبرز یکی دیگر از پرستاران معترض به تجارت‌نیوز می‌گوید: «مساله اینجاست که حساسیت کار پرستار به عنوان کسی که در خط مقدم سلامت فعالیت می‌کند برای مسئولان برج‌نشین اصلاً اهمیت ندارد. وزارت بهداشت و درمان در تهران سه برج دارد و مسئولان در آن برج‌ها ساکن‌اند و از وضعیت سختی که ما پرستاران با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنیم هیچ اطلاعی ندارند. در همه جای دنیا وقتی قرار است بین فعالان حوزه بهداشت و درمان درجه‌بندی صورت بگیرد، پرستاران همیشه در اولویت هستند اما متاسفانه در کشور ما پرستاران در هیچ لیستی اولویت ندارند.»
او ادامه می‌دهد: «همین مسئولان وزارت بهداشت و درمان در زمان کرونا به پرستارانی که قرارداد ۸۹ روزه داشتند وعده استخدام دادند اما به محض تمام شدن شرایط اضطرار، هفت هزار نیروی پرستار تعدیل شدند. حالا ما از مسئولان می‌خواهیم که به خواست‌هایمان توجه کنند و بدون دادن وعده‌هایی که اجرایی نمی‌شوند مشکلات‌مان را حل‌وفصل کنند. باید به حقوق مادی و معنوی پرستاران احترام بگذارند.»
این پرستار همچنین خواستار اجرای درست تعرفه‌ها برای پرستاران و احترام به حقوق مادی و معنوی آنها شده و می گوید: «فشار‌های روحی و رسیدگی نکردن به نیازهای مادی و معنوی پرستاران موجب شده بیشترین مهاجرت‌ها مربوط به پرستاران باشد. چرا باید شرایط زندگی و حقوق ماهانه بیش از ۶ هزار دلار در کشورهای دیگر را رها کنیم و در ایران با حقوق ماهی ۲۰۰ دلار زندگی کنیم که حتی جوابگوی نیازهای معمولی‌مان در یک ماه هم نیست.»
دفاع از حقوق‌مان حق قانونی پرستاران است
عاطفه پرستار بیمارستان نمازی شیراز نیز دراین‌باره به تجارت‌نیوز می‌گوید: «متاسفانه مسئولان وزارت بهداشت و درمان به جای اینکه دنبال حل مشکلات پرستاران باشند دنبال این هستند که با شناسایی پرستاران معترض و مرعوب ساختن آنها کاری کنند که دیگر پرستاران هم جرات و جسارت اعتراض نداشته باشند.»
او اضافه می‌کند: «این آقایان فراموش کرده‌اند که دفاع از حقوق‌مان حق قانونی پرستاران است و اگر قرار باشد با تهدید به اخراج و تبعید و معلق شدن از کار حقوق خود را نادیده بگیریم، هم به خودمان ظلم کرده‌ایم هم به بیمارانی که قرار است جان‌شان را به ما بسپارند.»
عاطفه می‌گوید: «برای بسیاری از ما تامین امرار معاش بسیار سخت شده است. چرا باید حق مسکن پرستاری ۱۰۰ هزار تومان باشد. از سال ۱۴۰۰ تاکنون ۱۰ نفر از همکاران من مهاجرت کرده‌اند. ۶ نفر به مشاغل دیگر روی آورده‌اند و شغل پرستاری را برای همیشه ترک کرده‌اند و چهار نفر از آنها نیز ترجیح دادند به جای اینکه بعد از ۱۵ سال تجربه برای ماهی ۱۳ میلیون تومان سلامت جسمی و روانی خود را به خطر بیندازند خانه‌نشین شوند.»
مشکلات پرستاران صنفی است، آن را سیاسی نکنید
این پرستار در بخش دیگری از توضیحات خود می‌گوید: «بهتر است رسانه‌ها بر این موضوع تاکید کنند که اعتراضات پرستاران یک مساله صنفی است و آن را سیاسی نکنند چراکه در این صورت به جای اینکه به کمک ما بیایند شرایط‌مان را سخت‌تر می‌کنند. ما از بی‌توجهی مسئولان وزارت بهداشت و درمان به خواسته‌های صنفی خود به ستوه آمده‌ایم و می‌خواهیم آنها یک بار برای همیشه به وعده‌هایی که داده‌اند جامه عمل بپوشانند.»
او در پایان توضیح می‌دهد: «بی‌توجهی‌ها باعث شده ما بیش از گذشته در بیمارستان‌ها با کمبود نیروی پرستار مواجه باشیم و همین عامل مهمی برای به خطر افتادن جان بیماران است. در واقع وقتی مسئولان به خواست‌های پرستاران بی‌توجهی می‌کنند و باعث می‌شوند نیروی پرستار ترک کار و مهاجرت را به ماندن ترجیح بدهد، به سلامت بیماران هم اهمیت نمی‌دهند چون اگر این موضوع برایشان در اولویت بود برای یک بار هم که شده به خواست‌های پرستاران توجه می‌کردند و بدون اینکه وعده‌های غیراجرایی بدهند دست به کار عملی در رفع این مشکلات می‌زدند.»
سفر بی‌نتیجه معاونت پرستاری وزارت بهداشت به شیراز
روز گذشته در خبرها اعلام شده که معاونت پرستاری وزارت بهداشت و درمان برای گفتگو با پرستاران و البته حل بحران رخ داده به شیراز سفر کرده است. اما این سفر در نهایت بدون هیچ دستاوردی پایان یافت. به گفته منابع آگاه نمایندگان پرستاران با معاونت پرستاری گفتگو کرده و تمامی خواست‌ها و مطالبات خود را بیان کردند. در نهایت هم این مقام مسئول اعلام کرد که هیچ قولی برای حل مشکلات در اسرع وقت به آنها نمی‌دهد و تنها هدفش از سفر به شیراز شنیدن حرف‌های پرستاران و رساندن آن به گوش وزیر بهداشت و در مان بوده است.
حال با توجه به اینکه امروز رئیس دولت چهاردهم با انتشار لیست وزرای پیشنهادی خود خبر از تغییرات عمده در ساختار وزارتخانه‌ها و از جمله وزارت بهداشت و درمان داده است باید دید اگر محمدرضا ظفرقندی بر صندلی وزارت تکیه بزند می‌تواند مشکلاتی را که تمام این سال‌ها پرستاران با آن دست به گریبان بوده و مسئولان آن را نادیده گرفته‌اند، بالاخره برطرف کند یا نه؟
نظرات