«الهه کاظمی» تنها یک اسم از ده ها و شاید صدها اسمی است که طی این سال ها به دلیل فشار کاری زیاد در بیمارستان های کشور و به خصوص بیمارستان های دولتی یا سلامتی خود را از دست داده اند و یا حتی جان باخته اند. «الهه کاظمی» حالا دیگر گواهی است بر آنچه که پرستاران این روزها فریاد زدند و در نهایت هم همه چیز به همان مشکلات مالی و معیشتی ختم شد. پرستاری که این روزها به دلیل فشار کار به کما رفته تنها نمونه کوچکی از آن چیزی است که سالهاست بر جامعه پرستاری روا داشته اند. حقوق اندک، ساعات کاری طولانی، بی توجهی به سلامت جسم و روح آنها، بی توجهی به خواست ها و نیازهایشان، انداختن بار سنگین سلامت بر دوش آنها که کمترین بهره را از سود مالی آن می برند و .... روزها از آغاز اعتراضات پرستاران می گذرد. در این بین مسوولان سعی کرده اند با ارایه وعده هایی این جماعت خسته از بی قانونی را به آرامش دعوت کنند و برخی دیگر با ایجاد ارعاب می خواهند این اعتراضات را به پایان ببرند اما مساله اینجاست که آیا واقعا خواسته پرستاران بیش از آن چیزی است که حق و حقوقشان مشخص کرده، آیا واقعا درخواست ساعت کاری استاندارد، حجم کاری استاندارد، برخورد درست و انسانی از سوی مدیران بیمارستان ها و پزشکان و البته سرپرستارها خواسته نابجایی است. اینکه پرستاران نگران وضعیت بیماران هستند و بر این باورند که اضافه کاری اجباری نه تنها توان کاری را از آنها سلب می کند که باعث می شود کیفیت خدماتی که به بیماران ارایه می دهند هم پایین بیاید. سوال اینجاست که چند پرستار دیگر باید قربانی ساعات کاری زیاد و بی توجهی مسوولان شوند تا بالاخره این دور باطل وعده دادن ها و اجرایی نکردن ها نقطه پایانی داشته باشد. تا چه زمانی قرار است بار سنگین کمبود نیروی پرستار در بیمارستان ها را همچنان دیگر پرستاران با اضافه کاری اجباری به دوش بکشند در حالی که مسوولان بیمارستان و دیگر اعضای کادر درمان به خصوص پزشکان بیشتری سود را هزینه های درمانی به خود اختصاص دهند. تهدید پرستاران چاره کار نیست ایمان خسروی، یکی از پرستاران معترض بیمارستانی در گیلان به تجارت نیوز می گوید: مسوولان می خواهند با تهدید و ارعاب پرستاران را به سکوت وادار کنند اما این بار دیگر مساله از این حرف ها گذشته است. مساله این است که ما طی سه سال گذشته بار کمبود پرستار در بیمارستان ها را به دوش کشیده ایم. بارها و بارها در مورد تعرفه خدمات پرستاری از مسوولان انتظار رسیدگی داشتیم. بسیاری از پرستاران زیر فشار کار در بیمارستان ها یا جان خود را از دست داده اند و یا راهی آی سی یو و سی سی یو شده اند اما متاسفانه هیچ کس هیچ اراده ای برای بهبود وضعیت ما نداشته و ندارد. او می افزاید: فکر می کنید «الهه کاظمی» اولین پرستاری است که به دلیل فشار کاری به کما رفته است. چرا باید یک پرستار که بیمار است و تحت سرم درمانی است همچنان مجبور باشد به کار در بخش ادامه دهد. پاسخ واضح است چون نیروی پرستار در اکثر بیمارستان های دولتی یک سوم آن چیزی است که باید حضور داشته باشند به همین خاطر پرستار حتی از بیمار هم باشد اجازه مرخصی ندارد. بحران در حوزه سلامت و اعتراضات به حق پرستاران زینب -ع یکی از پرستاران بیمارستانی در تهران که به جمع پرستاران معترض پیوسته نیز در این باره به تجارت نیوز می گوید: مسوولان سعی دارند این طور وانمود کنند که اعتراضات پرستاران باعث بروز بحران در حوزه سلامت است اما واقعیت این است که حوزه سلامت مدت های مدیدی است دچار بحران شده است. ما می خواهیم حل کننده این بحران و ظلمی باشیم که در حق بیماران روا داشته می شود. او می افزاید: مساله ما فقط مشکلات معیشتی و مالی خودمان نیست مساله این است که با این سیستم و روش با این کمبود نیرو در بیمارستان های جان بیماران در خطر است. بهتر است مردم بدانند که پرستاران به خاطر حق و حقوق آنها هم دست به این اعتراضات زده اند. چرا یک پرستار باید در یک شیفت عهده دار 25 تا 30 بیمار باشد و توانایی رسیدگی درست به همه آنها را نداشته باشد. این پرستار می گوید: بارها و بارها این اتفاق رخ داده که بیمار به دلیل عدم رسیدگی پرستار که او هم درگیر بیمارهای دیگر بوده جان باخته اما مدیران بیمارستان به هیچ عنوان این واقعیت را با بازماندگان بیمار نگفته اند و با بیان یک سری اصطلاحات علمی مرگ او را طبیعی جلوه داده اند و البته پرستار را هم مجبور به سکوت کرده اند. مشکلات پرستاران امنیتی نیست؛ دست از سرکوب بردارید علی سرگشته یکی دیگر از پرستارانی است که طی روزها گذشته بارها و بارها مورد تهدید تلفنی برای عدم شرکت در اعتراضات قرار گرفته است او در این باره به تجارت نیوز می گوید: چرا یک مشکل صنفی و البته مهم تر از همه انسانی را به یک مساله امنیتی تبدیل می کنند و می خواهند با سرکوب ما ابتدایی حق را نیز از پرستاران سلب کنند. او می افزاید: طی روزهای گذشته در شهرهای مختلف تعداد قابل توجهی از پرستاران بازداشت شده اند. یک نفر باید دلیل این رفتارها را برای ما توضیح دهد. ما سالهاست با همین تهدید ها و ارعاب ها وادار به سکوت شده ایم اما این بار مساله فقط معیشت مانیست مساله جان بیماران است و ما همانطور که در دوران کرونا تا پای جان برای سلامت هموطنان خود ایستادیم این بار هم می ایستیم تا شرایط بهبود پیدا کند. اضافه کار اجباری پرستاران بازی با جان بیماران است این پرستار می گوید: بارها و بارها این مساله را با مدیران بیمارستان ها در میان گذاشته ایم که اضافه کاری اجباری پرستاران بازی با جان بیماران است. ما نمی توانیم در شیفت های متوالی با حفظ کیفیت خدمات در خدمت بیماران باشیم. ما هم انسانیم و خسته می شویم و از پا در می آییم و این خستگی نباید به قیمت جان یک بیمار تمام شود. علی سرگشته می افزاید: متاسفانه طی روزهای گذشته مسوولان با وعده هایی مانند پرداخت معوقات و ... خواسته اند سطح اعتراضات پرستاران را به مسایل معیشتی محدود کنند در حالی که اصلا چنین چیزی نیست. تنها یکی از خواسته های ما پرداخت معوقات و رسیدگی به مسایل معیشتی است ما از مسوولان می خواهیم که آنها هم مثل ما نگران جان بیماران باشند و این کمبود نیروی پرستار را هر چه زودتر در بیمارستان های دولتی رفع کنند. دولت ۷۵۰۰ میلیارد تومان به پرستاران بدهکار است در این بین اما محمدرضا ظفرقندی، وزیر جدید بهداشت و درمان روز شنبه سوم شهریورماه اعلام کرد که جمع مطالبات پرستاران حدود ۷.۵ همت (هزار میلیارد تومان) است که مصوب شده تمام حق و حقوق و مطالباتشان در اسرع وقت پرداخت شود. او توضیح نداد دقیقا چه زمانی پرستاران به مطالبات مالی خود از دولت خواهند رسید. این در حالی است که ظفرقندی پنجشنبه هفته گذشته نیز وعده داده بود که بدهی پرستاران «به‌تدریج» پرداخت خواهد شد. در همین زمینه محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار کشور اردیبهشت امسال گفته بود در حالی که استاندارد سازمان بهداشت جهانی حداقل ۳ پرستار و به‌طور میانگین، ۵ الی ۶ پرستار به ازای هزار نفر جمعیت است، در ایران این رقم ۱.۶ پرستار است. او در ادامه به وضعیت دستمزد نازل پرستاران اشاره کرده و گفته بود امروز حقوق پرستاران رسمی و استخدام شده ۱۶ میلیون تومان و حقوق پرستار شرکتی و پیمانی حدود ۱۲ میلیون تومان است که با دلار ۶۰ هزار تومانی، حقوق ۱۲ میلیون تومانی معادل ۲۰۰ دلار است، در حالی که حتی پرستار ایرانی مهاجر به آلمان، در همان ابتدای ورود و بدون اینکه زبان آلمانی بلد باشد، بابت یک شیفت ۲ هزار یورو حقوق می‌گیرد و این حقوق در ماه‌های بعد تا ۳ هزار یا ۳۵۰۰ یورو می‌رسد. در این میان، اعتراض و اعتصاب پرستاران از سه هفته پیش در شهرهای مختلف ایران آغاز شده و به تهران هم گسترش یافته است. پرستاران هم به رسیدگی نشدن به مطالبات‌شان اعتراض دارند و هم به سختی شرایط کار ازجمله «اضافه‌کار اجباری با دستمزد بسیار پایین، کار طاقت‌فرسا همراه با توهین و تهدید» در محیط کار. شورای هماهنگی اعتراض پرستاران روز چهار‌شنبه خبر داد که زهرا تمدن، سرپرستار بخش ۱۰ بیمارستان مسیح دانشوری تهران، همراه با برخی از پرستاران این بیمارستان سه‌شنبه ۳۰ مرداد به دلیل اعتراض به شرایط سخت کار توسط مأموران امنیتی بازداشت شدند.
