از سرگیری مذاکرات چین و آمریکا چقدر خوش‌بینانه است؟

دونالد ترامپ و شی‌جین‌پینگ، روسای‌جمهور دو کشور آمریکا و چین می‌گویند که به یکدیگر علاقه دارند. با گذشت یک سال از اختلافات تجاری میان دو کشور باور کردن چنین ادعایی دشوار است. با این حال، هر بار رهبران بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان با یکدیگر دیدار می‌کنند، دست‌کم برای مدتی روابط میان دو کشور خوب می‌شود. این بار پس از دیدار آنها در 29 ژوئن نیز همین اتفاق افتاده است.

به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از اکونومیست ، در این دیدار آنها به توافق رسیدند، مذاکرات تجاری را از سر بگیرند. دونالد ترامپ پس از ملاقاتی 80 دقیقه‌ای با رئیس‌جمهور چین به خبرنگاران اعلام کرد که تعرفه‌ها بر 200 میلیارد دلار از کالاهای وارداتی چین را لغو نمی‌کند؛ با این حال، تعرفه‌های جدیدی بر صادرات چین وضع نخواهد کرد.

این خبر برای بازارهای جهانی و شرکت‌ها خوشایند بود. بسیاری امیدوارند که چین و آمریکا بتوانند راهی برای جلوگیری از وقوع جنگ سرد پیدا کنند.

در دیدار قبلی، اگرچه آرامش در روابط میان دو کشور مدت زمان زیادی طول کشید، اما پس از آن تنش‌های تجاری میان دو کشور تشدید شد. نتایج نشست این بار هم بستگی به مذاکراتی دارد که به زودی شروع خواهد شد.

به باور نویسنده اکونومیست ، در حال حاضر دلایل بسیاری برای بدبینی و تنها یک دلیل برای خوش‌بینی به نتیجه این مذاکرات وجود دارد.

اگرچه هنوز جزئیات زیادی از نشست اخیر ترامپ و شی‌جین‌پینگ وجود ندارد، اما غافلگیرکننده‌ترین بخش آن اعلام ترامپ مبنی بر لغو تحریم‌های آمریکا علیه شرکت هواوی بود. این معافیت به‌طور قطع پیروزی بزرگی برای رئیس‌جمهور چین محسوب می‌شود. با این حال، ترامپ تصمیم نهایی در مورد این غول تکنولوژی چین را به پایان مذاکرات تجاری موکول کرده است.

اکونومیست ادامه می‌دهد، انتظار آن می‌رفت که دونالد ترامپ از تصمیم خود مبنی بر اعمال تعرفه‌های بیشتر بر کالاهای چینی صرف‌نظر کند؛ چرا که چین این مساله را شرط خود برای ادامه مذاکرات مطرح کرده بود.

در حال حاضر، آمریکا بر کالاهای چینی به ارزش 250 میلیارد دلار (حدود نیمی از کالاهایی که چین به آمریکا می‌فروشد) تعرفه 25 درصدی وضع کرده است. دونالد ترامپ اما تهدید کرده که اگر در مذاکرات با چین به توافقی دست نیابند، بر تمام کالاهای وارداتی از چین تعرفه وضع خواهد کرد.

مقامات چینی هم بر ادامه مذاکرات بر مبنای احترام متقابل، برابری و نفع دوجانبه تاکید کرده‌اند.

با این حال، آنچه از گذشته می‌توان آموخت این است که حصول یک توافق واقعی میان دو کشور بسیار سخت است. هر چه دوران انجام مذاکرات‌ طولانی‌تر باشد، رسیدن به یک توافق دوجانبه هم سخت‌تر خواهد شد.

در ابتدا، ترامپ از مازاد تراز تجاری چین با ایالات متحده شکایت می‌کرد. اما به زودی مشخص شد که رویکرد مبارزاتی او طیف وسیعی از نارضایتی‌های آمریکا را شامل می‌شود. اعمال محدودیت بر شرکت‌های خارجی برای دسترسی به بازار چین، حفاظت از مالکیت معنوی چین و تخصیص یارانه‌ها به شرکت‌های دولتی که مدل اقتصادی چین را پایه‌ریزی می‌کند، از دیگر گلایه‌های آمریکاست.

از سوی دیگر، روند مناقشات تجاری میان دو کشور نشان داده که رقابت بر سر حوزه تکنولوژی نیز میان آنها بیشتر شده است. حتی اگر آمریکا و چین موفق شوند، طی توافقی در مورد تعرفه‌ها عقب‌نشینی کنند، تقابل بر سر مساله تکنولوژی تشدید خواهد شد.

سرمایه‌گذاران و محققان چینی در آمریکا با محدودیت و نظارت بیشتری مواجه هستند. چین اعلام کرده است که شرکت‌های خارجی را که از تامین لوازم مورد نیاز چین امتناع می‌کنند در لیست سیاه قرار خواهد داد.

هر دو کشور در تلاشند تا وابستگی تکنولوژیکی به یکدیگر را تا حد ممکن محدود کنند.

بسیاری بر این باورند که هزینه‌های جنگ تجاری، چه در قالب رشداقتصادی آهسته‌تر و چه از طریق تاثیرگذاری بر بازارهای جهانی افزایش خواهد یافت.

با این حال، تنها نتایج کوتاه‌مدت این تقابل اقتصادی برای دونالد ترامپ پررنگ بوده است. بازار سهام در آمریکا رکورد بهترین عملکرد شش ماهه خود را طی دو دهه اخیر ثبت کرده است. چین اما آسیب‌های بیشتری از جنگ تجاری دیده است. در عین حال، سیاست‌های مالی و پولی که این کشور در پیش گرفته در جهت حمایت از افزایش رشد اقتصادی است. از این رو، این روند بیش از آنکه باعث شود هر دو کشور خود را گرفتار جنگ تجاری ببینند، آنها را بی‌پرواتر کرده است.

تنها دلیل خوش‌بینی به عقیده نویسنده این است که دور جدید مذاکرات با واقع‌گرایی بیشتری انجام می‌شود. توافق میان دو کشور در ماه می زمانی با شکست مواجه شد که هیات مذاکره‌کننده چینی بر لزوم بازنگری بر آنچه آمریکا گمان می‌کرد یک توافق کامل است، اصرار کرد.

اما به نظر می‌رسد، توقف مذکرات طی دو ماه گذشته اتلاف وقت نبوده است. حالا چین مواضع خود را با صراحت بیشتری در مقایسه با گذشته اعلام و سه خواسته اصلی را مطرح کرده است: اول آنکه آمریکا باید همه تعرفه‌های اعمال‌شده علیه چین از زمان آغاز جنگ تجاری را متوقف کند. دوم آنکه تعهدات وضع‌شده برای چین با هدف خرید بیشتر محصولات آمریکایی باید واقع‌بینانه‌تر باشد. در نهایت متن توافق نهایی باید متوازن، برابر و به نفع دو طرف باشد.

نویسنده در پایان تاکید می‌کند که مقامات چینی و آمریکایی تاکنون به ایده کلی یک توافق نهایی خوب فکر کرده‌اند. اینکه هر دو کشور برای از سرگیری مذاکرات اعلام آمادگی کرده‌اند، نشان می‌دهد آنها گمان می‌کنند حصول چنین توافقی امکان‌پذیر است. با این حال اگر نتیجه مذاکرات جدید یک شکستِ دیگر باشد هم نباید تعجب کرد.