محمد بکری، بازیگر و فیلمساز برجسته فلسطینی و خالق مستند تأثیرگذار «جنین، جنین» که بخش مهمی از فعالیت هنری خود را به روایت رنجها و تاریخ مردم فلسطین اختصاص داده بود، درگذشت.
پیشتازان فروش هفته سینمای ایران، سه اثر کمدی؛ «آقای زالو» (۷ میلیارد) با بازی زوج امین حیایی و هادی کاظمی، «کفایت مذاکرات» (۶ میلیارد) و «طهران ۵۷» (۳ میلیارد) هستند. از ۲۶ میلیارد فروش هفته، باقی فروش میان ۲۳ فیلم دیگر تقسیم میشود. از این ۲۳ فیلم، ۱۱ فیلم زیر ۱۰۰ میلیون تومان فروختند.
یکی از دوستان رضا امیرخانی در گزارشی از وضعیت جسمی این نویسنده میگوید: روند بهبودی با شیب کند ادامه دارد و با اطمینان میشود گفت بدن توانایی تنفس مستقل را کسب کرده است.
برای نخستین بار در سینمای ایران، میکس اتموس یک فیلم به عنوان تکنولوژی صدای روز دنیا در داخل کشور انجام میشود و «اسکورت» به کارگردانی یوسف حاتمیکیا نخستین فیلم ایرانی در این زمینه خواهد بود.
سعیدخانی تهیهکننده آثار سینمایی چون «رها»، «جان سخت»، «سال گربه» و «سیاه چاله» با تاکید بر این که بخش عمدهای از کاهش میزان مخاطبان سینما به تورم بالا و شرایط اقتصادی جامعه برمیگردد، گفت: میزان مخاطبان سینما در سال جاری نسبت به سال گذشته افت ۱۰ میلیونی داشته است.
محمدحسین فرج، مدیرکل توسعه زیرساخت و فناوری سینمایی تأکید کرد: سینماهای قدیمی تهران بخشی از هویت فرهنگی شهر هستند و نباید صرفاً به دلیل ارزش اقتصادی زمین، تغییر کاربری داده شوند مگر آنکه سالن سینما هم در آن ساخته شود.
تهیهکننده فیلم سینمایی «پیرپسر» با بیان اینکه پیگیریها در خصوص قاچاق این فیلم هنوز به نتیجهای نرسیده گفت: بحث سریالی شدن پیرپسر را از طریق دیگر پلتفرمها پیگیریم.
در روزگاری که بساط قاچاقچیان در همه نقاط پررفت و آمد شهر گسترده شده است و کتابهای بدون مجوز آنها به سادگی عرضه میشود، ناشران باید با مسائلی مانند سانسور، مالیات و عوارض فروشگاه دست و پنجه نرم کنند.
ویژهبرنامههای یلدایی که طی شبهای گذشته روی آنتن نرفتند، حواشی پرسروصدایی نداشتند، اما حضور محمدرضا حیاتی در برنامه «برمودا» که ترانه خواننده آنور آبی را میخواند، در حالی که نام بردن از همین خواننده در یک برنامه اینترنتی مسیر حرفهای او را متوقف کرد، اتفاقی عجیب و سوالبرانگیز بود.
سینمای ایران مدتهاست که در سبد اکران خود درگیر دو ژانر «کمدی» و «درامهای خانوادگی» است و برخوردی سطح پایین و بسیار کلیشهای با مفهوم فیلم کمدی و ملودرام دارد. در واقع نسخههایی که فیلمسازان ایرانی برای مخاطبان خود میپیچند، بهدور از بداعت و خلاقیت است و تنها سوژه را در دمدستیترین حالت، مصرف میکند.
در هیچ نظام رسانهای سالمی، رقیب بازار را بهعنوان داور نمینشانند. این وضعیت نه فقط از منظر حقوقی، بلکه از منظر اخلاقی و حرفهای نیز غیرقابل دفاع است. نتیجه چنین ساختاری، چیزی جز اعمال سلیقه، محدودسازی هدفمند و مهندسی بازار به نفع نهاد مسلط نخواهد بود.
