آنچه این روزها در خصوص ورزشگاههای کشور، امکانات، آمادهسازی و وضعیت چمن آنها دیده و شنیده میشود برگ دیگری از افتضاحات تمام نشدنی فوتبالی است که فقط ادعای حرفهای بودن دارد، اما امروز حتی از زمان آماتوری بودن هم عقبتر هستیم. آن زمان حداقل یکی، دو ورزشگاه خوب داشتیم، اما امروز با ادعای حرفهای بودن ورزشگاه نداریم.
مردم قصور مرا در المپیک ببخشند، فقط محبتهای مردم را جبران کردم، شرمنده مردم شدم". اینها و دهها جمله دیگر از این دست را قهرمانان کشتی آزاد و فرنگی ایران به زبان میآورند، آنهم درست بعد از ایستادن روی سکوی قهرمانی جهان و دبل تاریخی در زاگرب کرواسی.
روایت تلخ رئیس فدراسیون فوتبال از زیان انباشته باشگاههای لیگ برتر میتواند به چالشی بزرگ برای بدنه آسیبپذیر این سیستم تبدیل شود؛ چالشی که تبعات آن به هیچ وجه قابل جبران نخواهد بود.
