رئیس‌جمهور در نطق پایانی خود جملاتی را بر زبان راند که به بسیاری این‌گونه القا شد که بخشی یا همه وزرا به تأیید مقام معظم رهبری رسیده‌اند. روزنامه جوان در سرمقاله خود با انتقاد از این «القا» نوشت: رئیس‌جمهورمان سخنور حرفه‌ای نیست و خودش هم بارها این را تصریح کرده است، بنابراین اظهارات او ممکن است حاوی سبق‌لسان‌هایی بوده باشد که برداشت‌های دیگری را در افکار عمومی به دنبال داشته است.
یک عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی گفت: پیشنهاد من است که رئیس جمهور با هماهنگی با رهبر انقلاب و سایر قوا و نهادهای نظام، مشکلات اساسی کشور را اولویت بندی کرده و برای هر کدام راه حل اجرایی تعریف کرده و بر اساس آن برنامه به پیش برود.
مرتضی افقه به فرارو گفت: متاسفانه یکی از بزرگترین مشکلات در کشور ما این است که غیرعادی ها، عادی شده اند؛ درست همانقدر که مرگ یک بیمار برای پزشک عادی شود. آن هم در شرایطی که همه اضطراب پارادایم خانواده بیمار، به نظر پزشک عادی شده باید.
« کشور بدون برنامه راه نجاتی ندارد و ساختار قدرت موجود هم تمایل و توانایی تدوین این برنامه را هم ندارد. راه حلی که از درون این پارادوکس ایجاد می شود این است که حکومت باید فرایندهای تصمیم گیری و تخصیص منابع را شفاف کند و خردمندانه، باب مشارکت دانایان را باز نمایند. این راه حل است. »
مهدی سنایی متولد ۱۳۴۷ در شهرستان نهاوند و سفیر پیشین ایران در روسیه است. سنایی استاد دانشگاه، نویسنده و نماینده سابق مجلس از حوزه انتخابیه شهرستان نهاوند در دوره هشتم و نهم بوده است.
مسعود پزشکیان؛ پیروز گفتمان وفاق ملی این روزها مورد آماج حملات مخالفانش است، خارج‌نشینانی که انتخابات را فرمایشی می‌دانستند و رئیس‌جمهور را از پیش تعیین‌شده، امروز در مقام حمایت از «جمهوریت» نظام ظاهر می‌شوند و می‌گویند که چرا کابینه با شور و مشورت و خرد جمعی و جلب نظر ارکان حاکمیتی نهایی شده و رادیکال‌های داخلی هم با بهانه قراردادن مبانی مشورت‌پذیری رئیس‌جمهوری بر او می‌تازند که چرا این حقیقت را در جلسه علنی بر زبان رانده است.
مجتبی ذوالنوری عضو کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس درباره نطق مسعود پزشکیان برای دفاع از وزرای پیشنهادی گفت: اعتقادی به هزینه کردن رئیس‌جمهور از رهبر انقلاب ندارم، اما معمولا دولت‌ها اعضای کابینه خود را با رهبری چک می‌کنند.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: دولت وفاق ملی در بر دارنده اصلاح‌طلبان و اصولگرایی معتدل است و ترکیب این دو می‌تواند از ظهور دوگانه اصلاح‌طلبی – اصولگرایی جلوگیری کند. مثلا از ظفرقندی تا مؤمنی در این دولت دارید؛ این خیلی طیف مهمی است که همه آنها را مجلس تأیید می‌کند، رئیس جمهور را هم قبول دارند و می‌خواهند کار کنند. به نظرم این گام خوبی است و نشانه‌های خوبی می‌بینم برای اینکه جمهوری اسلامی بتواند از بحران ناکارآمدی نجات پیدا کند.
