در جستجوی بی‌پایان برای منابع انرژی پاک و تجدیدپذیر، دانشمندان همواره در تلاش برای یافتن راهکارهای نوآورانه از دل طبیعت بوده‌اند. در این میان، پژوهشی شگفت‌انگیز از دانشگاه ملی سنگاپور، نگاه ما به پدیده‌ای روزمره و آشنا همچون باران را دگرگون ساخته است. محققان این دانشگاه با رویکردی خلاقانه و با بهره‌گیری از یک پدیده علمی ساده، نشان داده‌اند که قطرات باران، این نعمت آسمانی، می‌توانند منبعی ارزشمند برای تولید برق باشند و چه بسا در آینده‌ای نزدیک، سقف خانه‌های ما را به نیروگاه‌های کوچک و پاک تبدیل کنند. این کشف، دریچه‌ای نو به سوی استفاده از پتانسیل‌های نهفته طبیعت برای تأمین انرژی مورد نیازمان می‌گشاید.
ترکیه با سرمایه‌گذاری گسترده در انرژی های تجدیدپذیر، گام‌های بلندی در جهت کاهش وابستگی به واردات پرهزینه انرژی برداشته است. این رویکرد منجر به صرفه‌جویی اقتصادی قابل توجه، تقویت استقلال انرژی و پایداری زیست‌محیطی شده است.
هیدروژن سبز، که از انرژی‌های تجدیدپذیر تولید می‌شود، به عنوان یکی از ستون‌های اصلی آینده انرژی پاک و کربن‌زدایی در سطح جهان مطرح شده است. کشورهای پیشرو و صنایع بزرگ، سرمایه‌گذاری‌های کلانی را برای توسعه این فناوری آغاز کرده‌اند. اما آیا این سوخت در آینده می‌تواند انتظارات را برآورده کند؟
گزارش جدید اندیشکده انرژی امبر نشان می‌دهد که تولید برق از منابع تجدیدپذیر مانند خورشید، باد و آب در سال ۲۰۲۴ به رکورد ۳۲ درصد رسیده است. رشد تقاضای جهانی برق به دلیل هوش مصنوعی، مراکز داده و گرمایش جهانی نیز از عوامل اصلی این روند بوده‌اند.
ایران با دارا بودن منابع طبیعی فراوان و موقعیت جغرافیایی مناسب، پتانسیل بسیار بالایی برای تبدیل شدن به قطب انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه انرژی خورشیدی در منطقه خاورمیانه، دارد. وجود بیش از 300 روز آفتابی در سال، ظرفیت بالای انرژی باد در مناطق کوهستانی و بیابانی، و منابع زیست‌توده (بیومس) در ایران، همگی فرصت‌های طلایی برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر به شمار می‌روند. با توجه به بحران‌های اخیر در حوزه تأمین انرژی، افزایش تقاضای برق و فشارهای بین‌المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، ایران بیش از هر زمان دیگری نیاز دارد تا از این فرصت‌ها به بهترین نحو استفاده کند. اما آیا این کشور می‌تواند در مسیر تبدیل شدن به قطب انرژی خورشیدی در خاورمیانه گام بردارد؟
با افزایش نیاز به انرژی پاک و پایدار در جهان، انرژی بادی به‌عنوان یکی از منابع کلیدی در آینده انرژی کشورها مطرح شده است. ایران نیز با توجه به منابع بادی غنی و برنامه‌های دولتی برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، در مسیر استفاده از این ظرفیت قرار دارد. اما این مسیر با فرصت‌ها و چالش‌هایی همراه است که می‌تواند آینده انرژی بادی در ایران و جایگاه آن در جهان را تحت تأثیر قرار دهد.
با افزایش چالش‌های زیست‌محیطی، بحران انرژی و تغییرات اقلیمی، توجه به انرژی‌های تجدیدپذیر به عنوان یک راه‌حل پایدار و اقتصادی بیش از پیش ضرورت یافته است. تجارت‌نیوز در این گزارش به بررسی فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر در ایران می‌پردازد و نقش این حوزه را در ایجاد اشتغال، کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و تقویت اقتصاد کشور مورد تحلیل قرار می‌دهد.
در سال‌های اخیر، هوش مصنوعی (AI) به یکی از مهم‌ترین ابزارها برای بهینه‌سازی مصرف انرژی تبدیل شده است. با رشد فناوری‌های دیجیتال و افزایش نیاز به برق، به‌ویژه در مراکز داده، نیاز به راهکارهایی برای مدیریت بهینه مصرف انرژی بیش از پیش احساس می‌شود. در سال ۲۰۲۵، استفاده از هوش مصنوعی در حوزه‌های مختلف مانند مدیریت انرژی در مراکز داده، شبکه‌های برق هوشمند و توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، تاثیر چشمگیری بر کاهش مصرف انرژی و کاهش تبعات محیط‌زیستی گذاشته است.
با افزایش نگرانی‌ها درباره تغییرات اقلیمی و آلودگی زیست‌محیطی، کشورهای مختلف در حال سرمایه‌گذاری گسترده روی پروژه‌های نوآورانه انرژی‌های تجدیدپذیر هستند. این پروژه‌ها نه‌تنها به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی کمک می‌کنند، بلکه تأثیر چشمگیری بر کاهش آلودگی هوا، بهبود کیفیت زندگی و توسعه پایدار دارند.
اقتصاد سبز، که بر استفاده از انرژی‌های پاک و کاهش آسیب به محیط زیست تمرکز دارد، در سال ۱۴۰۳ دستخوش تغییرات مهمی در ایران و جهان شد. از تصمیمات بحث‌برانگیز دونالد ترامپ در آمریکا گرفته تا برنامه‌های بلندپروازانه ایران برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، این سال پر از اتفاقات غیرمنتظره و فرصت‌های جدید بود. در این گزارش، نگاهی می‌اندازیم به مهم‌ترین تحولات اقتصاد سبز و چالش‌هایی که پیش روی این حوزه قرار دارد.
صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر در سال ۲۰۲۵ با رشد قابل‌توجهی روبرو است. با افزایش تقاضا برای انرژی پاک، شرکت‌های پیشرو در این حوزه به نوآوری، سرمایه‌گذاری و گسترش ظرفیت تولید پرداخته‌اند. در این گزارش، ۱۰ شرکت برتر در صنعت انرژی های تجدیدپذیر را معرفی می‌کنیم و به بررسی نقش کلیدی آن‌ها در آینده انرژی جهان می‌پردازیم.
ظرفیت تولید برق از نیروگاه‌های تجدیدپذیر در ایران تا پایان بهمن‌ماه 1403 به 1562 مگاوات رسید. این ظرفیت در تمامی 31 استان کشور توزیع شده است و استان‌های کرمان، قزوین، یزد، اصفهان و خراسان رضوی از جمله استان‌های پیشرو در توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر هستند.
با افزایش آلودگی هوا در بسیاری از کشورهای جهان، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به‌عنوان راهکاری مؤثر برای کاهش آلاینده‌ها مورد توجه قرار گرفته است. سوخت‌های فسیلی مانند زغال‌سنگ، نفت و گاز طبیعی، اصلی‌ترین منابع آلودگی هوا هستند که با انتشار گازهای آلاینده مانند دی‌اکسید گوگرد (SO₂) و اکسیدهای نیتروژن (NOx) مشکلات جدی برای سلامت عمومی و محیط زیست ایجاد می‌کنند. اما جایگزینی این منابع با انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند نقش مهمی در کاهش این آلودگی‌ها داشته باشد.
در دهه‌های اخیر، نیاز به انرژی پایدار و مقرون‌به‌صرفه بیش از پیش احساس شده است. با افزایش تقاضای جهانی برای برق و رشد سریع مصرف، کشورها به دنبال جایگزین‌هایی برای سوخت‌های فسیلی هستند. انرژی های تجدیدپذیر همچون خورشیدی، بادی و آبی، نه‌تنها می‌توانند به کاهش هزینه‌های برق کمک کنند، بلکه نقش مهمی در کاهش آلایندگی و تأمین امنیت انرژی ایفا می‌کنند.
در سال‌های اخیر، دغدغه‌های زیست‌محیطی و نیاز روزافزون به منابع انرژی پاک و پایدار، توجه جهانیان را به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر معطوف کرده است. در این میان، هیدروژن سبز به عنوان یکی از گزینه‌های مهم برای جایگزینی سوخت‌های فسیلی مطرح شده است. بسیاری از متخصصان و سازمان‌های بین‌المللی، هیدروژن سبز را راه‌حلی امیدوارکننده برای دستیابی به اهداف کاهش انتشار کربن و مقابله با تغییرات اقلیمی می‌دانند. اما آیا این فناوری می‌تواند در کوتاه‌مدت به یک راه‌حل عملی و اقتصادی تبدیل شود؟ یا هیدروژن سبز تنها یک ایده جذاب اما پرهزینه باقی خواهد ماند؟
در دنیای امروز، تغییرات اقلیمی و آلودگی هوا به دو معضل بزرگ جهانی تبدیل شده‌اند که سلامت انسان‌ها و پایداری کره زمین را تهدید می‌کنند. سوخت‌های فسیلی، که سال‌ها به‌عنوان منبع اصلی انرژی استفاده می‌شدند، یکی از مهم‌ترین عوامل گرمایش جهانی و آلودگی هوا هستند. اما با پیشرفت فناوری، انرژی های تجدیدپذیر به‌عنوان جایگزینی پایدار و کارآمد برای این منابع آلاینده مطرح شده‌اند.
گزارش‌های اخیر نشان می‌دهند که جهان می‌تواند تا سال ۲۰۵۰ به‌طور کامل از انرژی‌های تجدیدپذیر بهره ببرد و وابستگی خود را به سوخت‌های فسیلی از بین ببرد. اما آیا این یک هدف واقع‌بینانه است؟ آیا فناوری‌های موجود امکان چنین تغییری را فراهم می‌کنند؟ و مهم‌تر از همه، آیا اقتصاد جهانی آماده این تحول بزرگ است؟
در دنیای امروز، بحران تغییرات اقلیمی به یکی از بزرگترین چالش‌های جهانی تبدیل شده است. کشورها به دنبال یافتن راه‌حل‌هایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و وابستگی به سوخت‌های فسیلی هستند. در این میان، انرژی های تجدیدپذیر مانند باد، خورشید، آب و زیست‌توده به عنوان جایگزین‌های پایدار و دوستدار محیط‌زیست مطرح شده‌اند. بسیاری از کشورها در مسیر گذار به انرژی پاک سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای انجام داده‌اند و سیاست‌های حمایتی موثری را در پیش گرفته‌اند.
استرالیا، به‌عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان زغال‌سنگ، در دوراهی انتخاب بین انرژی هسته ای و تجدیدپذیرها قرار گرفته است. حزب اپوزیسیون به‌دنبال توسعه نیروگاه‌های هسته‌ای است، اما گزارش‌ها نشان می‌دهند که این تصمیم می‌تواند تا دو میلیارد تن انتشار کربن بیشتر به‌همراه داشته باشد. دولت استرالیا بر توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر تمرکز کرده و به‌دنبال حذف تدریجی نیروگاه‌های زغال‌سنگ است. انتخاب نهایی استرالیا تأثیر چشمگیری بر محیط‌زیست و اقتصاد این کشور خواهد داشت.
تاکنون پروانه ۲۹ هزار مگاوات نیروگاه خورشیدی صادر شده که این موضوع نشان‌دهنده اقبال بخش خصوصی به حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر است. با این حال، سازمان برنامه و بودجه و دستگاه‌های اقتصادی کشور باید شرایط را برای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی بیش از پیش تسهیل کنند.
