بحران ارزی یا سقوط ارز ملی یک کشور نوعی بحران مالی است که بر کل اقتصاد آن کشور تاثیرگذار است. از آنجا که نرخ ارز نقش مهمی در سطح تجارت کشورها دارد، برای کشورهایی که اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد دارند، شاخصی بسیار مهم تلقی می‌شود.
شاید بتوان مهم‌ترین دلیل ابرتورم در زیمبابوه را مصادره زمین‌های زراعی سفیدپوستان دانست. آمارها نشان می‌دهد نرخ تورم این کشور در نوامبر سال ۲۰۰۸ حدود ۷۹٫۶ میلیارد درصد بوده است.
با افزایش نرخ بهره بانکی در آمریکا سرمایه‌گذاران خارجی پول‌های خود را از بازارهای در حال ظهور بیرون آوردند تا برای منفعتِ بیشتر از افزایش نرخ فدرال‌رزرو دلار بخرند. آرژانتین نیز از این قاعده مستثنی نبوده و این مساله موجب شده پول ملی این کشور در سال جاری بیش از یک‌سوم از ارزش خود را از دست بدهد.
دبیر اتاق مشترک بازرگانی ایران و ترکیه اعلام کرد که ایرانی‌ها در رتبه اول توریسم ترکیه هستند و هشت برابر آسیای میانه به این کشور سفر می‌کنند؛ به‌طوری‌که امسال حدود یک‌میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار هزینه گردشگری ایرانی‌ها در ترکیه بوده است.
عباس آخوندی در تحلیلی از دلایل بحران اخیر ارزی نظر حسام‌الدین آشنا مشاور رئیس‌جمهور که گفته بود، «مشکل فقط چهار راه استانبول نیست؛ بخشی از مشکل چهارراهی است که به استانبول، اربیل، دوبی و ... منتهی می شود»، را رد کرد.
آنچه که از فضای رسانه‌ای کشور می‌توا‌ن در مورد بحران ارزی استنباط کرد آن است که اکثر رسانه‌ها و بسیاری از تحلیل‌گران از وجود دست‌های پنهان در بالا رفتن نرخ ارز و بحران‌سازی برای دولت حسن روحانی صحبت می‌کنند. در واقع اکثر تحلیل‌ها در این مورد از زاویه اقتصادی سیاسی است.
