مهران مهام درباره اتفاقات بعد از مرگ زهره فکور صبور گفت: به من پیشنهاد ۱۰۰ میلیاردی دادند تا پرونده را ببندم اما من آنقدر به قوه‌قضاییه می‌رفتم بازپرس پرونده می‌گفت بیا اینجا استخدام شو!
بر اساس اخبار منتشرشده، طی هفته گذشته دو رزیدنت پزشکی دیگر دست به خودکشی زدند. یکی رزیدنت بخش اطفال بیمارستان صدوقی یزد که خود مادر یک فرزند خردسال بوده و دیگری رزیدنتی در بیمارستان مشهد. حال سوال اینجاست که دومینوی خودکشی رزیدنت های پزشکی قرار است تا کجا ادامه پیدا کند و چه زمانی مسئولان به این چالش مهم واکنش نشان خواهند داد؟
بر اساس اعلام مرکز فوریت های ۱۱۰ پلیس، بعدازظهر امروز، سه‌شنبه جوانی به علت انگیزه‌های شخصی با ورود به مطب دندانپزشکی در شهر هریس، اقدام به تیراندازی به سمت دندانپزشک و همسرش و دو نفر از مراجعه کنندگان کرده است.
رییس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران گفت:اگر کمی آمار خودکشی‌‌های کادر درمان را نسبت به جمعیت کشور مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم درصد آن بیشتر از سطح جامعه است و این حکایت از سخت‌گیری و عدم مدیریت به‌خصوص در شهرستان‌ها دارد. تا کی باید شاهد پرپرشدن پزشکان جوان باشیم؟ چرا پیام مرگ این عزیزان شنیده نمی‌شود؟
فارغ از سویه‌های قضایی و اخلاقی این پرونده، آنچه در چنین اتفاقاتی قابل تأمل است سویه‌های ملتهب و پرمخاطره شهرت و زیست سلبریتی‌هاست که به واسطۀ فناوری‌های دیجیتالی می‌تواند جان آنها را هم در معرض فشار و تهدید قرار دهد و حتی به مرگ منتهی کند. به همان اندازه که جهان رسانه‌ای تکنیکال می‌تواند به نام‌آوری بیشتر بینجامد می‌تواند به بدنامی یا قضاوت‌های کشنده هم دامن بزند و شمشیری دو سر است.
طی دو سال اخیر روان‌شناسان و دیگر دست‌اندرکاران حوزه بهداشت و درمان بارها نسبت به افزایش آمار خودکشی در بین پزشکان، به‌ویژه خودکشی رزیدنت های پزشکی هشدار داده‌اند. حال وحید شریعت، رئیس انجمن علمی روان‌پزشکان، با پیش کشیدن بحث سیستم برده‌برداری به عوامل موثر به افزایش تعداد این نوع خودکشی‌ها پرداخته است.
دبیر کمیسیون دیده‌بان شفافیت و عدالت گفت: «وقتی پزشکی فارغ‌التحصیل می‌شود اگر به هر دلیلی نتواند وارد دوره طرح شود، یعنی اگر بگوید پدر و مادرم هر دو امسال فوت کرده‌اند و شش ماه یا یکسال وضع روحی مناسبی ندارم و نمی‌توانم وارد دوره طرح شوم، گاهی بدون ملاحظه وثیقه او را به واحد حقوقی وزارت بهداشت ارجاع می‌دهند؛ این شدت برخورد در مقابل پزشکانِ جوان یک احساس بی‌پناهی به آنها می‌دهد.»
