بشار اسد، رئیس جمهور سوریه و خانواده اش پس از سقوط نظام سیاسی این کشور در روسیه پناهندگی دریافت کردند و روز یکشنبه پس از سقوط دولت سوریه، وارد مسکو شدند. همان زمان یک منبع در کرملین به رسانه ها گفت: «روسیه همیشه به نفع حل و فصل سیاسی بحران سوریه گفتگو کرده و ما اصرار داریم که مذاکرات با میانجیگری سازمان ملل از سر گرفته شود.»
سرهنگ رافت اسد برادر ژنرال اسد اطلاع یافته بود که در منطقهای در حوالی دمشق مقداری طلا به وسیلهی ترکها و آلمانیها در دوران جنگ بینالمللی اول پنهان شده است.
رئیس جمهور منتخب ایالات متحده آمریکا با اذعان به این که اوضاع سوریه با ابهامهای زیادی مواجه است، پیشبینی کرد که کلید رخدادهای آتی این کشور در دست ترکیه باشد.
بشار اسد در بیانیه خود توضیح داد به هیچ عنوان از قبل برای رفتن به مسکو برنامه ریزی نکرد بلکه با رسیدن "تروریسم" به دمشق مجبور شد ابتدا به شهر لاذقیه و سپس پایگاه ارتش روسیه برود.
بانک مرکزی ستون فقرات اقتصاد سوریه است، زیرا ابزارها و سیاستهای پولی اساسی را کنترل میکند که تأثیر مستقیمی بر ثبات و توسعه اقتصادی در مرحله بعدی دارد و مسئولان آن وظایف مهمی را بر عهده دارند که به حمایت از پول ملی یا تنظیم بخش بانکی ختم نمیشود.
در پی سقوط دولت «بشار اسد» در سوریه و واگذاری قدرت به مخالفان مسلح این کشور، وزارت امور خارجه روسیه اعلام کرد که یک پرواز ویژه نیروی هوایی روسیه برخی از دیپلماتهای این کشور، بلاروس و کره شمالی مستقر در دمشق را از پایگاه هوایی حمیمیم واقع در لاذقیه تخلیه کرده است.
فرماده کل سپاه گفت: در سوریه همه دیدند تا ما بودیم مردم سوریه زندگی میکردند. ما نرفته بودیم که خاک آنها را به کشور خود ملحق کنیم. ما رفته بودیم که کمک کنیم عزت ملت آنها حفظ شود و بعد از رفتن ما، صهیونیستها با چشم غیرمسلح میتوانند درون خانه مردم دمشق را ببینند.
عباس عبدی معتقد است رهبران سیاسی در هر ردهای باید خود را از بزرگترین نعمت که همان مشاوران مستقل و حقیقتخواه است، محروم نکنند. ولی به طور کلی افرادی مثل اسد یا صدام حسین قادر به چنین کاری نیستند. میپرسید چرا؟ به این علت که شنیدن حقیقت نیازمند داشتن قدرت بالا نزد رهبران سیاسی است.
سردار سنایی راد نوشت: فاجعه بزرگتر از اشتباه محاسباتی بشار اسد، فریب بخشی از مردم سوریه است که با وجود اطلاع از سوابق مسلحین و دیدن گروههای تروریستی خارجی در بین آنان، نسبت به ورودشان به قدرت و به دست گرفتن سرنوشت کشورشان بیتفاوتی و گاه همراهی پیشه کردند.